अनन्त गोपाल रिसाल – नेपाली संस्कार
‘खस् बाट खसेकाले खसी बन्न पुग्यौँ ‘ भनी
खुस्कनु हुन्न है हामी, खाँसी खस् खस् भये पनि!
हाम्रो सम्मान,सम्पत्ती, सद्भाव जन जातमा
भाषा,धर्म,अनुष्ठान ! प्रेम-बैभव साथमा !!
संस्क्रीती मान्यता वेद, पालीबाट बन्यो नयाँ
न-य-पाली बन्योँ हामी, चम्किन्छ्ओँ विश्व माझमा !
अनास्था, लोभ, शन्ताप, संकिर्ण किन? जालमा?
आफ्नो आधार विज्ञान, नबिर्स्यौं अनिकालमा !!
हैन साथ संगै जांदा, क्षमा-माफ त्यो गर्दिनु !
मिलेर जान सक्दैनौं, पार-पाचुके गर्दिनु
परिवार थियौं हामी, परिवार रहौं सधैं !
बन नेपाली संसार-जहां छौँ विश्वमा कतै!!
भाषा नै धनहो जस्को, जस्को भाव छ उन्नती
धर्मले गरियो रक्षा, पर-भाव पदोन्नती !
शिक्षा छ, संपती मात्रै, संस्कार छैन है पता!
मूर्दा तुल्य त्यो बन्नेछ- पाताल पुग्छ सभ्यता !!
शिक्षा-साहित्य जस्तो हो, संपती ती किताब हुन्
भाव, संस्कार त्यो छैन, पत्रै-पत्र बेकार हुन् !
चिन्दै अक्षर आत्माको, परमात्मा चिनाउने
शब्द्-ज्ञान भये आज, धेय-ध्यान पुर्याउने !
तारामा अब देखिन्छन्, नेपाली छन्द बज्दछ
मेघ गर्जन्छ ईन्द्रआदी ,भूमी नेपाल भज्दछ !!
अर्को नेपाल जन्मन्छ, हिमाली भाव खोल्दछ !
स्वर्गमा अब देवादि नेपालीबाट बोल्द्छ !