हो हजुर,
कविता लेख्न जान्दिन होला, म,
सायद,
शब्द खेलाउन सिक्नुपर्ने हो,
मेरा,
निर्मल, अचल, गाउँले भाका,
लेखिएनन,
बाजारी कविकोषमा,
विद्वान आडम्बर,
अनेक छन् |
अनेक छन्,
कम्ति म मा,
म चल्ने कविता लेख्दिन,
किनकि,
म बाजारे कवि होइन,
लाग्लान तीता,
फट्यान्ग्रे चेतलाई,
शताब्दि कटेका कुरा,
जलपान रसमा रमाउने सम्मेलनलाई,
कुन पध्यरसले,
भिजाउन सकूँ ?
खोजूँ कसो म,
शिशिरमा बसन्तको रस ?
अलंकारको नाउँमा,
टुक्के कुरा गर्दिन म,
किनकी,
मेरा हरेक शब्द,
उत्तिकै उच्च छन्,
ख्यालपुर्ण छन्,
उत्तिकै,
दम्भिला छन् |
शब्द निर्माण गर्छु म कहिले,
कहिले जमिन उघारी,
ब्युताउछु मुर्दा,
त्यसैले त् मौलिक छन्,
यी रसभाव,
त्यसैले त् अबुझ छन्,
यी अंशहरु,
आकाशमाथिको खालिको गर्छु कुरा म,
कहिले,
जलछिरेको प्रकाशको,
अनि,
भेटी नसक्नु छन्,
सोचले कसैको,
बोल्दा म “भावना”,
बुझाई तिम्रो कुनै स्त्रीको छ,
शब्दारसको गर्दा कुरा म,
नासभारी शरीरको,
मद्यरसको नशा छ छरिएको,
सोच्न सिपालु,
तिमि नै छौ, सायद,
म त् सोझो,
सोझै कुरा सोच्छु,
हो हजुर,
कविता लेख्न जान्दिन होला म,
सायद |
पागल नै हूँला म,
बेच्दिन किनकि,
शब्द आफ्ना पैसामै,
सायद,
मेरा आँखामा, मोतिबिन्दु लाए छन्.
सेतो, कालो, धमिलो देख्छु,
भविस्य आफ्नो,
भविस्य अर्काको,
भविस्य शब्दको,
भविस्य भाषाको, साहित्यको |
बन्याहुन,
बालेरै त्,
मुनाको मनमा मदन,
महाकवि,
सशक्त गर्जिञ्छन,
माटोका शब्द,
रास्ट्रकविमा,
नबुझी अनि तिनका भाव,
निस्किन्छन सडकमा बेच्दै “मेरो किताब” |