धरतीको फराकिलोपन, तिम्रो विचारको घेरा
उठिरहन्छ, चुपचाप पातलिँदै जान्छ
इशाराभन्दा पनि पातलो,
मीठो बोली–वचनभन्दा पनि हल्का
रेशममा रेशम राखेजस्तो
सधैँ मलाई छोइरहन्छ
आकाशका यी रुपरेखा !
परेवाको बथान खाइरहेको कावा
बिहानीपखको हावा
लहरपछि लहर, आफ्नोपनको
कलिलोपनमा यौवन अडेको
परिपक्वतामा पालुवा पलाएको
तिम्रो जानु र आउनु
यता उता, दश दिशा,
सधैँ मलाई छोइरहन्छ
आकाशका यी कोठैकोठा !