बिपिन सिंघल – मरेर गएसी
जब म रहदिन्न यो देह पनि रहन्न
तिमिलाइ न्यालिरहने आँखा पनि रहन्न ।।
जब मेरो देह सगै ,
तिमिसग को पिरती बोकेको हृदय
तिम्रो वास ,भएको मेरो मन,
तिमिसगको याद बोकेको मेरो मन ,
पनि ति आगो मा मलामी भै जलेसी
म भित्र को “म” पनि रहन्न ,
सधै सधै को लागि मरेर गएसी म ।।
घुइँचोमा एक्लै हुदा तिमी,
ति तिम्रा दुखको आँसु पिउन सक्दिन्न
जब शीर्षस्थ हुन्छौ तिमी ,
तिम्रो हरफहरूको गित भइ बगन सक्दिन्न
फर्की आइ फेरि तिम्रो साथ दिन सक्दीन्न
मरेसि एकपल्ट ,फेरि तिम्रो हुन सक्दिन्न ।।
म बर्सिदिउला पानी भइ
म चमकी दिउला जुन भइ
म मुस्काइ दिउला बादल भइ
म हराइ जाउला प्रकृति भइ
म नष्ट भै जाउला तिम्रो माया भइ ।।
न रुनु तिमी ,मरेर गएसी म ,
न फुटनु तिमी ,खरानी भएसी म
बस ! सजाइराखनु मलाई आफ्नो मुटुमा
साचीराख्नु मलाइ आफ्नु जिन्दगीको धुनमा ,
किनभने ,
फेरि बगि आउदिन्न तिम्रो दुनियाँमा ,
मृत्यु को नदि मा बगेर गएसि म ।।