सुरेन उप्रती – हाम्रो गाँउमा
एक पटक हाम्रो गाउँमा
अचम्मको घटना घट्यो
दिन रात झैं भयो
रात दिन झैं भयो ।
घरको रक्षक भनाउँदाले
घरकैलाई भुक्न थाल्यो
आफ्नैलाई टोक्न थाल्यो
पराई आउँदा पुच्छर हल्लाउँदै
लुट्पुटींदै घुम्न थाल्यो ।।
श्याल उसको मित्र बन्यो
फ्याउरा र व्वाँसा त लगौटिया यार बने
रात भरी हराउँन थाल्यो ।
दिन भरी कराउँन थाल्यो ।
मान्छेहरुले आ आफ्नै लखकाटे
कसैले समयको माग हो भने
कसैले घरपालुवाको त्याग हो भने ।
उसको आँट र शाहसको कदर गरे ।
बाख्रा बाघ सँग मिल्यो
कुखुरा चिलसँग मिल्यो
भ्यागुत्तो सर्पसँग टाँस्सियो
परेवा बाज सँग गाँस्सियो
एक अर्कालाई नखाने
सम्झौता भयो ।
आठ दस महिना यसरी नै चल्यो
सबै सामान्य भयो
हल्ला खल्ला केहि भएन
छिमेकी देखि नाता गोता
कसैलाई पनि अनौठो लागेन
कोही चूँ पनि वोलेन ।
एकाएक मौसम बदलिए झैं
चलचित्रको दृश्य फेरिए झैं
हाम्रो गाउँको दृश्य बदलियो
स्वर र तालहरु फेरिए
मान्छे त्राहिमाम बन्न थाले
अदृश्य भयले गाउँलाई ढाक्यो ।
श्यालहरुको हुँइ्या झैं
वारी पारी सम्म
विरक्तिका गाना गाउँन थाले ।
अपसगुनका श्वरहरु निकालेर
देश प्रदेशमा कोकहलो हुन थाल्यो
अब प्रलय हुने भो भनेर
डंको पिट्दै रुनेहरुको जुलशलाग्यो
कतिको त निन्द्रा गुम्यो
भोक र प्यास गुम्यो ।
श्यालहरुले गाँउ गाँउपसेर
रुवावासी गरे ।
नहुने कुरा हुन लाग्यो भनेर
लालेर तारे मिलेरे भनेर
पाङग्रे र पाँडुले मिल्ने रे भनेर
गोठका र घरका मिले रे भनेर
परेवा र कुखुरा मिलेकोमा
चिन्तित बन्यो दुनियाँ
बाख्रा र गाई नजिकिएकोमा
त्रशित बन्यो दुनियाँ
अब रंग बदलेर कुखुरा चोर्न नमिल्ने भयो भनेर
कन्याउँदैकन्याउँदै आन्द्रा थुत्ने खेल नहुने भो भनेर
भजनमा लट्ठबनाएर मूर्ति उठाउने नसोचे भो भनेर
रोजगारीको नारा छरेर उधोग बेच्ने त कुरै भएन भनेर
आजकाल पुरै चिन्तित भएकोछ हाम्रो गाउँ ।