नील आकाशको यो तारालाई
हेरिरहेछु म मेरो सहारालाई
हेरिरहेकी होलिन् प्रियतम मेरो
दूर प्रवासबाट यही तारालाई
नील आकाशको यो तारालाई ।
हामी जति टाढा भए पनि
दिउँसो दूर दूर गए पनि
सन्ध्या–समय फर्कन्छु सधैँ
बलिरहे Continue reading “Bhim Darshan Roka – Neel Aakash Ko Yo Tara Lai”
Tag: Nepali Poet Bhim Darshan Roka
Bhim Darshan Roka – Raat Kewal Ek Prahar Banki Chha
रात केवल एक प्रहर बाँकी छ
तीन प्रहरको अन्तिम असर बाँकी छ
पश्चिममा पुगेकी एक्ली चाँदनीलाई
केवल यौटा मेरै भर बाँकी छ
रात केवल एक प्रहर बाँकी छ ।
कयौँले यहाँ रातको गीत थालेथे
आफ्ना–आफ्ना ताराहरु बालेथे
तर Continue reading “Bhim Darshan Roka – Raat Kewal Ek Prahar Banki Chha”
Bhim Darshan Roka – Mero Awaaj
धरै मानिसहरुको एउटा ठूलो आवाज आउनेछ
तिमी ध्यानले सुनिरहनू
त्यसमा मेरो पनि आवाज हुनेछ
फेरि झन् झन् ठूलो हुँदै जानेछ ।
आकार यसको, सूर्यमण्डलजस्तो
घामवरिपरि सभा लागेजस्तो
राती भए चन्द्रसभा
बसिरहेका तारैतारा
चक्रैचक्र
सफा शुभ्र
बाहिर भित्र
सप्ताहहरुमा शहीद सप्ताह
महिनाहरुमा माघ, फागुन
क्रान्तिको रङ्गरोगन
क्रान्तिको चिर आयु, आगमन ध्वनि
चिरपरिचित
मुटु ध्वनि
धातु बजेजस्तो
चोटमा चोट थपिँदा पनि
टन्न आवाज मिलेको
टन्टलापुर घाम मानौँ मध्यान्हमा बजिरहेको
बन्दै आयो टाढा टाढासम्म
दिशा एकै
लागिरह्यो युगौँयुगसम्म
नसा एकै
दुवै हात फैलाएर
तीनै सप्तक छोएर
स्वर सागरहरुको सङ्गम
ल्याइरहेको परिवर्तन
लाखौँलाखको बीचमा
मेरो आवाज छुट्टिएन भने
चिन्न पनि सकेनौ भने
खुशी हुनेछु, मिलिसकेको रहेछु
अब पीर रहेन, धेरै पर छैन
पुगिसकेछु एउटा निश्चयमा
पाकिसकेछु, झर्ने झर्ने बेलामा ।
Bhim Darshan Roka – Timro Janma Muhurta
तिमी नाचिरहेछौ
तिम्रो नाच
एक विशाल भवन
छन् जहाँ मुद्रा र हजारौँ हातहरु
खुट्टैखुट्टा र स्तम्भैस्तम्भहरु
फन्कैफन्काहरु
कोठैकोठाहरु
भरिएको छ भवन झ्यालैझ्याल,ढोकैढोकाहरुले
देखिन्छ भित्रभित्र
डो¥याई लैजान्छ भित्रैभित्र
अटाएका छन् जहाँ हजारौँ मानिसहरु
लाखौँ कम्पन र तरल तरङ्गहरु
हे सृजना !
हे पानी–लहर !
तिम्रो किनार किनारमा
गाउँगाउँ र शहरैशहरहरु
हे नेपाली नदीका भुल्का हो !
यो तिम्रो जन्ममुहूर्त
आज तिम्रो जन्मदिन !
Bhim Darshan Roka – Kuri Rahechhu
म पनि सँगसँगै उभेको थिएँ
यौटै उत्साह, यौटै उमङ्ग तिएर ।
साथीहरु शहीद भएपछि
एक किसिमको उज्यालो हराएपछि
खरानीहरुको थुप्रो लिएर
कुरिरहेछु, कुरिरहेछु !
Bhim Darshan Roka – Barsaat
मेरो ऋतु बर्सात आयो
इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो
किन नदगुरुँ पोल्टो थापी
दूर देशको सौगात आयो ।
मेरो ऋतु बर्सात आयो
इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो ।
किन न जोड जोडले बोलूँ
उकुस–मुकुस यो हृदय खोलूँ
झरझर झरझरको स्वरले
सबैको स्वर सात डुबायो ।
मेरो ऋतु बर्सात आयो
इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो ।
आकाशमा उडिरहेको कालो बादल
धरतीमा दगुरिरहेको छायाँ पागल
किन न छोऊँ म दुवै किनार आज
नदी उर्ली उर्ली एक साथ आयो ।
मेरो ऋतु बर्सात आयो
इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो ।
Bhim Darshan Roka – Kuhiro
पर पहाडमाथि
पहाडभन्दा गरुङ्गो
तर स्पर्शभन्दा हलुङ्गो
लाम लागेर बिस्तार बिस्तार
उकालो चढिरहेछ कुहिरो
र
म पनि चढिरहेको छु
आफ्नै उकालाहरु
उसको समानान्तर एकले अर्कालाई हेर्दै
पहरा खोँच र खाडल तर्दै
उभिरहेछु पहरा र भीरहरुमा
बाढी र भेल बोक्ने नदीका तीरहरुमा
हिँडिरहेछु एक्लै एक्लै
क्षितिजपारिको आकाश हेर्दै
बादल भित्र आफ्नो आकार कोर्दै ।
Bhim Darshan Roka – Timi Eklai Chhainau
हाम्रो उठबस र कैयौँ सहवासहरुले
बनाएका क्षितिज र कैयौँ आकाशहरुले
धेरै दिनका धेरै धेरै कुरा
कथा, कविता र इतिहासहरुले
साथ तिमीलाई दिइरहेछन्
साथ तिम्रो लिइरहेछन् ।
डाँडाकाँडा वनपाखा तसवीरहरुले
पहिरो र पहाडहरु थामिरहेका भीरहरुले
अघि अघि र अहिलेका वीरहरुले
साथ तिमीलाई दिरहेछन्
साथ तिम्रो लिरहेछन् ।
फूल र पातहरु ली उभिरहने रुखहरुले
कुरा बुझ्ने म्ुटु र मौन मौन मुखहरुले
सबैका आप्mना आप्mना सुख र दुःखहरुले
साथ तिमीलाई दिरहेछन्
साथ तिम्रो लिरहेछन् ।
Bhim Darshan Roka – Dhalmal Dhalmal Gari
ढल्मल ढल्मल गरी
सेता सेता बादलसरी
मलाई आकाशतिर जान नदेऊ
मेरो आफ्नै धरती छाडी ।
कहिले प्रयास गरेँ भने पनि
उँचा उडान भरेँ भने पनि
तिमी मलाई हावाले हान्नू
पानी पार्नू, आसिना पार्नू
बिजुली–चुल्ठीले बाटो छेक्नू
तल मेरै धरतीमा फ्याँक्नू
ढल्मल ढल्मल गरी
आकाशतिर जान नदेऊ ।