सुलोचना मानन्धर धिताल जुलुस
जीवनका थुप्रै क्षणहरू
जुलुस बनिसकेछन्
अझै झुक्याउँदै
सिङ्गो जिन्दगीलाई
जुलुस
जुलुसै भएर सकिँदै छ ।
नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
सुलोचना मानन्धर धिताल जुलुस
जीवनका थुप्रै क्षणहरू
जुलुस बनिसकेछन्
अझै झुक्याउँदै
सिङ्गो जिन्दगीलाई
जुलुस
जुलुसै भएर सकिँदै छ ।
सुलोचना मानन्धर – धिताल बाटो
शून्य ठाउँमा
एउटा बाटो बनाएँ
बाटो न हो, त्यसलाई कुल्चेँ
हिँडे
गन्तव्यमा
म पुगेँ कि पुगिन
कुन्नि
म आफैँ नै बाटो भइसकेको पाएँ ।
सुलोचना मानन्धर धिताल – पार्वती
म पार्वती
सत्य पति पाउने पूजामा
समर्पित उमेरले
आज
प्रसादको रूपमा
शिव प्राप्त गरेकी छु !
सुलोचना मानन्धर धिताल – जाजरकोट
सिङ्गो पोखरीमा
विष घोलेपछि
के ठूलो माछा
अनि के सानो माछा
सबैलाई मर्नु नै त छ !
सुलोचना मानन्धर धिताल – जीवन र मृत्यु
कठिन छ जिउन
थाहा पाउँदा-पाउँदै पनि
कति मूर्ख म
फेरि जीवन नै रोज्दै छु
मृत्युको साटो !
सुलोचना मानन्धर धिताल – रात
रात, सुनसान छ
रात अँध्यारो छ
रात अघोर निन्द्रामा छ
रातलाई बिउँझाउन
सियोको टुप्पो भएर
मेरो सानो मनले निउ खोज्दै छ ।
ऊ मलाई सुत्न दिन्न
सुनसानमा एकाधिकार जमाउँछ,
कोट्याइरहन्छ
घोचिरहन्छ
चुहिरहन्छ
चुहिरहन्छ
रात Continue reading “Sulochana Manandhar Dhital – Raat”
सुलोचना मानन्धर धिताल – लक्ष्मीपूजा
सयौँपटक आफ्नै छेउबाट
आफ्नै नजिक र अगाडिबाट
वारपार गरेको अवसरलाई
भकुन्डो ठानी खेलेकी थिएँ
आज म त्यसैको
पूजा गर्दै छु- लक्ष्मी पूजा ।
सुलोचना मानन्धर धिताल – खाना पकाउँदा-पकाउँदै
म खाना पकाइरहेछु
कि
खानाले मलाई पकाइरहेछ ?
दाउरामा टाँसिएको जिन्दगी
बलिरहेछ
कि
डढिरहेछ ?
सुलोचना मानन्धर धिताल – बोनसाई
तिम्रा इच्छाका तारहरूले
मलाई अझै बेर्र्दै छौ के ?
बेर,
जति बेर्न सक्छौ बेर
आखिर म त
‘बोनर्साई’ नै त हुँ !
सुलोचना मानन्धर धिताल – कृतज्ञता
हृदयले रोपेको बिरुवाले
मायाले फुलाएको फूलले
आफूलाई हुर्काउने मालीलाई
साँच्चै नै चिन्न सक्छ र ?
कहिल्यै आफैँ अघि सरेर
आफ्नो मालीलाई सम्झेर
‘धन्यवाद’ भन्न सक्छ र ?
सुलोचना मानन्धर धिताल – ढुङ्गाको फूल
प्रेमले रोपेको बिरुवामा
कतै ढुङ्गा फुलिदियो भने
आखिर बिचरो त्यो मालीको
दोष नै के
सुलोचना मानन्धर धिताल – जीवन
जीवन
हरेक दिन
नयाँ भएर उदाउँछ
पुरानो भएर अस्ताउँछ
सूर्य सँगसँगै ।