वैद्यनाथ उपाध्याय – शुकुम्बासी
म त सँधैको शुकुम्बासी
न मेरो कहीं वास
न कहीं ठेगाना
सजिलो अप्ठ्यारोको
के कूरो
जबकि
हिंडनु नै जीवन हो।
मेरै स्पंदनले सजीव छ
पहाड-पर्वत, खोला र नाला
टक् टक् टक् टक्
धडकीरहेछ समय
मेरै मुटूभित्र
लगाईरहेछ हिसाब
जीवनको खेल
सकिंदै गएको!
यो यायावरीमा
लगाईयो होला
कहाँ कहाँ वास
लगाईए होला कति आस
सजाईए होला
सपनाका कयौं रंगमहल
बिलाए सब सीतसरी
जीवन
सँधैंको शुकुम्बासी
न कहीं स्थायी निवास
न कहीं ठेगाना!