Ashok Ghimire – Priya Najaru Ma

प्रिय नजरुमा

प्रिय नजरुमा
तिम्रो मुहार हेर्न लालायित यी आ“खाहरु
छयाप्पै भिजीसके ।
तिम्रो मृगतृष्णामा नथाकेका
लोलाएका मेरा कमजोर आ“खाहरु
दौडिरहेछन् एकोरोहो रेगिस्थानमा ।
तिमी अझै पनि सुन्दरताको
त्यही धारिलो कवचले छपक्कै ढाकिएकी छ्यौ ।
कालो बुर्कामा लपेटिएर
नछोपिएका ती दुई सुन्दर आ“खाहरुले म“लाइ
घरिघरि घुरिरहिछ्यौ ।
घरिघरि सताइरहेछौ ।
आफै“लाई लुकाएर अनि बचाएर ।

प्रिय नजरुमा तिमी किन
बुर्काको रंग घरिघरि परिर्वतन गर्दैछ्यौ
ठ्याक्कै एक फेशनेबल मोडल झै“
मेरो रोजांईको रंग ओढेर
किन फागु झै म“लाई बारम्बार हिलो छयापिरहिछ्यौ ।
लाग्दछ रातो सारी नै च्यातेर
बुर्काको लिवासमा ढिं¨ सजिएकी हौ तिमी
एक बेहुली झै“
बिल्कुलै रातो पारदर्शी बुर्का
जहा“ कुण्ठित रहरका झुमरहरु बेतोड हल्लिरहेछन ।

प्रिय नजुरुमा भो हटाइदेऊ
त्यो अनुहारको कृतिम कवच
र उडाइदेउ उन्मुक्त आकाशमा
तैरियोस् बरु त्यो हावाको तलाउमाथि
बगुन तिम्रा अनगिन्ती काला केशका राशिहरु
छरिएर हावाको लहरसंगै ।
पोखियोस् अनुहारमा घामका सुनौलो आभा
मृदुल आ“खाहरुले कोरुन् भविष्यका बक्ररेखा
गुलाबी ओठका खापा फक्रिएर उघ्रिउन
र गुम्सिएका करौडा“ै अक्षरहरु
एक रुमानी रेलगाडी झ“ै बाहिर आउन
प्रेम र विचारको गहिरो आकाशमा ।
तर अफसोच तिमी अझै पनि मौन छ्यौ
र बचाइरहेकी छ्यौ आफूलाई अजरुद्विनहरुका लागि
केही त बोल नजुरुमा
हेर न म शनै शनै मैन झ“ै गलिरहेछु
अनि लगातार दियो झ“ै जलिरहेछु
र लडिरहेछु तिम्रा लागि ।
लडिरहृछु तिम्रो अधिकारका लागि ।

Sudarshon Sapkota – Hera

सुदर्शन सापकोटा – हेर!

न म देबता हुँ न त दानब हुँ।
कर्मलाई धर्म ठान्ने म त मानब हुँ।
न म हिरा हुँ न त मोति हँ।
तिम्रो दुःखको साथी म त भोकाको रोटि हुँ।
न म धनि हुँ न त गरिब हुँ।
तिमि सम्झमात्र म Continue reading “Sudarshon Sapkota – Hera”