Suren Upreti – Aama

सुरेन उप्रेती – आमा

आमा तिमी कौशलताले, धर्ति सजाउने
आविष्कारकी जननी हौ, संसार बनाउने
बिना तिमी यो धरतिमा, सिर्जन्नथ्यो केही
तिमी कति महान छौ, धरा वोल्छ यही

आफुलार्इ मेटाएर ,सन्तानका लागी
भोक तिेर्खा निन्द्रा थकान, सबैलार्इ त्यागी
दिन रात बाह्रैमास, सोच्छिन उनकै खातिर
सुख अनि संबृद्दिका ,निम्ति हुन्छिन हाजिर

पढोस बढोस नाम राखोस् ,स्वस्थ बनोस भन्दै
सातै बारमा ब्रत बस्छिन, दीर्घायूहोस भन्दै्
केहि खानु भन्दा पहिला ,सन्तान सम्झिएर
गाँस निल्न गाह्रो पर्छ ,याद बल्झिएर

मिल्ने भए नानी भित्र लुकाएर राख्छिन्
मुटुभित्र छाती भित्र छुपाएर राख्छिन्
पिलाउँछिन् अमुल्य रस छाती सुकाएर
उज्यालोमा राख्छिन् सन्तान आफु जलाएर

सन्तान दुष्ट खराव हुन्छन ,राग लिन्नन् आमा
सबै पिडा आफैं लिइ ,झुक्न दिन्नन् आमा
चोट खोट सबै सहने ,सागर हुन है आमा
ममताले धरति पोत्ने ,महासागर हुन है आमा

मातातिर्थ औशि २०७३

Suren Upreti – Swatantrata

सुरेन उप्रेती – स्वतन्त्रता

मैले मेरा आँखालार्इ छलेर
सुटुक्क अर्का तिर नियाँले
कानले नसुन्ने गरी
साउती गरेर भने
हेर आज म
कति स्वतन्त्र छु
यी दुवै आँखाले
मलार्इ सताउन सम्म
सताएका थिए
उनीहरुले डोर्याएको दृश्यमात्र
हेर्न विवश थिएँ
उनीहरुले मनपराएकालार्इ
राम्रो भन्नु पर्थ्यो
रमेको अभिनय गर्नु पर्थ्यो ।

यी कानले कैदी बनाएका थिए
म सम्म आउन नदिइ
भँगालो फटाएर आवाजहरुलार्इ अर्कैतिर
मोडिदिएका थिए
विना रोकटोक आवाजलार्इ
मेरो मष्तिष्क सम्म पुग्न
कहिलै दिएनन्
सोच्न र श्वरको रश्वादन गर्न
अँह कहिलै पाइन ।
मन पर्ने धुनमा रमेर
कहिलै आनन्दित बन्न पाइन
तर आज बल्ल
यिनीहरुलार्इ छक्याएर
रभणिय दृष्यको
बे रोकठोक अवलोकन गर्दै छु ।

खुल्ला आकाशमा
स्वतन्त्र उड्ने चरी झैं
वादलका थुँगाहरुमा
कावा खाँदै
आफैं हराउँदै र
भेटिंदै गर्ने रहरहरु
पूरा भएका छन्
मेरा अझै बाँच्ने जीजिबिषाहरु
बढेका छन् ।

हो रहेछ
हरेक प्राणिहरु
स्वतन्त्रता मन पराउँछन्
स्वतन्त्रताका लागि
सार्वभौमका लागि
बर्षौं युद्ध लड्नेहरुले
यसको सहि अर्थ महत्व र मर्म
राम्रो सँग बुझेको हुन्छ
त्यसैले त जीवनको पर्वाह नगरी
आफन्त र पृयजनको वास्ता नगरी
फेरि उदाउँने आशामा
निभ्न समेत पछि पर्दैनन्।
मात्र स्वतन्त्रताका लागि ।।

Suren Upreti – Dhantyou Timi Le

सुरेन उप्रेती – ढाँट्यौ तिमीले

पटक पटक ढाँट्यौ तिमीले पत्याउँदै बस्यौं
पकाएको तिमीलई दिइ हामीले पेट कस्यौं
भोली घाँम लाग्छ भन्दै लग्यौ हाम्रो बर्को
नेता भयौ चिन्न छोड्यौ गर्छौ झर्को फर्को

संसारमा दुई जाति छन् पुरुष नारी भन्थ्यौ
शोषित शाषित दुई बर्ग छन् सँधै भन्ने गर्थ्यौ
अहिले आइ धेरै जाति थुप्रै बर्ग ल्यायौ
कसले दियो तिमीलाई महल के श्रम गर्दा पायौ

धर्म कर्म नाम लिँदै राज्य चाहियो भन्छौ
मन्दिरका मूर्ति बेच्दै दिनमा पैसा गन्छौ
रातभरी नशा भित्र दिंउशो देशको चित्र
कस्तो राज्य बन्ने होला मलाई पोल्छ भित्र

नामले विकाश हुने भए सिंगापुर राख
अर्को राख स्विजर्लयाण्ड नर्वे लण्डन राख
अमेरिका क्यानडा अष्टे्लिया नै राख
सबै भन्दा ठूलो कुरा महान सोच राख

वन्धुवान्धव लड्न छोडी विकाशमा लागौं
मानवता हो ठूलो धर्म हत्या हिंसा त्यागौ
सबै जनाले काम गरे देशै बन्छ श्वर्ग
आफैं भाग्छ भोक रोग हट्छन् सबै बर्ग ।।