सरोज धिताल – प्रेयसी र फूल
भीरमा फुलेको गायत्री फूल
उसको जुरोमा पक्कै सुहाउंछ
किनकि त्यस्तै गुलाबी हुन्छ उसको
मधुर मुस्कान ।
तर मेरी मायालाई
गायत्री फूल
सबभन्दा बढी भीरमै सुहाउंछ
किनकि ऊ माया गर्न जान्दछे ।
लेकमा फुलेको लालीगुरांस
उसको केसमा अझै सुहाउंछ
किनकि त्यस्तै रातो हुन्छ उसको
मायाले रुझेको ओठ
तर उसलाई गुरांस
केवल लेकैमा सुन्दर लाग्छ
किनकि
सुन्दरताको मुटु हुन्छ
र त्यो मुटुको धड्कन ऊ जान्दछे ।
कसलाई मन पर्दैन
डांफे र मुनालमा नाच्ने
कालिज र मयुरमा खेल्ने
सप्तरङ्गको सहस्रलीला !
तर मेरी माया,
ती रङ्गहरूलाई कैद गर्न सक्तिन
ती बुट्टाहरूलाई भित्तामा झुन्ड्याउन सक्तिन
किनकि
प्रकृतिकी छोरी हो ऊ
आमाको काखको न्यानो जान्दछे ।
जसरी मनपर्छ मलाई
तातोतातो उसको सास
उसलाई पनि औधि मनपर्छ
मेरो साथ र मेरो न्यानो हात
तर पनि बांधेर मलाई ऊ राख्तिन
किनकि
माया गर्नेहरूका बीचमा
स्वर्गको बतास खेल्ने
सानो आकाश चाहिन्छ–
ऊ यो राम्ररी जान्दछे ।