नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
ऋषि बस्ताकोटी – फर्कुं फर्कुं लाग्यो किन
फर्कुं फर्कुं लाग्यो किन आधी बाटो हिडेपछि,
अरू भन्नु छैन अब, भित्रैदेखि चिनेपछि
बेमौसमी फूल फुल्यो, नफक्रदै झर्यो तर ,
आफ्नो भन्नु के रह्यो र मनकै डोरो छिनेपछि
हुँदा खाँदा सबै साथी, नहुँदाको को रह्यो र !
लावालस्कर सबै हुन्छन दिउन्जेल दिनेपछि
मनको कालो फेरिंदैन, तीर्थ ब्रत जे जे गर ,
मुहार त चम्किएला बजारको किनेपछि
फर्कुं फर्कुं लाग्यो किन आधी बाटो हिडेपछि,
अरू भन्नु छैन अब, भित्रैदेखि चिनेपछि
२५ जून , २०१०
भ्यानकुभर, क्यानाडा
ऋषि बस्ताकोटी – उदाउँदै गरेको जूनको कुरा
उज्यालाको खोजीमा
एक हुल घामहरु
सात समुद्र तरिरहेछन् ,
बचे खुचेका दुई फाँकी उज्यालाहरु पनि
सुरक्षाको खोजीमा
सहर झरिरहेछन् ,
यतिबेला
यहाँको पानी पँधेरो
कहर भइरहेछ
गाउँले मन र गाउँले जीवन
खण्डहर भइरहेछ ।
आशाको त्यन्द्रो
सुक्नै लागेको यतिबेला ,
पहिचानको गीत
लुक्नै लागेको यतिबेला
यौटा जून उदाउँदै गरेको देखें
विप्ल्याँटाका विरुध्द
समय हिंडाउने चेष्टामा
उज्यालाको गीत
गुञ्जाउने अभिष्टमा
यौटा वतास सुसाउँदै गरेको देखें ।
अँध्याराका विरुध्द
उदाएको जून
कठोरताका विरुध्द
पलाएको जून
वेनामहरुका लागि
नाम भइरहेछ
गुमनामहरुका लागि
नाम भइरहेछ ।
मैले देखेको जून
तिमीले खोजेको जून
यौटा मौजा बनाइरहेछ
यौटा विर्ता कमाइरहेछ
घामले बसाइँ सरेको बेला
अँध्याराले राज गरेको बेला
ताराहरुलाई जगाइरहेछ जून
आत्मीयता र स्नेहको
शीत चुहाइरहेछ जून
अध्यारा गौडा र गल्छेडाहरु भेटिरहेछ जून यतिबेला
असंगतिका धर्साहरु मेटिरहेछ जून यतिबेला
मेरो मित्र ,
उज्यालाको विकल्प अँध्यारो हुनै सक्दैन
यसैले उदाउँदै गरेको जूनलाई
एकपल्ट पूर्णीमा हुनदेऊ
अभैm मौजा पैmलाउन देऊ
विर्ता कमाउन देऊ
यसपालि पनि फिर्ता भयो भने जून
फेरि यो धर्तीमा घाम उदाउने छैन
उघ्रिनै लागेको उज्यालो फेरि
कहिल्यै आउने छैन ।
बरु होसियार मेरो मित्र
प्यारो जूनमा कतै दाग लाग्नुहुन्न
साझा जून कसैको भाग लाग्नुहुन्न
हामीलाई पूर्णीमाको जून चाहिन्छ ।