नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
वर्षैपिच्छे आउने दशैं
घरको संझनाले
मन त्यसै त्यसै उडेको हुन्छ
मन त्यसै त्यसै गुडेको हुन्छ
अफसोच !
हामी धेरै टाडा छौं
अझै टाडा छन हाम्रँ उदेश्यहरु ।
रोटेपिङ्ग र लिंगेपिङ्ग
आखा अगाडी मच्चिरहेछन्
सायद Continue reading “Namrata Guragain – Dashain Ra Hami”
प्रिय आमा
म कसरी फुकाउ मेरा खुशीहरु
म कता मात्र लुकाउ मेरा खुशीहरु
जताबाट हेरे पनि पुर्णता पाउँछु
सधै हासिरँहनु
स्बस्थ जीबनको सधैं गुणगान गाउछु।
मुर्तीकारले आफनो शीप खर्चेर बनाएको मुर्तीझैं
मेरा Continue reading “Namrata Guragain – Aama”
बिहानको चिसो हावासँग कावा खाँदै
दन्तकाली र बुढासुब्बालाई भाक्दै
धरान पाहुनालाई सगुन पस्कने गर्छ
एक्काइसौ शताब्दीको बैभबसंग खेल्दै
आधुनिक भएकोमा गर्व गर्छ
फूल टिप्न भेडेटारसम्म उक्लिदैन
कपालमा गुराँश सिउरिएर
संस्कार जोगाएकोमा गर्व गर्छ ।
खुशी पार्न साह्रै जान्ने छ धरान
इटहरीलाई खुशी पारेर दाल चामल मगाउँछ
धनकुटालाइ खुशी पारेर तरकारी मगाउँछ
न एक चपरी माटो उक्काउँछ न एक आँतर हलो समाउँछ
मसिना चामलमा होस कि कालो दालमा होस
धरान तराइको स्वाद भने जम्मै पाउँछ
सुन्तला मा होस कि कागतीमा
डुकुमा होस कि मुलामा
धरान पाहाडको स्वाद जिब्रोमै झुड्याउँछ ।
इटहरी आधा धरान र आधा विराटनगरसँग रमाउँछ
हलुवा पुरीले मातेको मुख
कहिले कािहं
बासी नै डुकु भेटे पनि
कागती निचोरेर स्वादिलो बनाउँछ
चौरमा बसेर बदमका बोक्रा छोडाउँदै
आउने जानेलाइ हात हल्लाउँछ
चौरस्तामा बसेकोले राजधानीको खबर चाँडै पाउँछ
चित्त नबुझे चोकमै उभिएर जुलुस लाउँछ
बुढिखोलाको बुढयौली पनलाइ आफूमा राखेर
सधै दुध लिन बाल्टी बोकेर दुलारी धाउँछ ।
विराटनगर ठूला ठूला नेतालाई जन्माएकोमा गर्व गर्छ
सिन्को भाच्दैन आफू फूर्तिलो देखाउन
गाउलाइ बोलाएर टुडिखेल भर्छ
दिनभरीको काम खोसेर आमसभा गर्छ
नेता खुशी पार्न
सधै सधै गाउँलाई बिर्सिएर गर्व गर्छ ।
भारु स्वादमै मस्त छ विराटनगर
मिनीबसमा चढेर होस कि टेम्पोमा
रिक्सामा चढेर होस कि साइकलमा
दिनभरी ढाट वारी पारी गर्छ
छिमेकीलाइ खुशी पारेर वजार भर्छ
एकदिन पारी ढाट लागे
उसको दाना पानी हराउँछ
रोजी रोटी खोसिने डरले पनि
हरहमेसा विराटनगर
हलुवा पुरीमा होस कि छोलामा होस
समोशामा होस कि जुलेवीमा होस
जोगवनीलाइ खुशी पारेर
आफु विराट भएको महशुस गर्छ ।
मोरंग, हाल: नेब्रास्का, अमेरिका
नदी पोखरीमा अटाउँनु हुदैन
नदी तालमा अटाउँनु हुदैन
नयाँ परिवेश भेटन
नया चुनौती सामना गर्न
ऊ विस्तारित हुने जात
भैरहनुपर्छ ।
धारा पँधेरामा आफना अवशेषहरु छोडदै
नदी निरन्तर हिडिरहेको हुन्छ
तिर्खाको अनन्य मित्र ऊ
अलिकति कुलोमा समेटिएर
खेतमा बारीमा रमाइरहेको हुन्छ
अलिकति बाँधमा समेटिएर
तरंगमा आफु हुनुको अर्थ थमाइरहेको हुन्छ ।
जहिलेपनि ब्यस्त नदी
कतै कारखाना चलाइरहेको हुन्छ
कतै घटटा चलाइरहेको हुन्छ
छेउछाउका रुखहरुसँगै सुसाउँदै
हास्दै खेल्दै बगिरहेको हुन्छ
जहा विरुवा भेट्दैन त्यहाँ ऊ
प्रेमी खोज्दै हिडेकी प्रेमिका जस्तो
प्रेमिका हराएर विक्षिप्त प्रेमी जस्तो
जथाभाबी हिडिदिन्छ
खेतमा होस कि बारीमा
गोठमा होस कि घरमा ।
ए मान्छेहरु
जंगल फाँडेर नदिलाइ नचलाउ
ऊ रिसायो भने हाम्रै विनास गरिदिन्छ ।
नेब्रास्का
हेलो
मेरो सपनाको राजकुमार !
किन मलाइ सपनामा मात्र जिस्क्याउँछौ
म हरियो चुरामा सजिएकी छु
तिमी चाहन्छौ भने म
हरियै पहिरनमा बसिदिउँला
तिम्रो खुशीको लािग
हरियै क्रिम पाउडर धसिदिउँला
उराठ लाग्दो महिना सम्हाल्दा सम्हाल्दा
बल्ल बल्ल साउन आएको छ
हातका चुरामा साउन बोकेर
मेरो धराने मन
कहिले भानुचोक त कहिले छाताचोक पुग्छ
कहिले बांझगारा त कहिले भेडेटार पुग्छ
मिल्ने जोडी भेट्न साच्चै गाह्रो रहेछ
मनको रहर फुकाउन साच्चै साह्ो रहेछ
कोही छैनौ त मेरो चुराको आवाज सुन्ने
ठीकै छ
खुट्टा थाकेर के भयो र
तिमीलाइ भेटन
मन अझै उत्साही नै छ ।
हो
राजकुमारहरुको बजारमा
धेरै आकार प्रकारहरु पाइन्छन
उध्रिएका च्यातिकाहरुको भीडमा
स्वस्थ त्यसै त्यसै हराएको हुनसक्छ
म सग्लो-सग्लो र अग्लो खोजिरहेछु
मलाइ
स्वस्थ्य निर्भिक र जेहेन्दार चाहिन्छ
मेरो जिन्दगी समर्पित गर्ने
एउटा मिठो संसार चाहिन्छ ।
कसैले सुन्यौ कि ?
अमेरिका
उज्यालैमा लक्ष्मीको वास हुन्छ भनेर
धन हुनेहरु अझै थप्न चाहन्छन
धन नहुनेहरु
दुइछाक पुगोस भन्न चाहन्छन्
उत्साहले झिलीमिली मन
पंचक भित्रिएको तिहार
फूलका थुंगासंगै गांसिएको आफन्तको मायां
देउसी भैलोले रंगिएको चाड
ओ हो……..
कस्तो सून्य आज टाढाको वस्तीमा
केटाकेटी बेलुन र चंगासगै उडिरहेका होलान
दिदीबहिनीहरु ढिकी जांतोमा
आफना खुशीहरु छिन्कीरहेका होलान ।
भनिन्छ
पंचक लागेपछि
यमूनाजस्ता चेलीहरु
आफ्ना माइती
शत्रुदेखि सुरक्षित राख्छन्
गलाभरी कहिल्यै नओइलाउने
मखमली फूलको माला लगाइदिन्छन र
मखमलीजस्तै दिर्घायूको कामना गर्छन्
म पनि
त्यही कामना गर्नेगर्छु सात समुद्रपारीबाट ।
समयका उकाली ओरालीमा
भौतारीरहेछु खोजेर नया आशा
जानी नजानी बोल्न खोजिरहेछु
अर्कै नागरिकको भाषा
साघुरो परिवारको परिभाषाभित्र
खै कति होला चेली माइतीको आत्मियता
मेशिन हुन या मान्छे
छुट्याउनै गाह्रो ठाउमा
खै कस्तो होला नाताभित्रको आत्मियता
मात्र
संझनामा तरंगित हुदारहेछन चाडपर्वहरु
तेल लगाएर कपाल सुम्सुम्याउन
कहा पाइदोरहेछ र दाजुभाइ परदेशमा
पंचटिकाले निधार रंगाइदिने
कहां भेटिदोरहेछ र माइती परदेशमा
मित्रताको मापदण्ड
औपचारिकताको भाषामा सिधिने ठाउमा
भाइटिकाको अर्थ बुझेर
म
घरीघरी हुने मेरो अबरुद्घ गलालाई
देउसी भैलोले रंगिएको घर
टपरी भरी भरीका सेल र अनर्सा
फुलमालाले झपक्क
दाजभाइको गलासंग साट्ने गर्छु ।