बुद्धिसागर – एकदम मौन
(Source: Himal Khabar)
म फेरिएँ
पुरानो वर्षझैँ
झ्न् पुरानो वसन्तझै
म बिर्सिएँ
उराठ पहाडको
बिरानो देउताझै,
उदास-उदास तिमी
गयौ अगाडि
या पछाडि फर्कियौ
म त यतै छुटे
उही चिसो-चिसो
पुरानो बसपार्कझैँ।
मलाई खोज्दै-खोज्दै
कहिलेकाहीँ
मडारिँदै-मडारिँदै आउँछन्,
पहिलो बर्खाझैँ
तिम्रा धमिला झ्झ्ल्काहरू।
मेरा आँखाका दलिनमा
एकाबिहानै
त्यान्द्रा-त्यान्द्रा पुराना दिन
चुच्चामा बोकेर
ढुकुरझैँ एकैछिन् बिसाउँछन्
तिम्रा चञ्चल आँखाहरू।
मन बरालिन्न अचेल
आफ्ना सपनाका वनहरूमा
टाँसिन्छन्, वनकुरोझैँ शरीरभरि
तिम्रा अधुरा मुस्कानहरू।
म बिसाउँदिनँ
सिमलका रूखमुन्तिर जिन्दगी
खस्छन्, सुस्तसुस्त
सुकेका सिमलका फूलजस्ता
चहकिला र
भुवादार तिम्रा आवाजहरू।
तिमीसँग हिँड्दा रोजेँ
कत्ति छोटो गोरटो
तिमीसँग बोल्दा निफनेँ
कत्ति साना शब्दहरू
म गनिरहेछु
र गरिरहेछु हिसाब
तिमीलाई भेट्न
बोकेर आएँ झ्ोलाभरि
कत्ति थोरै दिनहरू।
केही हिक्का बटुलेर
सँगालेर केही ऐंठन
फर्कियौ तिमी नफर्किने गरी,
म निदाएँ
केही अंश जीवन
एकलाश वनको पुरानो चिहानझैँ
एकदम चिसो
एकदम मौन।