रुपेश राई – चियाको स्वाद
चरा साँझमा
तिमी सुत्छौ, वाध्यता अघाएर। अनि
सपना सुत्न नपाइ,
भाले डाकमा। तिमी उठ्छौ।
उठ्छौ तिमी आफैलाई लोबार्न। प्रत्येक औँलाहरूले।
के पायौ र? चियाको बोटमा।
फिका स्वाद!! बाहेक।
निमोठेका छौ
वर्षौंदेखि, त्यही औँलाले मुनाहरू। विचरा!!
लाखेस् भन्न पनि सक्दैन/प्रतिवाद गर्न
पनि, तिम्रा औँलाहरू/वाक्येहरू।
निचोरेका छौ
वर्षौँदेखि, त्यही औँलाले भस्रङ्गहरू। विचरा!!
भयो भन्न पनि सक्दैन/परिवर्तन गर्न
पनि, तिम्रा जिब्राहरू/स्वादहरू।
स्वादहरू तिमीले पाएका,
फिका चियामा, प्रश्न जन्मेर आउछ।
के, साच्चै स्वाद त्यसमा छ?
छ। गर्वले तिमी भन्छौ।
पसिनाका फ्लेबर भरिएका भस्रङ्गहरूमा!!
अराजकताका बास्ना छरिएका मुनाहरूमा!!