इन्जिनियर राकेश कार्की – रसायन (कविता)
विषाक्त रसायन सल्वलाए
स्वच्छता वर्षिने बाटोमा
अंग अंग पक्षघात पारे
सिर्जेन कतै केही माटोमा
जोडिन्छन् गुनिन्छन् थप्दै
व्यालेन्स मिलाउन खोजिन्छन्
हचुवाका एक्सपेरिमेन्टहरुले
डरलाग्दा मिश्रण थपिन्छन्
रटाएका सूत्र कोही बक्छन्
प्रतिफल बारे अनभिज्ञ छन्
कतै पड्काउछन् जलाउछन्
कतिलाई जिउँदै गलाउँछन्
कर्तव्य गर्नेलाइ जमीन सिँच्नु छ
बाँच्नेलाइ हातमुख जोर्नु छ
अम्ल क्षारले कन्टामिनेट हावा
सास त तिमीलाइ पनि फेर्नुछ
जन्माउने जमिन एउटै हुन्
स्तनपान गराउने गौरी हुन्
रसायन बन या अमृत झर
बनाउ या मास आफ्नो घर
– लस् एन्जेलस्