नौलो पथ–रेखा
एक दिन मेरो मनमा विचार उठयो :
जो हुनु थियो सबै भइसके, मेरो यात्राको आखिरी निर्दिष्ट स्थान
आइपुग्यो ।
मलाई ज्ञात भयो, अब अघि बाटो छैन, म मेरो भ¥याङमा आइपुगें ।व
अब कोशिशको केही आवश्यकता छैन, पाथेय पनि शेष भयो ।
थाकेको, हारेको जीवनलाई विश्रान्ति लिने वेला आयो ।
यमि फाटेका पुराना वस्त्र लिएर म अघाडि कसरी जान सकुँला ?
तर आज देख्दछु :
तिम्रो लीलाको अन्त नै छैन, नजीनताको कुनै घेरा छैन ?
आङ्खनो नयाँ मनोकामना पूर्ण गर्नाको लागि तिमलिे मलाई फेरि
नयाँ जीवन दियौ ?
मेरा गीतका पुराना स्वरले आङ्खनो माधुर्य हराए पनि नयाँ संगीतको
स्वरमा ह्दयको स्रोतबाट उत्पति भए !
जब पुराना पथरेखा अदृष्य भए अनि नयाँ नयाँ मार्गका दृष्यहरु
आँखामा नाच्न थाले !