नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
पुष्कर बिष्ट – स्वतन्त्रता
कुवामा छोडिदियोै
कुवा नै एकदम उन्मुक्त संसार लाग्थ्यो
त्यही लाग्थ्यो सबथोक
उठाएर पोखरीमा छोड्योै
कुवा कुरुप लाग्यो
लाग्यो जीवनको बृहत् आयाम यो पोखरी रहेछ
लाग्यो पोखरी नै विशाल ब्रह्माण्ड रहेछ
फेरी पनि उठाएर नदीमा हेलिदियोै
बग्नु रहेछ जीन्दगी
यता पो रहेछ उन्मुक्त स्वतन्त्रता
बग्दा बग्दै पुगियो सागरमा
आभाष भैदियो कि
स्वतन्त्रताको महाप्रलय थाम्न कति गाह्रो हुदोरैछ ।
सल्यान , नेपाल
पुष्कर बिष्ट – सुक्राणुको सोैन्दर्यशास्त्र
च्यातिएपछि आकासको छाति
कहाँ बग्ला गुलाफको रगत
कुन पहाड भएर चढ्ला समागमको प्रेम गीत
भर्खर त उठेको हुन् यो धर्तिको आँखामा इन्द्रेणी जस्ता सपनाहरु
शुन्यताको भिमकाय स्वरुप
यो आकाशको टाउकोमा
किन बज्रारिरहन्छोै उन्मुक्तीको घन
फेरि सुम्सुम्याइरहन्छोै र
लगाइ रहन्छोैं सान्त्वनाको मलहम
च्यातेर आफ्नै प्रतिछायाँको ग्राफ
लेखिरहन्छोै आबेगको वर्णमाला
सुन्यताको मध्यबिन्दुमा
उठाएपछि तिमीले पाउ
सुक्रकिटकै सोैन्दर्यमा हाँस्नेछ एउटा सृष्टि
अो मनरुपा नहेर न त्यसरी क्षोभले ढुङ्गाको अनुहारमा
नलेखिदेउ न घृणाको महाकाब्य ।
अस्तित्वको पर्दामा लागेको लेउ
खस्दै खस्दै गइरहेछ
उठाएपछि आफ्नो टाउको
चालेपछि खुट्टाहरु के देखिन्छ अगाडी ?
देखिदैनन् सूर्यको आर्दतामा हाँसीरहेका दुधे ताराहरु
देखिदैन र पश्चिमको पहेलो घाम
कुन उन्नयनको परिकथा लेखिरहेछोैं आक्रोषका दलिलहरु घोलेर ?
सुक्राणुको सोैन्दर्यशास्त्र लेखियोस् अो कोमलीका तिम्रो चोैबन्दीको फेरमा नै ।
उन्मुक्तीको रटानमा कतै प्रकृती खुद बिरुपाक्ष नभैजावस् ।
पुष्कर बिष्ट
सल्यान नेपाल
पुस्कर बिष्ट – भ्रम
यो सृष्टिकै कुरुप सिर्जना मान्छे हो जस्तो लाग्छ
मस्तिष्कको भ्रममा
विवेकको भ्रममा
चेतनाको भ्रममा
मान्छे यहाँ मान्छे हुन बिर्सेको छ
उधारेर आँखाहरुको झिल्ली
हावाको सतहमा रोप्ने प्रयत्न गर्दैछ मान्छे यतिखेर सपनाका भ्रमित फूलहरु ।
पक्रिएपछि भ्रमको आँचल
मान्छे इश्वर बन्छ
मान्छे सैत्तान बन्छ
पुरानो कुनै रुखको टोड्कामा देख्न
थाल्छ आफ्नै सभ्यताका अबशेषहरु र
बजाउन थाल्छ बेसुरो धून
जस्तो कि
दुर्योधन बजाइरहेथ्यो
महाभारतमा बाहुबलको भ्रमित मुर्च्छना
जस्तो की
दु:शासन खिचिरहेथ्यो
पांचालीको भ्रमित लाजको फेरो
भ्रमकै सिहासनमा बसेर
खाक गरेथ्यो रावणले आफ्नो लंका ।
भ्रमको चस्मा लगाएपछि
मान्छे रहँदैन मान्छे जस्तो
बिर्सिन्छ आफै उभिएको धरातल
पोैडन थाल्छ मिराजको सतहमा
जस्तो कि
म कविता लेख्नुको भ्रममा
गरिरहेको छु भावावेगको आत्महत्या
यार यस्तो लाग्छ भ्रम अन्तिम सत्य हो ।
सल्यान नेपाल
