Damodar Pudasainee – Kumsusan Ko Maun Awaj

दामोदर पुडासैनी किशोर – खुम्सुसाँगको मौन आवाज

(खुम्सुसाँग भवनभित्र राखिएका उत्तर कोरियाली नेताद्वय किम इल सुँग र किम जोँग इलको शब हेरेपछि रचिएको कविता )

महान प्रलय
एकाएक टक्क रोकिएको छ
बेगवान समय
लडेको छ अन्तिम किनारा भन्दा अझै पर

एउटा बेगवान घोडा
दौडदा दौडँदै
लडेको छ चीर निन्द्रामा

हिजोसम्म
जो जोसँग क्षेमकुशल सोध्दै हिँड्दथ्यो उ
आज उनीहरू सबै आइरहेछन् उसको वरिपरी
एकोहोरो हेरिरहन्छ सबैलाई
तर केही देख्न सकेकोछैन कसैलाई उसले

कयौ ज्वालामुखीहरू
कर्याम कर्याम चपाएको हो उसले
कयौं भिषण कम्पहरूलाई
थला बसालेको हो
उठनै नसक्नेगरि
कयौँ जाग्रत पहाडहरूसँग
जुँध्यो आगो निल्दानिल्दै
यो बेला
आगोको डंगुर पेटमा हुलेर
निसँकोच आकाश हेरिरहेछ

पाइला पाइलामा प्रहार ब्यहोरेर
प्रहारको बिरूध्द कडा प्रहार नगरेको भए
कहाँ यति उचाईमा पुग्थ्यो र जीबन

जीवनभरिका महान बिरासत
उसले सुम्पियो अरूलाई
कहाँ झुक्याएर हिँडनसक्छौ र तिमी टाढा?
आफन्तहरू हत्केलामा उसलाई राखेर
उसँगको अतित सँझिरहेछन्

शब ब्युँझाउँने कि जीवन ?
मृत्यु सँझने कि जन्म?
पुरानै बाटो हिँडिरहने कि नयाँ ?
प्रश्नहरू फक्रिरहेछन्
हरेक बर्ष फक्रने खुर्पानीका फूलहरूजस्तै

एउटा लामो लामले सलाम ठोकिरहेछ निरन्तर
उसले भने हरेक सलामको अर्थ खोज्न छोडेर
टुलुटुलु नियालिरहेछ

जीवनको महान योध्दा
हुन सक्तैन सबैको प्यारो
भिषण हुरीलाई
हत्केलाका रेखाहरूमा हिँडाउँन सक्ने मान्छे
अथवा
कयौ हिँस्रक दाह्राबाट जोगिन सक्नेलेनै
फिँजाउँनसक्छ बिजयको झण्डा
शिखरमा सुतिरहेको सिँहको
एकदिशामा बिजयको
र ,अर्को दिशामा प्रहारको
जुलुस आयोजन भइरहेछ

उस्तै उस्तै हो
बिबादमुक्त जीवन
र, लमतन्न सुतिरहेको पत्थर

कसैको प्यारो होस् या नहोस्
मृत्युको पर्खाल नाघ्नसक्तैन कसैलेपनि
मृत्युसँग अँगालो हालेर
उ एउटा महानसत्यको प्रदर्शनी गरिरहेछ

जीवनभर अरूलाई बचाउँन खोज्नेलाई
मृत्युपछि बचाउँन खोजिरहेछन् अरू मान्छेहरू
जीवनपछिको बचाई भ्रम हो या सत्य
मौन प्रश्नहरूका लहरहरूमा
ब्यूझिरहेछ उ ,एउटा ज्यूँदो शबको आधार टेकेर

जीवनभर महान सँघर्षमा होमिनेहरूले
मृत्युपछिपनि बिश्राम पाउँनेछैनन्
लमतन्न सुतिरहेको लासको आदेश कुरिरहेछन्
दौडिन ठिक्कपरिहेका
युध्दकालिन घोडाहरू

मृत्युको बिजयध्वजालाई
आफ्नै कब्जामा राख्न खोज्दैछन्
केही मान्छेहरू

आमनेसामने बसेका मृत्यु र जीवन
एकआपसमा गिज्याउँदैछन् दुबैलाई

-२०७६ बैशाख २गते सोमबार
(२०१९ अप्रिल १५,कोरियाली नेता किम इल सुँगको १०८ औं जन्मदिन )
खुम्सुसाँग सन प्यालेस ,प्योँगयाँग ,उत्तरकोरिया

Damodar Pudasainee – Gham Nirman Ko Bela

दामोदर पुडासैनी किशोर – घाम निर्माणको बेला

युध्दनै युध्द जितेर
यहाँसम्म आइपुगेको छु
गाँस ,बास र कपासमा नयाँ रँग भर्न
निरन्तर नयाँ युध्द गरिरहेछु

युध्द मैदानमा पनि
प्रेम त पलाउँछ ,पलाईरहन्छ
युध्द मैदानमा उभिएको सिपाही
प्रेम त सँझन्छ,सँझिरहन्छ
त्यही प्रेम बचाउँन पनि
उ युध्दमा होमिइरहन्छ

यतिखेर तिमीसँगको प्रेमभन्दा
जीवनमा नयाँ रँग भर्ने
युध्द प्यारो छ मलाई

कसैले बम बर्षाएको घाउ
अझै आलै छ मेरो छातिमा
कोठामा थुनेर आगो लगाएपछि
निस्किएको नानीहरूको क्रन्दन
गुन्जिरहेछ अझै मेरो कानमा
बिछिप्त छन् आमाहरू
बलात्कारको घाउ
र नानी खोसिएका रित्ता काखहरू
सुमसम्याउँदै

बन्दुकका नाल र बारूदका थुप्राहरूमाथि उभिएर
कसरी गरिरहन सक्तछु र म तिमीलाई चुम्बन
तिम्रा पनि त अझै बाँकि छन्
कयौ युध्दका अध्यायहरू
तिमीलाई म
बायुझैँ बहिरहने भावनाको प्रेमभन्दा
जीवनका असँख्य युध्दहरू छिचोल्न आग्रह गर्छु

बाघका क्रुर पन्जाहरूले
झम्टियो ,टोक्यो र चिथर्यो
म जस्तो मायालु खरायोको शरीरमाथि
म घाइते र बिछिप्त बनेपछि
ढोका थुनेर बसिरहेछ छ उ
र ढोका थुन्न चिच्याइरहेछ अरूलाईपनि

कसैले ढोका थुनेर
थुनिदैन मेरो घाम
अरूले वरिपरि पर्खाल ठड्याएपनि
मलाई चाहिने घाम
निर्माण गरिरहेछु म आफैंले

यतिखेर
युध्दको नयाँ पहाडमा उभिएर
तिम्रो प्रेमको प्रस्ताव सोचिरहेछु

साँच्चै प्रेम र युध्दमा
कसको पल्ला भारि हुन्छ?
सोच,सोच्नुपर्छ तिमीले पनि

२०७५ चैत्र ३० गते शनिबार(२०१९ अप्रिल १३)
प्योँगयाँग,उत्तरकोरिया