Nepali Rachanakar Kavi Taranath Sharma

Taranath Sharma – Nawa Barsha 2065

नववर्ष झुलुक्क उदाइसक्यो
जनताबिच झ्याम्मिन आइसक्यो
सब कष्ट र पीर बढारिदियो
मनभित्र उमङ्ग फिँजारिदियो

झगडा अनि फूट कतै नचलोस्
अब राष्ट्रिय मेल फुलोस् र फलोस्
धनसम्पतिले जनता सजिऊन्
सुखशान्ति बढेर सुरक्षित हुन्

Taranath Sharma – Mero Sthiti

चरर चरर गर्दै पीरले चिर्छ छाती
समय सुलुलु गर्दै चिप्लियो यो नजाती
घर र पर गरेरै देहले शक्ति त्याग्छ
नर भइकन मेरो जन्म नै व्यर्थ लाग्छ।

सकल हित स्वयंको स्वार्थको मार्ग फाल्दै
जनहितप्रति लाग्दै देशसेवा अँगाल्दै
अलिकति म केही राष्ट्रको लागि गर्छु
जति पनि म सक्छु ज्ञान बाँडेर मर्छु।

मुलुकहरु अरूका उक्लँदै गैरहेका
हिमचुलिमुनि बस्ने छौँ सबै नित्य भोका
अब त समय आयो हामिले उठ्नुपर्छ
दल र कलह छोडी एक भै मिल्नुपर्छ।

छल र कपट गर्ने दुष्टले भेद गर्छन्
तँतँ र मम गरेरै फोर्दछन् एकता झन्
पद र धनतिरै जो मस्त छन् चिन्नुपर्छ
अब त सब जनाले जाल यो बुझ्नुपर्छ।

Taranath Sharma – Naya Saal Naya Nepal

सारा राज्यभरी चिसो हिऊँ थियो, सेतै थियो बाहिर
दूबो ढाकि भुईँ कतै पनि यहाँ देखिन्नथ्यो आखिर
छानामा अथवा सबै रूखभरी सेतै हिऊँ फैलँदा
लाग्थ्यो यो पृथिवी भयो कि विधवा स्वामी बितेका हुँदा
यस्तैमा घरबाट Continue reading “Taranath Sharma – Naya Saal Naya Nepal”

Taranath Sharma – Gham Uhi Ho

तिहारको यो सुन्दर पर्व विना टीका नै बित्न गयो
गाईपूजा कसरी गर्नु?
स्मृति मात्र अब शेष भयो
लक्ष्मी सम्झेँ मैनवत्तीले सिँगार्न खोजेँ डेरामा

भैलो खेल्ने द्यौसी खेल्ने आउँदैनन् अब मेरामा
किन यस्तो यो खल्लो जीवन चाड दसैँ पनि गुजरिसक्यो
होली आउँछ सुटुक्क बित्छ मन नै मेरो खुमरिसक्यो
भित्र छ पीडा अन्धकारले बाहिर जति नै बिजुली बलोस्
नत सँगिनीहरु घरघर नाच्छन् नत मादलको ताल चलोस्
घाम उही हो बादल उस्तै तर चङ्गा छैनन् कतै पनि
शून्य छ सबतिर मन नै रित्तो समय बित्तछ व्यस्त बनी
शब्दकोश अब सक्छु भन्थेँ सामग्री सब उतै छुट्यो
लिन जान पनि कसरी जानु?
लथालिङ्ग भै घरै फुट्यो
दसैँ तिहारले सारा कष्ट बढारिदिन्थे प्रति वर्ष
अनि उत्साहले सालभरि नै मान्थ्यौँ हामी अति हर्ष
छेपाराकै कथा सरह यो जीवन गुज्रन लाग्दै छ
घरको माया जति गरे पनि आशा टाढा भाग्दै छ

Taranath Sharma – 2065 Ko Shubhagaman

थोत्रो बूढो बितेको असफल ननिको वर्षले राष्ट्र भाँड्यो
मैला च्याङ्ला पुराना रिसघिनफुटका रोग सर्वत्र बाँड्यो

देशै टुक्र्याउने जो सरल जनमा सर्पको खेल चम्क्यो
पृथ्वी नै छट्पटायो र समयसँग मिली लौ नयाँ साल Continue reading “Taranath Sharma – 2065 Ko Shubhagaman”

Taranath Sharma – Laxmi Puja Ko Shubhakamana

दीपावलीको पवित्र चाडमा घरभरि मनभरि बत्ती बलून्
झिलिमिली झिलिमिली दीया बलेपछि दैत्य अँध्यारा सबै जलून्
आऊन् हाँस्तै आमा लक्ष्मी नेपालीहरूमा स्नेह भरून्
खेलौँ द्यौसी भट्ट्याएर जनले संस्कृति बोध गरून्

छिमेकीहरूका घरमा सुन्दर फूलका माला वरिपरि
सेलरोटीको सुगन्ध चल्दा मन लोभिन्छ घरिघरि
दिदी र बहिनी लगाइदिन्छन् दाजुभाइका निधारमा
टीका राम्रा, फूलका माला ढाकी गलाभरि सिँगारमा

मान्छेहरू त प्रसन्न चित्तले घुम्छन् पूरै तिहारभरि
गाई र गोरु कुक्कुरका पनि फूलका माला हारसरि
त्यागी डर सब काग बरन्डा कौसी वरिपरि नाच्तै छन्
आयो हाम्रो दिन पनि भन्दै मीठा व्यञ्जन चाख्तै छन्

को सानो हो को हो ठूलो मातृदृष्टिमा समान छन्
सब प्राणीकी आदि जननी लक्ष्मी स्नेहकी खानी हुन्
लक्ष्मी माता नेपालीका घरघरमा धनधान्य दिऊन्
जहाँ गए पनि नेपालीहरू राष्ट्रगौरवसाथ जिऊन्

Taranath Sharma – Kursi Ko Jhagada

कुर्सीको झगडा उठेर तगडा नेपाल नै रन्कियो
सारा देशविकासको अब कुरा ठप्पै भयो थन्कियो
गाई कोरली भोग्न बृद्ध जब त्यो साँढे जमेरै बस्यो
ईर्ष्या, भेद र फूटको मुलुकमा सेना डटेरै पस्यो–१

कुर्सी, गाई दुवै Continue reading “Taranath Sharma – Kursi Ko Jhagada”

Taranath Sharma – Ke Sabai Bhatkiyekai Ho Ta

के लेख्नु? मनको घाउ कोट्ट्याऊँ अति दुख्तछ
नलेखूँ? मनको घाउ भित्रैदेखि चिलाउँछ
समस्या भित्र मनमा गाँठा पर्दै उदाउँछन्
समाधान कहाँ खोज्नु? रिँगटा नै छुटाउँछन् (१)

नेपाली भई जन्मेँ म ठूलो गौरव मान्दछु
इतिहास Continue reading “Taranath Sharma – Ke Sabai Bhatkiyekai Ho Ta”

Taranath Sharma – Sajha Yo Fulbari

कालो अत्यन्त कालो अतिशय धमिलो राजनीति नराम्रो
आयो छायो निराशा मुलुकभरिको चेत खुस्केर हाम्रो
हामी नेपालका छौ सकल जनता एकतामा बसेका
कोही छैनौँ अरुको श्रम र पसिना लुट्न पेटी कसेका

योद्धा शूरा र आँटी अघि असल थिए न्यायका लागि मर्थे
पुर्खाको देनलाई शिरउपर गरी नीतिको राज्य गर्थे
साझा यो फूलबारी सकल जनको हो भनी पृथ्वी भन्थे
चोखो आदर्श मानी युवकयुवती राष्ट्र्का भक्त बन्थे

जनतन्त्र थियो सबको रहर
परतन्त्र हुने अब नित्य डर
लुटमार बढ्यो जनजाति फुटे
रिस द्वेष र भेद अँगाल्न जुटे

जब भेद बढ्यो अनि राष्ट्र् फुट्यो
जनता ठगिए ईतिहास टुट्यो
कुन सर्प सुटुक्क पस्यो परको
हुन सक्छ यहीँ कपटी घरको

मन खल्बलियो विषले भरियो
अनि टायर बाल्न युवा सुरियो
किन पढ्नु र लेख्नु युवा जनले
जनजीवन बन्द गरे रिसले

जनतन्त्र भयो सपनासरह
अनुशासन ऐन भए कलह
अब शासन छैन कुनै प्रहर
ठग नै ठगले भरिए सहर

धमिरै धमिरा घरका जगमा
कसरी अब राख्नु निजी गरिमा
जब गिद्ध र चील उडे नभमा
बचरा बिचरा जनको शिरमा

ठग बोल्छन् ठग लेख्छन् नयाँ नेपाल जन्मियो
लोकतन्त्र यहाँ आयो हाम्रो सौभाग्य चम्कियो
ब्वाँसा र बाघ लुछ्तै छन् आमाको छाती चर्चर
चलायौँ सँसद भनी पार्दै मुलुक जर्जर

पत्तोफाँट कतै छेन उज्यालो घाम झुल्कने
तैपनि राष्ट्र् यो हाम्रो अघिल्तिर छ लम्कने
वीरको देश नेपाल अदम्य हिमका चुली
उचाली अघि बढ्नेछ परस्पर मिलीजुली

जनता अब चाहन्छन् आफ्नै शासनको भर
छानेर नेता विश्वासी उन्नति गर्न तत्पर
राष्ट्र्गौरव राखेर शान्ति स्नेह स्वतन्त्रता
स्थापनाको प्रण लिई एकता र समानता