प्रतिमा के.सी. – अघोषित युद्ध
एउटा अघोषित युद्ध
चलिरहेछ
निरन्तर चलिरहेछ
शताब्दियौं देखि आजसम्म
हो त्यो अघोषित युद्धमा
बमहरु निस्क्रिय छन
बन्दुकहरु सुतेका छन
बारुदको धुवाँ अल्मलिएको छ
अरु बमहरु Continue reading “Pratima KC – Aghoshit Yuddha”
Tag: Nepali Poetry
Gopal Kawali – Mero Aradhya Tan Ta
मेरो आराध्य तँ त,
साँझै पिच्छे शंख घन्ट बजाए संगै
जल आहुति दिन चुकाएको थियिंन
नैबेधको कमि महसुस गराएको थियिंन
जपहरु, ध्यानहरु बिराएको थियिंन
रगत सुकाउने खडेरी होस्
अथवा, मुटु थर्काउने ठिही होस्
चप्परी उक्काउँदै आफ्नै मन जोत्दा
तलाईं खोकिलामा आसन दिएकै थिएँ
समाजका छाती भित्रका
नफुटेका डल्लाहरू,नमिलेका आँतरहरु,
बिहान सूर्यलाई अर्घ दिए संगै
सम्याउने सल्लाह गरि, संगै सुतेका हामी
मैले दत्तिवन नगर्दै तैंले खोलो तरिस
तँ कस्तो भगवान होस् त?
सानु सुकुल बोकेर,
जब म सम्मोहन बिद्या सिक्न कुटीतिर धाउँछु
मलाई संसार सम्याउनु छ
उता तँ,
बिकर्सणका विकिरणको श्रीस्टि गर्छस
मेरो संसार जलाउन चाहन्छ्स
तेरा र मेरा मस्तिस्कका घर्षणले
मनुआत्मा मा उठेका ज्वार भाटा, अनि
नास्तिकबादका आगलागीहरु
अब कुनै बारुण यन्त्रका बसमा छैनन्
जीवनका नाटकमा तेरो संगतले
जब म राम बन्न खोज्छु
तँ रावणको भूमिका निर्वाह गर्छस
कमसेकम बिभिषण बन्न सक्थिस नि
श्वास धान्ने नित्य दैनिकीमा
तेरो अपरिहार्यता आँक्दै
जब म कृष्ण बन्न खोज्छु
तँ संधै कंश भएर उभिन्छस
कमसेकम सुदामा बन्न सक्थिस नि
ठिकै छ, तँ तिघ्रामै ताली बजा
तँलाई यो हात चाहिंदैन भने
ठिकै छ तँ एकान्तमै लिला देखा
तँलाई मान्छेको साथ चाहिंदैन भने!!!
जुलियन,अफगान,१७/१२/१२
Radha Baskota – Badalindo Man
राधा बास्कोटा – बदलिदो मन
(मधुपर्क असार, २०६७)
हरिया छन्-पातहरू
मनसँग दाँज्नु थियो
चङ्गा छन्-वैंसहरू
लहरासँग बाँच्नु थियो
जीवन गतिमा
धेरै गल्तीहरू गरिएछ
बोल्नै नहुनेसँग-बोलिएछ
सँगै पाइला चाल्नेसँग
सधैँ सधैँ टाढिएछ
खै, म
मान्छे त चिन्छुजस्तो लाग्थ्यो
त्यो पनि
केवल अहङ्कार रहेछ
असलको आडलाई
सधैँ घृणा गरेर
पश्चातापको साथ लागिएछ
सेता
नरम
बादलका टुक्रासँग
सधैँ झूटो बोलेर
काला
विषालु
बादलको लहरमा लागिएछ
आँखाहरू
भर्खर खुलेजस्तो लाग्दैछ
अहङ्कारको बादल फाट्दैछ
किरिया खाएर भन्दैछु
अब झूटो बोल्न सक्तिन
फुकाएर
मनका विगतलाई
म तिम्रो
सेतो सिमलको भुवाजस्तै
मनभित्र मन राखिदिन्छु
सत्ते
धरोधर्म
विगतका
गलत पानाहरू पल्टाएर
म
गर्मीको जेठ पनि देखाइदिन्छु
सुकेको शिशिर पनि देखाइदिन्छु
सत्ते
धरोधर्म
मन साक्षी राखेर
आत्मा साक्षी राखेर
म तिम्रो सिमलको रुखजस्तो
शरीरमा
भुवा भएर घुम्नेछु
विगतका विषालु फोहोर
झिजाएर तिम्रै सामु
गरुङ्गो मन विसाएर
रुने छु
फूलका पत्र फक्रेर
धरोधर्म
तिमीलाई दिएको घृणा छुनेछु
चन्द्रमा जस्तै
तिम्रो दिलको दिल बनेर छुनेछु
सत्ते, धरोधर्म ।
Pratima KC – Saraswati Pooja (Baal Kabita)
प्रतिमा के.सी. – बाल कविता: सरस्वती पूजा
आज हो हाम्रो सरस्वती पूजा गर्ने दिन
आउ साथी संगै बसौं मिलि एकै छिन
माफ गर्दै गल्ति हाम्रो स्वीकारेर लेउ
माता तिमि सरस्वती बिधा दान देउ
पूजा गर्छौ तिम्रा पाउ फुल अक्षता राखी
गर्नु पर्ने बिधि जति केहि बाँकि नराखी
पण्डित पनि बोलायौँ पन्चामृत बनायौं
तिम्रो सामु निस्चल हाम्रा भाबना खनायौं
स्याउ केरा चढायौं अगरबत्ती बाल्यौ
खुसि भइ रमाई घन्टी पनि बजायौं
निधारमा रातो टिका हामी सबै लायौं
हलुवा पुरी मिठाइ मिलिजुली खायौं
१.
आशिर्बाद् पाउने तिम्रो ठुलो मान्छे हुन्छ
यसै भन्छन सबैजना ज्ञानी गुणी हुन्छ
अबदेखि म पनि सधै किताब पढ्छु
तिम्रो आशिर्बाद लिइ अघि अघि बढ्छु
ठुलालाई पनि तिमि आशिर्बाद देउन
बिबेक र बुद्धि दिई सुमार्गमा लेउन
हाम्रो देश नेपालमा शान्तिमय गर्देउ
बाल हृदयमा हाम्रो ज्ञान ज्योति भर्देउ
हातमा किताब बिणा माला लाग्दछ राम्रो
सरस्वती माता तिमि पुकार सुन हाम्रो
घरमा पनि पुजा गर्यौ स्कूलमा नि गर्यौ
हामी यो शिर नुगाई तिम्रो चरण पर्यौ
२.
८ फेब्रुअरी २०११
(Sent to Sanjaal Corps via Email)
Aman Maharjan – 2012
अमन महर्जन- २०१२
लगाई अदृस्य हत्कड़ी हातहरु, बाँधी छबी पट्टी आँखाहरु
बिचल्ली मनस्थितिहरू, सुसुप्त मस्तिस्कहरू
कहाँ बिदेशी झिलिमिली त कसैको अन्धकार रात
कहाँ काकटेल पार्टी त कहाँ के खाने “भोलि” को समस्या
यो हुने र नहुनेको दोसाँघ यो धनि र गरीबीको फासला
निरंतर अघि बढ्दै गर्छ, समय आफ्नो फर्का मार्छ
आक्रामक संकीर्ण मनाबता, बिस्फोटक सामाजिक जीबन
घृणित अपहेलित समाज, लालची कू संचालित ब्यबस्था
प्रतिस्पर्धा गरिरहेछन सधै बारूदी सुरुंङ अनि मैदानहरुमा
को कुनबेला समाप्त हुन्छ र को कसरी उदय हुन्छ धर्तिमा
यो मतलबी दुनिया, यी असंख्य बर्बादी मोर्चाहरु
अन्धकार बिनास यात्रामा लागिरहेछन, आफै शिकार बनिरहेछन
नोस्त्रदामस भन्छ २०१२ मा हुन्छ ब्रह्मंड को नै समाप्ती
माया तालिका बोल्छ २०१२ मा हुन्छ पृथ्वीको अन्त्य
तर कसले पो छोडेको छ र रयाल काढ़ना आज
कुन ठाउमा पो पाउँछ र बास बुद्ध ले यहाँ आज
दुम्सिका प्वाल थुन्ने हातहरु नै सर्प बनी बिष बमन गर्न थालेपछि
बिसाक्त क्रोधी सर्प बनी आफै आफ जगल्टियपछि
Bibek Dulal Chhetri ‘Damak’ – Akshar Haru Sita Ko Lukamari
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – अक्षरहरूसितको लुकामारी
निद्रा खलबल्याई दिन आइ दिन्छन्
रातभरी
बेला ,कुबेला
अक्षरहरू
गर्दागर्दैको कामलाई ठप्प रोक्न आइ दिन्छन्
दिनभरी
जुनसुकै बखत
अक्षरहरू
कलिलो घामको निर्दोषितालाई गिज्याउदै
छूनुमुनू गर्दै आइ दिन्छन्
बिहानभरी
कुनै पनि पल
अक्षरहरू
गुलावको बैशालु यौबनलाई फिक्का पारी
बैशको तातो हावा बोकेर आइ दिन्छन्
ठण्डीको कुनै पनि क्षण
अक्षरहरू
जिज्ञाशा र सत्य बचन बोकेर आइ दिन्छन्
यादभरी
मुटूको कुना कुना
अक्षरहरू
दुखमा / सुखमा कुनै कुराको ख्यालै नगरी आइ दिन्छन्
दफ्तर /मेला /स्कुल /धारा /बजार
कुनै पनि बेला
अक्षरहरू
अब –
भन्न मन लाग्छ ;
नागबेली चुल्ठिमा सजाइएका फूलहरू हुन् – अक्षरहरू
निलो समुन्द्रमा दौडिरहेका जहाजहरू हुन् -अक्षरहरू
अन्धबिस्वास बिरुद्द उद्घोष गर्ने मुलमंत्रहरू हुन् -अक्षरहरू
हरेक मान्छे ,मान्छेका संग्ला मनहरू हुन् -अक्षरहरू
महाशय ;
यहाले पनि अक्षरहरू पक्कै पढ्नु भएको होला …
साच्ची मलाई
तिनै अक्षरहरूसित
खेल्नु थियो
एक पल्ट लुकामारी .
अस्तु :
(वास्तविक नाम ;भानुभक्त दुलाल )
दमक ,झापा
हाल :अबुधाबी ,यू ए ई .
Pratap Koya Rai – Nango Sansar
प्रताप कोय राई – नाङ्गो संसार
ममतामयी आमाले नाङ्गै जन्माइन्
तोते बोलि र बामे सर्न पनि सिकाइन्
अनि लाज ढाक्ने बस्त्र पनि दिइन्
हुर्काइ बढाई लक्का जवान् पनि बनाइन् ।
जवानीले उन्माद भई भौतारी हिँडदा
अप्सराको माया जालमा बाँधिन्न पुगेछु
मायाको ब्यापारमा मोडल बनाई
संसार हेर्न उनले मलाई नङ्गाईन् ।
तब पो बल्ल होस आयो
प्रश्नहरु तेर्सिए समाधान बिहिन
आफैलाई सोधें संसार के हो त ?
झुट्टो माया जाल की ? नौटंकी गर्ने रङ्गमञ्च ??
गीतकारले गायक र गायिकालाई नङ्गाईन्
गायक र गायिकाले नर्तकीलाई नङ्गाईन्
नर्तकीले दर्शक सबैलाई नङ्गाईन्
बाँकी के नै रह्यो र ?
स्वार्गको वकालत गर्ने ओशो पनि नाङ्गै
महात्मा कहलिन्ने मोहनदास पनि नाङ्गै
गोरेटो बनाउँने कवि, लेखक, साहित्यकार पनि नाङ्गै
मूलबाटो बनाउँने कलकार, समाजसेवी,
प्रसाशक,राजनितीज्ञ पनि नाङ्गै
न्याय दिलाउँने वकिल अनि न्यायधिश पनि नाङ्गै
त्यति मात्र कहाँ हो र ?
समाजको ऐना हुँ भन्ने पत्रकार पनि पो नाङ्गै
त साँचो संसार के हो ?
नाङ्गो नौटंकी नै संसार हो त ???
Bimala Tumkhewa – Antim Kabita
बिमला तुम्खेबा – अन्तिम कविता
(Source: Himal Khabar)
यो हावाको तेज गति भन्दा निष्ठुर
मरुभूमिमा एक्लै उभिरहेँ…
मसँग
न तिम्रो माया छ
न कुनै गुनासो।
जीवन भन्नु मृत्यु रहेछ
भर्खरै भएको बादलको झ्ुण्ड त्यहीं छ
यी रूख र फूलहरू त्यहीं छन्
तिम्रो नाममा लेखेको अन्तिम कविता
मसँगै छ
तर, म कोसौं पर पुगिसकें
तिमीले पूरा गर्न नसकेको कसम जस्तै।
कति,
असहज भएँ म तिम्रो पीडालाई बुझनै नसक्ने
घाम भन्दा चर्काे पीडा लिएर
म, एक्लै जलिरहें
मसँग
न तिम्रो माया छ
न कुनै गुनासो।
B. J. Bantawa Rai – Bholi Mero Nepal Lai
बि. जे. बान्तवा राई – भोली मेरो नेपाललाई
भोली मेरो नेपाललाई लीलाम बिक्री
गरिरहेका हुनेछन, सबै नेताहरु मिली
त्यहाँ हर्षोउल्लाशको बातावरण हुनेछ
जता-ततै बम्-बारुदको झिलिमिली
नेताहरु एक-अर्कामा होडबाजी चल्नेछ
मेरो नेपाल आमाको लीलाम डोलरमा हुनेछ
त्यहाँ एउटा जटिल समस्या आउनेछ, त्यहाँको जनता-को
एकपटक सबै नेता मिली सोंच्छन तन्-मन लिएर
समस्याको समाधान यसरी निकाल्ने छन
तिस- बत्तिस वटा क्रान्तिकारी त भैसके
अरु पनि थप चालिस पैतालिश बनाउँ
यहाँ जनतालाई पारिहाल्ने छन खाली
भोलिको नेपाल एउटा नाङ्गै नाच्नेको देश बन्नेछ
यहाँ ठुला-ठुला बम बारुदको खाना बन्नेछ
असली नसालु पेय पदार्थको भट्टी खोलिनेछ
भोलिको मेरो नेपाल यस्तै एउटा नेपाल हुनेछ
Manu Lohorung – Pagal Shakti Ra Punarsthapana
मनु लोहोरुंग – पागल शक्ति र पुनर्स्थापन
छाँट मिलेको कोट
एक टकले हेरिरहँदा
धेरै आँखा र मानव मनहरु
शक्तिहीन भएका छन् l
पिच सडकमा पजेरोबाट ओर्लिंदा
अनुहारको छायाँ देखिने
जुत्ताको चुरुम-चुरुम आवाजले
हजारौं कानका श्रव्य शक्तिहरु
भित्र भित्रै धसिंदै गएका छन् l
रुग्ण स्वातन्त्रमा
नैतिकताको धोती मात्र
पहिरेर अस्तित्व खोज्दा
क्रोधको क्रान्ति आगमनले
शान्तिको फूलमा
आगो सल्केर
ध्वंशको धुवाँले
सागरमाथ मक्किएर चोईटियो l
बेथितिको उत्थापन हुँदा
विजयको महसुसमा
अस्तित्व पराजय हुँदैछ l
रक्तलेपन सडकहरुले
दाग पखाली माग्दा
अमानक इप्साका आहारी,
अवधूत नाङ्गा मान्छेहरु
लाज टाउकोमा सिउरेर
नैतिक अपक्षयतिर
एकोहोरो लम्किन्दै छन् l
मान्छे माथि गरिएको
अवज्ञाको खातिर
म ग्रहको अरिष्ट
स्वस्तिशान्तिको लागि
अविभाज्य तोरणको जोहो गर्दैछु l
रुढ यो जिवलोकमा
अस्वास्थ्य कल्पनाले
पागल शक्तिहरु जन्मिए l
विप्लव कुल्चेर, विपुलमा
उद्दीपन विभाव
र
राष्ट्र-प्रेमको उद्वेगमा
म तिनलाई…”मानसिक”
पुनर्स्थापन गर्छु-गर्छु l
इतिहासको बयानलाई
अब ! म सुरक्षित राखेर
अवनतिको सतहमै
डाहाको शोकज्वाला निभाउँदै
इन्द्रियको जन्जिरबाट
चेतनाको झुलो चकमक बोकेर
सराबरी मानव सरोवर उन्नतिको
चोमोलोङ्मातिर उक्लिन्छु/उकाल्छु l
शितलपाटी-६ संखुवासभा
Komal Shrestha Malla – Harna Lai (Muktak)
काेमल श्रेष्ट मल्ल – हार्नलाइ (मुक्तक)
नेताको बिधान
खुलस्त चिहान
हजारौ नेपालमा
आसुको बर्षा
रगतको आहल
पारेर बबालमा
होला र ? चुनाब
मलामीहरूको
नेपाल मार्नलाइ
टुक्रिने पाईला
नचलोस अब
जीवन नै हार्नलाइ
Dibya Giri – Bartaman
दिव्य गिरी – वर्तमान
(Source: मधुपर्क माघ, २०६८)
पुरानो काम नलाग्ने
चौबाटोमा फ्याँकिँदा
टुक्राटुक्रा र छरपष्ट
फुटेको घ्याम्पोजस्तै विभत्स
यो वर्तमान !
टपरीभरि खरानीको कालो डल्लो
छरवालीको मुठो र काँचो हाँडी
रातो खुर्सानी र लसुनको पोटी
चिउराको भुस र आधा बलेका धूप-बत्तीहरू
चौबाटोमा मन्छिएकोे देखेर
भूत लाग्ला भनी
मान्छेहरू थु…थु… थुकेर हिँड्छन्
मान्छेहरू छेउ लागेर हिँड्छन्
हो दुरूस्त त्यस्तै
भूताहा चौबाटो भएको छ
यो वर्तमान !
न कसैको अधीनमा बसेको छ
न त कसैको आदेशमा चलेको छ
गुजुल्टिएको धागोको डल्लोझैँ
न छेउ भेटिन्छ
न त सँगाल्नै सकिन्छ
आफू भित्रभित्रै आफै अल्झिएको
अशान्ति, अन्याय, अभाव
र अन्यौलको भूमरीमा रूमल्लिएको
जर्जर अनि वर्वर
यो वर्तमान !
हत्या, हिंसा र आतङ्कको ओदानमाथि
महत्त्वाकाङ्क्षाको हाँडी बसाली
विपनाको आगो बालेर
बन्दुकका कप्टेराहरूले
मान्छेका सपनाहरू भुटिरहेछ
मानवताको खिल्लि उडाउँदै
आतङ्क ! आतङ्क !! आतङ्क !!!
मात्र आतङ्कको उपहार दिइरहेछ
यो वर्तमान !
टीकाथली-५, ललितपुर
Yagyesh Dhwoj Karki – Aaja Ka Jogi
यज्ञेशध्वज कार्की – आजका जोगी
मलाई छोटा कपडाभन्दा
छोटा विचारसँग सरम लाग्छ,
मूर्खको बातभन्दा
महापण्डितको उपदेश झिज्यार लाग्छ!
बहिरालाई
मुस्कुराएको वचन सब मिठो हुन्छ,
बेवाकूफ दर्शकलाई
बकबके लवारपाँडे विद्धवान हुन्छ,
मलाई त आश्चर्य हुन्छ!
खुल्ला सडकमा हिँड्न छाडेर मानिस,
साँघुरिएको गल्लीमा किन कोचिन चाहन्छन्?
अपरिमित आकाशलाई त्यागेर
जमीनमा किन घिस्रन चाहन्छन्?
अनि,
विषालु विचार डस्न चाहने
ती ढोंगी उपर घृणा हुन्छ
त्यसको कृत्रिमता देखेर
त्यसको उदण्डता देखेर
अनि भन्न मनलाग्छ,
हे विद्धता र ज्ञानका चस्मा लगाउनेहरु!
हृदयको आँखाले हेर,
धमिलोपन हट्ला कि?
वास्त्राभूषण र सुनका रथमा रमाउनेहरु
बोक्रेपन ताँछेर हेर,
अमिलोपन घट्ला कि?
खरानी र रुद्राक्षले सिद्धिप्राप्त हुने भए
पूरै वन अग्नीकुण्डमा होमीदिन्थेँ,
रुद्राक्षका रुख सब नंग्याइदिन्थेँ,
तर सिद्धि त अदभुत बुद्धिमा छ
जो सँसारबाट परय छ।
मलाई बोटमा सुकेर चाउरी परेको फलभन्दा
केमिकलका हरिया फल तीतो लाग्छ,
मलाई छोटा कपडाभन्दा
छोटा विचारसंग सरम लाग्छ।
Umesh Rai Akinchan – Yo Samayako Antim Antarwarta
उमेश राई’अकिञ्चन’ – ‘यो समयको अन्तिम अन्तरवार्ता’
फेरि पुग्नुछ मैले
पुग्न नसकेको गन्तब्य
नसोध मलाई
कति लामो छ
प्रधानमंत्रीको जुँगा
वा
भर्खरैं पेट्रोल पम्पमा राखिएको
गाडीहरूको लश्कर
नसोध Continue reading “Umesh Rai Akinchan – Yo Samayako Antim Antarwarta”
Upendra Shrestha – Hamro Laagi Yo Hinsa Ra Hatya Kina?
उपेन्द्र श्रेष्ठ – हाम्रो लागि यो हिंसा र हत्या किन ?
(मधुपर्क असार, २०६७)
हाम्रो लागि
कहाँ छ खोइ एउटा गाँस ?
कहाँ छ खोइ एउटा बास ?
कहाँ छ खोइ एकटुक्रा कपास ?
हाम्रो लागि
यहाँ खाँचो छ हामीलाई वासको
यहाँ खाँचो छ हामीलाई गाँसको
यहाँ खाँचो छ हामीलाइ कपासको
यहाँ खाँचो छ हामीलाई बाँच्ने स्वतन्त्रताको,
हाम्रो लागि
यो परम्पराको पुनरावृत्ति किन ?
यो ढुङ्गो सभ्यत्ता र संस्कृति किन ?
यो हिंसा र हत्या किन ?
हाम्रो लागि
यो आतङ्कवादको
कुनै अर्थ छैन,
हाम्रो लागि
यो हिंसा र हत्याको
कुनै मूल्य छैन,
हाम्रो लागि
यहाँ खाँचो छ हामीलाई बाँच्ने हक,
र बाँच्ने अधिकारको
यहाँ खाँचो छ हामीलाई बाँच्ने स्वतन्त्रताको
हाम्रो लागि
यो हिंसा र हत्या किन ?
हाम्रो लासिग
यो धार्मिक सम्प्रदाय किन ?
हाम्रो लागि
यहाँ खाँचो छ एउटा गाँस
एउटा बास
र एउटा स्वतन्त्रताको
Binod Roka – Kata
बिनोद रोका – कता ?
जन्मायो येही धर्तीले तिमीलाई
बढायो झर्दै आँशुका ढिका
कर्म त गर्ने पर्ने हो यो देशमा
किन जान्छु कोस्टारिका
परिबर्तन र बिकासका खातिर
देखाऊ बल तन्नेरीका
पढ लेख येही देशमा
किन जान्छु अमेरिका
दुख गर आफ्नै देशमा
बरु बन ड्राइभर ट्याक्सीको
अन्यथा नसोच नेपाली
किन बेर्थ जान्छु मेक्सिको
बन्छ मिले हामी यो देश
नगरौ बिकासको लागि हतार
ऋणै ऋण थाप्लोमा बोकी
किन जानु साउदी कतार
काम गर्दा चौबिसै घण्टा
परदेशमा हामी हुन्छौ घयेल
सोच फेरी राष्ट्र भक्तहो
कि जान्छौ त इज्रायेल
दुख गरि अर्काको देशमा
किन बच्नु आफ्नो देश बिना
पैसा टिप्न मिल्दैन थिताहो
किन जान्छौ अर्जेन्टिना
परिश्रम गर आफ्नै माटोमा
कुर आफ्नै देशमा काल
गौरब गर नेपाली हुनुमा
भन प्यारो देश नेपाल
भन प्यारो देश नेपाल ||
Shree Purush Dhakal – Samjhana
श्रीपुरुष ढकाल – सम्झना
(मधुपर्क २०६६ असोज)
सम्झना छ अझै ताजा
वालापनको खेलवाड
हाँस्दै खेल्दै मनाएको
रमाइलो चाडबाड ।
काफल टिप्न रूख चढ्थ्यौँ
गाई चराउन जाँदा हामी
ऐँसेलु टिप्दै खान्थ्यौँ
काँडेदार हाँगा तानी
गर्मी हुँदा पौडी खेल्थ्यौँ
जाडोमा धुनी बाल्थ्यौँ
खोला पुग्दा बल्छी हाल्दै
माछा पोली खान्थ्यौँ ।
कपर्दी र डण्डीबियो
खेल्ने गथ्र्यौ हामी
कहिलेकाहीँ रिसाएर
कुस्ती लड्थ्यौँ हामी
रिसाएको एकैछिनमा
भेटी हालौँ लाग्थो
अँगालेर आपसमा
बोली हालौँ लाग्थ्यो ।
असार पन्ध्र हिलो खेल्दै
दहीचिउरा खान्थ्यौँ हामी
साउने सङ्क्रान्तिमा
लुतो फाल्ने गथ्र्यौ हामी
दसैँ तिहारमा पिङ खेल्थ्यौँ
टीका पनि लाउँथ्यौ
पुसको पन्ध्र घिउखुट्टे
माघमा खिच्रो खान्थ्यौँ
सम्झना छ अझै ताजा
वालापनको खेलवाड
हाँस्दै खेल्दै मनाएको
रमाइलो चाडबाड ।
-ल.पु.,सानेपा
Saroj Dhital – Peeda Ko Chitra (Nepali short Poem)
सरोज धिताल – पीडाको चित्र
ढुङ्गामा बुट्टा !
पीडाको सुन्दर चित्र–
मेरो मनजस्तै ।
फरवरी, २००४
Komal Shrestha – Rahanchha Rahanna
कोमल श्रेष्ठ – रहन्छ रहन्न ?
बिना उत्सव पनि
गुरास फूल्थ्यो
मेचीकालीमा
अब यसरी फुल्छ फूल्दैन ..?.
जात जाती भाषा भाषी
मिलेथ्यो नङमासु झै
अब यसरी
मिल्छ मिल्दैन …. ??
मान्छेहरु
कन्चन कलकल नदीका Continue reading “Komal Shrestha – Rahanchha Rahanna”
Binod Khadka – Ma Pani Rajniti Ma Lagne Bhaye
बिनोद खड्का -म पनि राजनितिमा लाग्ने भए
तल्ला गाँउको दानविर मात्र होइन
माथ्ला गाँउको गोरुचोर पनि राजनितीमा लाग्यो
पल्ला गाँउको मुखिया मात्र होईन
जमिन्दारको कान्छो छोरो पनि राजनितीमा आयो
पद नपाउन्जेल जनताका नेता रे
पद पाएपछि जनताका मालिक हुन पाईने
अर्को नेता र पार्र्टीको पेलाई आयो की
जनताकोमा जान्छु भनि घुर्र्की लाउँन पाईने
कस्तो राम्रो पेशा यो न त पढ्नु पर्ने
कस्तो फलदायी पेशा यो न त दूख गर्नुु पर्ने
प्रजातन्त्रको दुहाई दिदै पद र गाडी फर्ेन पाईने
बीसौं बर्षराजनितीमै नेता भई जम्न पाईने
देशमा व्यवस्था फेरिए मुखुण्डो फेरे पुग्ने
जुन व्यवस्था आउँछ उसकै भक्ति गाए हुने
वन्द हडताल र चक्काजाम गोजीमा राखी चल्ने
अर्काको कुरा मन परेन की सडकमा झोसिदिने
आश्वासनको भेलमात्र होईन
छुठै छुठको बषर्ा बषर्ाए पनि हुने
महंगी र अभावका कुरा आए
अन्तर्रराष्ट्रिय बजार देखाई दिए पुग्ने
सरकारी खर्चमा चम्चा जम्मा गर्न पाईने
राजनैतिक अपठ्यारो पर्यो की
टायर बोकिहिड्ने चम्चाहरुको भीड
सडकमा ओराली दिए पुग्ने
मुखैले मेलम्ची झारिदिए हुने
बोलीले गरिबी हर्टाईदिए पुग्ने
तथ्यांकै तथ्यांकको जालभित्र
देश विकासको हावा फुके पनि हुने
कस्तो राम्रो पेशा यो राजनिति
छटृँहरुलाई त असाध्यै सुहाउने
त्यसैले
जनता झुक्कयाउने खेल सिक्नको लागी
म पनि नेताको घर धाउँने भए
यस्तो राम्रो पेशा छोडेर
म अन्त नलाग्ने भए
त्यसैले हजुर
म पनि राजनितिमा लाग्ने भए ।
(२३ जुलाई २००८)