नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
उमेश राई’अकिञ्चन’ – ‘यो समयको अन्तिम अन्तरवार्ता’
फेरि पुग्नुछ मैले
पुग्न नसकेको गन्तब्य
नसोध मलाई
कति लामो छ
प्रधानमंत्रीको जुँगा
वा
भर्खरैं पेट्रोल पम्पमा राखिएको
गाडीहरूको लश्कर
नसोध Continue reading “Umesh Rai Akinchan – Yo Samayako Antim Antarwarta”
उमेश राई’अकिञ्चन’ –म बाँचे भने भगवान मर्छ
एक हरफ शब्दले
संसार जित्न खोज्ने
ए कवि !
कोर एउटा
नानी रोएको आवाजजस्तो कविता
छापामारको कैमोफ्लेज लुगाजस्तो
टाटे पाङग्रे
विश्वको नक्सामा
ए भिक्षु !
विपरित बहिरहेछ हावा
उल्टो फरफराइरहेछ झण्डा
फर्काउ
पानको पात पाइला नाघेर
सिमाना काटिरहेका
घामलाई
कि त रोएर
कि त हाँसेर सकिने
जिन्दगीलाई
यसरी जोड
ए दार्शनिक !
पुथ्वी घुमे जस्तो
फेरि फेिर
नदोहोरियोस्
कलिलो फूलको गुनासो
‘म मरे भने भगवान बाँच्छ
म बाँचे भने भगवान मर्छ’ ।
उमेश राई’अकिञ्चन’ – हिउँद
दिनको आयु छोटिएर क्रुसमा
प्रस्तरको समाधिस्थ छानामाथि
उदाउँछ रातको लकेट
क्रिसमसको पाइलामुनि
फुल्छन् हिउँका फूलहरू
बाँडेर शीतको दाह्री
हराउँछ कतै सान्तक्लज
हुस्सुको Continue reading “Umesh Rai Akinchan – Hiund”
उमेश राई “अकिञ्चन” – मोनालिसा र मार्च ८
ओ ! इन्द्रेणी नायिका
सदियौ कुजिएर
एउटा फोटो फ्रेममा
कति कुरीरहन्छौ
घाम र पानीको आगमन
म
दिन चाहान्छु तिमीलाई
नीलो आकाशमा
उडदै गरेको चरा
तिमीले पोत्नुपर्छ Continue reading “Umesh Rai Akinchan – Monalisa Ra March 8”
उमेश राई “अकिञ्चन” – संघियता
शासक
तिमीलाई घडि मनपर्छ वा समय ?
शासक
तिमीलाई फूल चाहिन्छ कि माली ?
भन
तिमीलाई
मेरो कविताको
कस्तो हरफ मनपर्छ ?
तिम्रो अनुहारजस्तो
वा
भोको नाङगो नेपालीजस्तो ?
आहाराको खोजीमा
प्रत्येक बिहान बाँसझ्याङबाट
उडिरहेका बकुल्लाझै
दिनहुँ
तेस्रो विश्वको
पासपोर्ट बोकेर
उडिरहेछन् हजारौं मदनहरू
उस्तै छ कर्णालीको कछाड
उस्तै छ कालापहाड जानेका कहानी
चुनावी नारामा
धेरै पटक सुनियो
उस्तादले गाएको
राष्ट्रवादको गीत
र
देखियो धेरै–धेरै
काचुली फेर्नेहरूलाई
सिँहदरबार छेउ
हामीलाई मनपर्देन
कालो जुत्तामा उभिएको मान्छे
कालो घोडा चढेको सालिक
अनि
बिरूपाक्ष भन्दा
कुरूप बनाइएको
कालो काठमाडौं
हामीलाई फर्काइदेउ
हाम्रो सानो संसार
हामी तराइको घुङी र सिपीले बाँचौला
हामी पहाडको चण्डि र भैलीमै रमाउला
हामी कर्णालीको कछाड नै लगाउँला
हामी हाम्रै आँगनको फूल बनौला
हामी हाम्रै माटोको माली बनौला ।
उमेश राई ‘अकिञ्चन’ – स्वर्गीय कविताहरु
नाराहरुका पछि
दौड्दै
आएका
जुलुसझैँ
कहाँ
हराए
निर्माणाधिन
क
वि
ता
ह
रु
कुनै गुरिल्लाको
खबरविहीन
प्रेयसी
पीडाका
जोनी वाकर पिएर
सोचमग्न
समुद्र
नीला
क
वि
ता
हृयार्म्बर्गरको
पसल छेउ
टाँगिएको
नाइट मार्केटको
सस्तो व्यानर
क
वि
ता
निरीह
हुनसक्छ
मान्छेको प्रेम
निम्नवर्गीय
बाटाका
रेखाचित्र
नेपाल बन्द जस्तो
क
वि
ता
सडकमा भेटिने
कुनै मोडलजस्ती
केटीको अनुहार
सम्झन खोजेर पनि
सकिन्न सम्झन
खोज्नर्ुपर्दछ
आँखाको अन्य ठेगानामा
क
वि
ता
कुनै लेखापालको
नमिलेको
दाल, चिनीको
खेस्रा हिसाब
वा
कुनै सम्भ्रान्त
व्यक्तिको डस्टबिनको
टिस्यु पेपर
फालिएर
आईपुगेको कविता
क
ब्र
स्थान ।
उमेश राई ‘अकिञ्चन’ – ‘साक्षी शहर’मा
आँखामा राखेर
उत्साहको झोला
हिँडिरहेको होला
त्यो
सौन्दर्यको शहर……
उस्तै होला
हामीले हिडेको
हङकङ पार्कको बाटो
उस्तै होला
भूँइमा खस्तै गरेको
जोर्डनको साँझ
त्यो
परको समुद्रमा
चलिरहेको होला किस्ती
वा
झन रफ्तारमा
दौडिरहेको होला
मास ट्रान्जीट रेल्वे
यही पल
आँसुको मधुरो मैनमा
छाम्दै हौला तिमी
मर्ने मान्छेको नमर्ने याद
जुन १, २००३