नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
रमाएर जीवन भरी माया कसी बाँचिदेउ
सारंगीको धुन सुनी छेउमा बसी नांचिदेउ
खुसीमा नै बित्न पाउन बचेका यी भोलीहरु
चन्द्रमाको मुस्कान संग दिलमा पसी हांसिदेउ
कलेजीमा तिम्रोमाया तुन्न मलाइ रहर लाग्छ
ढकमक्क जोवन मायाजालमा फसी गांसीदेउ
इच्छा हरु आतुरहोलान गहभरी खुसिहोला
मिलनहुदा दुइटा छाती धसी धसी टांसीदेउ
मनसुन
मनोज काफ्ले मनसुन – म तिम्रो साथ छु
म तिम्रो साथ छु जहाँ छौ तिमि
निसीमा याद तिम्रो काहा छौ तिमी
जुनेली रातमा नयेन तिम्रो तलाशमा
किन खोजि गरें येहा वहा छौ तिमी
तिम्रो मायामा तड्पीयेछु पलपल
आभास देउ मलाइ येहा छौ तिमी
उदास छ मन किन छैन स्थिरमा
मेरो छायाँमा लाग्छ त्येहा छौ तिमी
म तिम्रो साथ छु जहाँ तिमि छौ
निसीमा याद तिम्रो काहा तिमी छौ
मनसुन
मनोज काफ्ले ‘मनसुन’ – याद आयो
डाँडा पाखा पाहाड अनि हिमाल याद आयो
आफ्नै प्यारो जन्मभूमि नेपाल याद आयो
दाउरा घाँस पानी पधेरो संगै गरि हिड्दा
प्रियेसीसंग साटासाट गरेको रुमाल याद आयो
आफ्नै प्यारो जन्मभूमि नेपाल याद आयो
दिनभरि रानीबनमा लुकामारी खेल्दाखेल्दै
काहाली लाग्दो राम्चेलीभिर विशाल याद आयो
आफ्नै प्यारो जन्मभूमि नेपाल याद आयो
विदेशको परिवेशमा रम्न सकेन मेरो मन
आफ्नै भेषभुषा आफ्नै दौरासुरुवाल याद आयो
आफ्नै प्यारो जन्मभूमि नेपाल याद आयो
चिल्ला र महंगा बिदेशी कार जति चढेपनी
देवीस्थानको हु तु तु खेल्ने पर्खाल याद आयो
आफ्नै प्यारो जन्मभूमि नेपाल याद आयो
डाँडा पाखा पाहाड अनि हिमाल याद आयो
आफ्नै प्यारो जन्मभूमि नेपाल याद आयो
मनोज काफ्ले ‘मनसुन’ – आँसुको पोखरीमा
आँसुको पोखरीमा खिउँदै गलेर बाँचेको छु
गम भुलाउन नसा पिउँदै ढलेर बाँचेको छु
जीवन यो यात्रा भन्छन त्यसैले हिंडिरहेछु
आँसुको वर्षा यहाँ हिउँदै छलेर बाँचेको छु
वियोगमा रसाएका नयनहरूलाई सोध
आगोको रापमा जिउँदै बलेर बाँचेको छु
कमजोर भाग्य असफल संघर्ष भो
फलेका चोटहरू सिउँदै चलेर बाँचेको छु
आँसुको पोखरीमा खिउँदै गलेर बाँचेको छु
गम भुलाउन नसा पिउँदै ढलेर बाँचेको छु
मनोज काफ्ले मनसुन – मायाको परेली तरेर हजुरले
मायाको परेली तरेर हजुरले
मनैभरी उमंग छरेर हजुरले
टोलाएर हेरे यी मेरा नयेन
बोलाउदा सम्बोधन गरेर हजुरले
फुलको थुंगा पहिलो भेटमा
दिनु भो बेशी झरेर हजुरले
सासैमा कुन्निके भनेझैँ लाग्यो
मलाइ अंगालोमा भरेर हजुरले
आँखामा आँखा जुधाउनुभो अनी
अझ करिव मेरो सरेर हजुरले
मनोज काफ्ले मनसुन – जुनेली रातमा |
म तिम्रो साथ छु जहाँ छौ तिमि
निसीमा याद तिम्रो काहा छौ तिमी
जुनेली रातमा नयेन तिम्रो तलाशमा
किन खोजि गरें येहा वहा छौ तिमी
तिम्रो मायामा तड्पीयेछु पलपल
आभास Continue reading “Manoj Kafle (Mansoon) – Juneli Raat Ma”
मनोज काफ्ले ‘मनसुन’ – रमाएर जीवन भरी
रमाएर जीवन भरी माया कसी बाँचिदेउ
सारंगीको धुन सुनी छेउमा बसी नांचिदेउ
खुसीमा नै बित्न पाउन बचेका यी भोलीहरु
चन्द्रमाको मुस्कान संग दिलमा पसी हांसिदेउ
कलेजीमा Continue reading “Manoj Kafle (Mansoon) – Ramayera Jeevan Bhari”
मनोज काफ्ले मनसुन – प्रीतको नशाले
प्रीतको नशाले रातमा माया बस्यो
अंगालेर छोडेका हातमा माया बस्यो
एकपल सहि खुसि त दियेउ तिमीले
तिम्रा हर बात बातमा माया बस्यो
नभेटेकै जाती बरु सुख दिन्छु भन्नेहरु
भेटेपछि दिएको घातमा माया बस्यो
कति सजिलै भुलेर गईछेउ तिमिभने
भुल्न सकिन तिम्रो मातमा माया बस्यो
प्रीतको नशाले रातमा माया बस्यो
अंगालेर छोडेका हातमा माया बस्यो
याद तिम्रो पलपल भयो
भित्र भित्रै तलबल भयो
भेटें निंदरिमा तिमी अनी
रातै भरी खलबल भयो
सुस्तरी छोएउ अंग मेरा
अँध्यारोमै झलमल भयो
लामालामा केशरासी तिम्रा
पर्सिए जब हलचल भयो
जुधें अंगअंग आपसमा
चाहनाले दलदल भयो
वियोगमा छट्पटायेकी उजेलीको चित्कार सुन
धनको आशमा परदेशी चेलीको चित्कार सुन
हजार यातना सहेर मालिकको उड्नी भएर
पलभरमा लुटिएकी चमेलीको चित्कार सुन
सजाएर सपना एक्ला बाबुआमालाइ छोडेर
जालमा फसिएको सहेलीको चित्कार सुन
कालो अँध्यारोमा डसेर इज्जत लुटिदा
चिच्चाहट गुहार सुरेलीको चित्कार सुन
तिम्रा दिदी बहिनीहरु एकाएक रोइरहेछ्न
रोएको डाँको सरी जुरेलीको चित्कार सुन
वियोगमा छट्पटायेकी उजेलीको चित्कार सुन
धनको आशमा परदेशी चेलीको चित्कार सुन
मनसुन
मनोज काफ्ले मनसुन – कल्पनामै विलाई गए
कल्पनामै विलाई गए छालहरू जिन्दगीका
मुटु चिरी हासीरहे हालहरु जिन्दगीका
सिर्जनाका फूलहरु नफुलेरै ओइली गए
अन्येउलमै बिते चौबिस सालहरु जिन्दगीका
रोपियो झिरमा अनि आगोको रापमा बल्यो
दिउसै अन्धकार भए जालहरु जिन्दगीका
हर मोडमा गाली पाएकै छु फेरिपनि
बिना अर्थ कति खाएँ गालहरु जिन्दगीका
सुनौलो सपना कल्पना मा बितिरहेछ
यता हिंडे उता पुग्छन चालहरु जिन्दगीका
आशा जती निरासामा मोडिएर भार भयो
हांसीखुसी बाच्ने रहर तोडिएर भार भयो
साथसाथै रुनेहास्ने खाएनौ र कसमपनी
लत्तायेर गयेउ पर छोडीएर भार भयो
रानीबनको प्रेमपत्र रानीबनमै छोडीएछ
सपनाका टुसा हरु गोडिएर भार भयो
टुटे बरु हल्का हुन्थ्यो पथ्थर रैछौ तिमी
गंतब्येमा ढुंगा मुड़ा जोडिएर भार भयो
कहिँ त पुग्थे म एक्लै एक्लै हिंडेपनी
हिंडे तिम्रो साहाराले लोडिएर भार भयो
मनसुन
साँचेर कती राखु मालाबुन्ने फूल मैले
दाँजेर कती बसु तिम्रो मेरो भुल मैले
खल्तीमा तस्बीर राखी कती मन्दिर धाउँ
पाउँ तिमी भनि कती चढाउँ त्रिशुल मैले
दाँजेर कती बसु तिम्रो मेरो भुल मैले
कती काटुं अब सपनाका तीता रातहरु
बगाउँकती आखाबाट आशुका मूल मैले
दाँजेर कती बसु तिम्रो मेरो भुल मैले
ओइलीजाला कि बिचैमा पो परीजाला
चारैतिर देख्छु मायाका हुलै हुल मैले
दाँजेर कती बसु तिम्रो मेरो भुल मैले
आउन खोज्छु फटकेर जहा तिमी छौ
कती जोडें भत्कियो मिलनको पुल मैले
दाँजेर कती बसु तिम्रो मेरो भुल मैले
साँचेर कती राखु मालाबुन्ने फूल मैले
दाँजेर कती बसु तिम्रो मेरो भुल मैले
मनसुन