महेश प्रसाईं – मफलरको विदु्रप
(मधुपर्क भदौ , २०६७)
टिनको छानामाथि
कुनै कालो बिरालोसित
लुटुपुटु खेलिरहेको
जूनले
चाँदनी रातमा
अनायास
आत्महत्या गर्यो भने
समय
मौन
बस्न सक्तैन
कतिलाई,
यो कुरा थाह छ !
बिजुली चम्किनु
बादल गर्जिनु
र इन्द्रेणी
फाट्नु मात्र
युगान्तकारी आकाशको
शाश्वत
सिलसिला हुन सक्तैन,
मानिसले
मानिस हारेको
निष्प्राण
जीवनभित्र पनि
कोलाहल हुन्छ
क्रन्दन हुन्छ
द्वन्द्व हुन्छ
कम्पन हुन्छ
वेदनाको
ज्वालामुखी हुन्छ
ती सबै
राग अलङ्कारहरूलाई
कर्कश सङ्गीतका
धुनहरूमा
जडेर
कुनै विलासी
काव्य विम्बको
तार्किक
निष्कर्षमात्र
कबुल गरिन्छ भने
समय
मौन
बस्न सक्तैन
कतिलाई
यो कुरा थाहा छ
जूनको
आत्मदाह होस्
वा विलासी विम्बको
छद्म विघटन
अरुण वा तमोरको
उर्लंदो भेल
तर्नै लागेको
बिहानसित
मफलरमा
बेरिएको समय
एकैछिन पनि
पर्खन सक्तैन
कतिलाई
यो कुरा थाहा छ !
– शब्दघर, काठमाडौँ