विनोद अर्याल – ब्यारेकको दूबो
(मधुपर्क साउन, २०६७)
म ब्यारेकको दूबो
कहिले जङ्गी बुटहरूले
कहिले बन्दुकका नाल र कुन्दाले
कहिले रातो तातो गोलीले
सत्ताका खेलाडीहरू
मेरो टाउकोमा खेलिरहेछन् ।
म तल Continue reading “Binod Aryal – Byarek Ko Dubo”
नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
विनोद अर्याल – ब्यारेकको दूबो
(मधुपर्क साउन, २०६७)
म ब्यारेकको दूबो
कहिले जङ्गी बुटहरूले
कहिले बन्दुकका नाल र कुन्दाले
कहिले रातो तातो गोलीले
सत्ताका खेलाडीहरू
मेरो टाउकोमा खेलिरहेछन् ।
म तल Continue reading “Binod Aryal – Byarek Ko Dubo”
विनोद अर्याल – पैसा
(मधुपर्क २०६६ असोज)
पैसा तँ धातुमा सबैतिर डोलगोल
सबैको चाहना तँमाथि तँ सधैँ अनमोल ।
तेरो सत्ताको र्चा चुलिँदोछ, चारैतिर तँ व्यापक
सबै तेरो दाशबनेका छन्, सबै तेरा साधक ।
टुक्रा कागजकायत्रतत्र पत्रु छैन त्यसमा नजाराँ
तेरो नामको टाँचापछि बन्छ त्यो रू. हजाराँ
रू. हजाराँ भएपछि मान्छे इच्छा गाडी गुडाउँछ
तेरो साथ छैन भने मान्छे भोक-निद्रा उडाउँछ ।
तेरो कारणले कतिको इज्जत-हुर्मत लुटिए
तेरो लागि कतिको यौवन ढल्यो, कति जन कुटिए ।
कतिको ज्यान गयो, कति साम्राज्य ढलीगए ।
कस्ता मै हुँ भन्ने हस्तहीहरू त्यसैत्यसै गलिगए ।
तेरो सङ्कलनको लोभमा मन कहिल्यै नभरिने
कस्तो रोग दिइस् तैँले कुनै औषधिले नहरिने
तेरै लागि इष्टमित्र बाबुआमा दाजुभाइ
आपसमा सत्तोसराप गर्छन् धारेहात लाईलाई ।
औठाछापलाई तैँले विद्वान् पण्डित बनाइस्
सरस्वतीका वरद पुत्रलाई औँठाछाप जनाइस्
तैँलाई देख्दैमा सबको तीन नेत्र लोलाउने
मेनका नै होस् कि स्वर्गकी सबको इमान डोलाउने ।
कसले जन्मायो तँलाई सबैलाई दाश बनाइस्
यो युगमा तैँले आफूलाई भगवान्झैँ जनाइस्
तेरो प्रभाव परेको स्थान सबैतिर झलमल
गोबरमा परेको असिना पनि नभका तारझैँ टलपल ।
-कालधारा, काठमाडौँ
विनोद अर्याल – सम्झौता
(मघुपर्क पुस, २०६८)
सम्पादकको सम्पादनबाट
भ्रूण हत्या भएर
काँचो वायु बनेको एउटा कविता
कविता लेखिरहेको मलाई पिर्न आयो ।
ऊ कहिले बत्ती निभाइ कागज उडाउथ्यो,
पूर्खाको नासो भनी Continue reading “Binod Aryal – Samjhauta”