Nepali Poems Collection Of Kedar Shrestha ‘Gagan’

Kedar Shrestha ‘Gagan’ – Naya Barsha

पात्रो फेरेर
वूढो पार्दै मान्छेलाई
यो पल्ट पनि
आगमन भयो
नयाँ वर्षको
र असिमित भन्ज्याङ्ग र घुम्तीहरु पार गर्न
एक खुडि्कलो उक्लियो जीवन

वेहुली अनिमएको घर मन
प्रत्येक आफ्नो बुढ्याईसँगै
सृजना गरिरहेछ नयाँ–नयाँ संस्मरणात्मक कृतिहरु
र अभाव अनुभूति गरिरहेछन् आँखाहरु

प्रत्येक वसन्तसँगै उपस्थित हुने नयाँ वर्षलाई
देखेजस्तै मान्छेले
खै! कहिले देख्लान्
पूरा भएको यी आँखाहरुले
उसले बनाउदै गरेको अमूर्त चित्र

पशुपति र रत्नपार्कको छेउछाउमा
हात पसारेर बस्ने
मान्छेहरुको पेटभरि अन्न,
आँखाभरि सपना पाल्दै
भारी बोकेर जीवनभरि
पिठ्यू रित्तै देखाएर हिड्ने
भरिया दाइको आङ्गभरि लुगा
र परदेशीएका मायालुहरुको खोजीमा
गाइने असिमित गीतहरुको अन्तिम अन्तरा।

Kedar Shrestha ‘Gagan’ – Mero Mutu

फूल उनी,
जून उनी,
खुन मेरो उनी
देखिन आज मैले
भेट्न किन आइनन्?
किन मेरो आँखाबाट ओझेल परिन्?

प्रिय
कुनै परिबन्धमा त परेनौं?
कतै समय पापीले त बाधेन?
कति आतुर थिए मेरा ओठ
तिम्रो नाममा लेखेको मनको Continue reading “Kedar Shrestha ‘Gagan’ – Mero Mutu”

Kedar Shrestha ‘Gagan’ – Jindagi Ko [Nepali Gajal]

दुःखै–दुःख, धोका,घुणा साथ जिन्दगीको
मन रुँदा हाँस्नु पर्ने जात जिन्दगीको।

पृथ्वीको भार भइयो सकिएन गर्न केही
यस धर्तीमा जन्मिएर गरैँ मैले घात जिन्दगीको।

न आफ्नो बनाउन सकेँ न कसैको हुन सकेँ
प्रयासमै बित्यो जीवन खाएँ लात जिन्दगीको।

परदेश आ’को धेरै भयो वित्यो जीवन यसै
पैसै ठूलो ठान्ने समाजको हात जिन्दगीको।

प्रयास मेरो जारी छ है हरेस अझै खा’को छैन
‘गगन’ चुम्ने इच्छा मेरो आँट जिन्दगीको।

Kedar Shrestha ‘Gagan’ – Taruni Raat

ओएलाएको सूर्य
दिनभरिको थकाइले
क्षितिज पर–परको सगरमा
जब बिलाउँछ
तब झ्याउँकिरीको
झन्झटिलो आवाजसँगै
जंगलतिरबाट निस्कन्छन्
हाप्सीला,
स्याल,
र
ब्वाँसाहरु
रात हाम्रै त हो नि भन्दै,

दुधकटुवा साँझ
कालरात्रिको आगमनसँगै
तरुनी हुन्छे
र आफूतिर सबैलाई
आकर्षित गर्न भरमग्दुर
प्रयासरत रहिरहन्छे
बालक सूर्यको जन्म नहुन्जेल,

त्यही
वयस्क रातको आडभरोसामा
हाप्सीला,
स्याल,
र ब्वाँसाहरु
निरीह प्राणीहरुको
निर्मम हत्या गरेर
आफ्नो पेट भर्दै
राम राज्य,
मोजमस्ती गरिरहेका हुन्छन्
पूर्वको क्षितिज नउघ्रुन्जेल,
मिर्मिरे नहुन्जेल,
विहान नहुन्जेल,
सूर्य नउदाउन्जेल।

Kedar Shrestha ‘Gagan’ – Harayeko Sapana

अचम्म,
हराएका छन् सबै मेरा सपनाहरु
सियोझैँ बेपत्ता
एउटा पनि छैन आँखामा

उसलाई भेटे पछि
कुराले मख्ख पारिन्
मनमा पलायो आशा
आशासँगै आँखाको पाठेघरमा
बढ्दै गयो सपनाहरु,

गर्भिणी आँखा
सुत्केरी हुन खोज्दा–खाज्दै
उसले तोडेपछि सम्बन्ध
शिशु सपना
मरेर गयो तुयात्रो लागेर
त्यसपछि आँखा भयो बैला,

मलाई कम्प्यूटरमा
बस्न मन छैन
इन्टरनेट पनि चलाउन मनै छैन
झन् के हेर्नु–
बन्द र हड्तालको गुनगान गाइरहने टेलिभिजन,

विहानै उठेर
आफ्नो प्राकृतिक गाडी
लाग्छु फटाफट
गौरीघाट हुँदै गौशलातिर

सधैँझैँ
अगाडि राखेर बसाहा
हेरिरहेछ पशुपति–
मान्छेका लाशहरु,
हेरिरहेछ रमिता–
मृतकका आफन्तका रोदन अनि प्रदुषित वागमती,

मस्त छिन्
फूल बेच्ने दिदी,
खैरो कपाल नियालिरहेछ
पर–परसम्म आँखा बिछ्याएर
रुद्राक्षको माला बेच्ने बाटो माथिको पसले दाइ,
निस्लाम निद्रामा छन्
जुटको बोरामा बेरिएर
बेसहारा दुई–तीन जना वालकहरु
सडकपेटीमा,
अशक्त वृद्ध–वृद्धाहरु
भीष मागिरहेका छन्
बटुवाहरुसँग,
थुप्रै छन् जेब्राक्रसमा
रोड पार गर्न तम्सिएका मान्छेहरु,
मान्छेको भीडमा
एउटाको पाकेटमारले पाकेट मारेर फरार
अलि पर चौकीको
पोोष्टभित्र बसेर प्रहरी
ताकिरहेको छ राइफल
सबै आ–आफ्नै सूरमा,

भएभरका दृष्यहरु ती
आँखाको आँगनमा
नाचिरहेछ नर्तकी,
मथिङ्गलको अक्करमा
ठोक्किएर चेतना
तितरवितर भए सबै भावनाहरु
मनको घनघोर जंगलमा,

कति देख्छन् होला है
मान्छेहरु मैले जस्तै सपना
तिनीहरुले पनि,

राम्ररी हेर्छु फूलको थुङ्गा
लाग्छ भागेर मान्छेका सपना
सबै जम्मा भएछन् त्यही
सयपत्री फूलको वासनामा लोभिएर
त्यसैले
सपनाविहिन
म
अनि सबै मान्छेहरु।

Kedar Shrestha ‘Gagan’ – Preeti Ka Kura Nakhelaunu Man Ma La

यादहरु यसरी मडारिदै छन्
आकाशको वादलजस्तै
प्रत्येक पलको हावाले
एक ध्रुवबाट अर्को ध्रुव पुर्याएर
सून्यबाट खसालिएकौ ढुङ्गाजस्तो
भएको छ मन
म निस्सासिदै छु हावाको वेगले
एउटा नावालक आमाको खोजीमा
रुँदै Continue reading “Kedar Shrestha ‘Gagan’ – Preeti Ka Kura Nakhelaunu Man Ma La”

Kedar Shrestha Gagan – Meri Aama Ra Kanchhi

केदार श्रेष्ठ ‘गगन’ – मेरी आमा र कान्छी

पक्षीझैँ यो मन उडेर जान्छ आमाको काखैमा
नरूनू कान्छी फर्केर आउँछु बसौँला साथैमा ।
कहिले भेट्नु, कहिले छुट्नु समय नियति
गाउँबेँसीं गर्दै, हाँस्दै र खेल्दै साटौँला पिरति
धन कमाई ल्याई तिमीलाई दिऊँला सुनको जुहार
आमालाई सम्झाई घरव्यवहार हेर्दै पर्खनू पियार ।
डाँडापारिको जूनजस्ती आमा आउँछ आँखैमा
आमाको काख, कान्छीको हात सम्झना साथैमा
सपना देख्छु भुरूरू उडी चन्द्रमा छोएको
समुद्रपारि कल्पना गर्छु साथैमा भएको ।

– भीमस्थान ५, सिन्धुली / हाल : अनेसास यु.ए.ई. च्याप्टर

Kedar Shrestha ‘Gagan’ – Mutu Dukhda Chhati Bhitra (Nepali Gajal)

केदार श्रेष्ठ ‘गगन’ – मुटु दुख्दा छातीभित्र

मुटु दुख्दा छातीभित्र आँसु खस्यो आँखाबाट
वेइमानीले धोका दिदा खसेँ म त छाँगाबाट ।

वैरीले नि माफ दिन्थ्यो यसो गरी शरण पर्दा
शत्रु पनि आफ्नो हुन्थ्यो यति धेरै माया गर्दा
छायाँ पर्यौ किन तिमी आज मेरो आँखाबाट

बिर्सुं भन्दा किन आउँछ सम्झनामा घरिघरि
आलो घाउमा नुन छर्न छायाँ बनि वरिपरी
वहार खोज्दा भएँ म त झर्या पात हाँगाबाट ।

Kedar Shrestha ‘Gagan’- Timro Abhab

जीवन जिउने मेरो चहाना
जिउन आवाश्यक
मन र मुटु मिल्ने साथी,

पूर्णिमाको जून जस्तो यौवन
टाढैबाट म गर्थे स्पर्शानुभूति
दुःखमा पनि देखिने
हँसिलो मुहार
म रुँदा रुने आँखाहरु
मेरो आँसु पुछिदिने हातहरु छन् तिमीसँग,

मन र मुटु मिलेर बन्दछ
एउटा सजिव शरीर
तिमी मेरो मुटु
त्यसकारण
तिमी र म एउटै थियौ हिजोसम्म
आज छाडेर गयौ
आफूसँगै मेरो मुटु लिएर
अहिले म
हपाङ्ग भएको छु,
मुटु विहिन भएको छु
अर्थात
म निर्जिव भएको छु
मसँग अब वाँकि छ
केवल तिम्रो सम्झना
तिम्रै सम्झनामा वर्षे नदी झैँ
वगिरहने आँसुको भेल,

सम्झन्थेँ–
मेरो माया सदाबहार हो
कहिल्यै ओइलिदैन
कहिल्यै झर्दैन
तर
रहेछ मेरो माया
ओइलिएको पातजस्तो
र
भएको छु
शिशिरको ऋतुको वन,

नियाल्छु–
तिम्रो निर्जिव तस्वीर
जुन तिमीले मलाई
अस्तिनै दिएकी थियौ
तर
यो बोल्दैन मैले बोलाउँदा,
हाँस्दैन म हाँस्दा,
रुँदैन म रुँदा
र
पुछि दिदैन
मेरो आँखाबाट आँसु बग्दा,

थाहा थिएन मलाई
सपना देख्नु रहेछ पाप
तिमीलाई आफ्नो बनाउने
देखेँ मैले सपना
गरेँ मैले
माफ गर्न नसकिने भुल
अविराम चलिरहने समय
समयको गतिसँगै
बनाएँ एउटा जीवन चित्र
जुन अधुरै रह्यो
तिम्रो अभावमा।

Kedar Shrestha Gagan – Hansda Bolda (Nepali Geet)

केदार श्रेष्ठ‘गगन’ – हाँस्दा बोल्दा

नगरे’नि माया मलाई, हाँस्दा बोल्दा हुन्छ
किन राख्नु पीडा मनमा ,ब्यथा खोल्दा हुन्छ ।

दिनमा रोए पनि जून,रातमा हाँस्ने गर्छ
वादलसँग आकाशमा प्रीति गाँस्ने गर्छ
हाँसे,बोले पीडा पग्ली मन हल्का हुन्छ
किन राख्नु पीडा मनमा ,ब्यथा खोल्दा हुन्छ ।

फूल हेर वाधा पन्छाइ सधैँ फुलिदिन्छ
काडाँहरु बिचमा पनि सधैँ हाँसी दिन्छ
मन भए मेरो मनमा, तिमी डुल्दा हुन्छ
किन राख्नु पीडा मनमा,ब्यथा खोल्दा हुन्छ ।

–केदार श्रेष्ठ‘गगन’
भीमस्थान–५,सिन्धुली
हाल–यू.ए.ई.

Kedar Shrestha Gagan – Parkhi Baschha Bagar Sandhai

केदार श्रेष्ठ ‘गगन’ – पर्खी बस्छ बगर सधैँ

फूलले माया गर्दा–गर्दै बास्ना उडिजानी
पर्खी बस्छ बगर सधैँ बगि जाने पानी
लाग्छ मलाई भएँ आज त्यस्तै मै पनि ।

पिडाहरु उर्लि आउँछन् भाका फेरीफेरी
आगो बल्छ Continue reading “Kedar Shrestha Gagan – Parkhi Baschha Bagar Sandhai”

Kedar Shrestha ‘Gagan’ – Sapani Ma Dekhen Aaja

केदार श्रेष्ठ‘गगन’ – सपनीमा देखेँ आज

सपनीमा देखेँ आज गाउँमै भएको
कान्छीसँगै घाँस,दाउरा,मेला गएको ।

आँगनभरि मखमली,वेली फुलेको
लहलह धानको बाला खेतमा झुलेको
साद्या गुन्द्रुक,मकै,भटमास,मोही खाएको
कान्छीसँगै घाँस,दाउरा,मेला गएको ।

उस्तै थियो घाम,जून उस्तै गाउँघर
सोध्दै थियो चौतारीको पीपलु र वर
धेरै पछि देखेँ आज गाउँमै भएको

Kedar Shrestha ‘Gagan’ – Man

कहिले
मलाई
पहाडजस्तै गजधम्म
परेर बस्न मन लाग्छ,
कहिले
रुख जस्तै हात हल्लाएर
हावाको सुसेलीमा
कम्मर मर्काई–मर्काई
नाच्न मन लाग्छ,
कहिले पूर्णिमाको
जून भएर गगनमा
सधैँ चम्किरहन मन लाग्छ,
गमेर सोच्छु–
पहाड भएर
निर्जिव हुनु कसरी,
हावाको गतिमा नाच्ने
रुखजस्तै अघोषित
पागल हुनु म कसरी,
सधैँ अर्काको भरमा
चम्किरहने जून बनुँ म कसरी
मन यसैमा
घोत्लिरहन्छ
वहस चलिरहन्छ मष्तिष्कमा
टुङ्गोमा पुग्न सकेको छैन् मन
निर्णयको नजिक छ
तारा बनेर चम्किरहने।