नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
आशांक उपाध्याय – गज़ल – कसो गरि
नाङ्गो तन छ-फोहोरी, लुकाउनु कसो गरि ||
यी आँखाका बर्खे झरी, सुकाउनु कसो गरि ||
न कसैको आफ्नो भएँ, न कसैको माया पाएँ,
पुत्ला सरि ठाडोपन, झुकाउनु कसो गरि ||
गल्ति गरि जन्माएर, आफैंबाट पन्छाएर,
जाने आमा सम्झी सुक-सुकाउनु कसो गरि ||
जताततै स्वार्थ मात्र, आफु नै हो मुख्य पात्र
भन्ने जमातमा दु:ख, फुकाउनु कसो गरि ||
सडक नै आफ्नो घर, कुकुर कै लाग्छ भर,
अमुल्य यो जिन्दगानी, चुकाउनु कसो गरि ||
आशांक उपाध्याय – ग़ज़ल – “उराठ”
चरी आयो उडी गयो पन्जा छाप मात्र यहाँ ||
हुरी आयो छाडी गयो चिसो धाप मात्र यहाँ ||
वन पनि शुन्य हुन्छ कोइलीको धुन बिना,
मृग आयो गाडी गयो खुर नाप मात्र यहाँ ||
कस्तुरीको सुगन्धमा मग मग बास्ना थियो,
शिकारीले तीर छाड्यो बोक्यो पाप मात्र यहाँ ||
उल्लु रोयो मन छोयो सुँगा, मैना डराएका,
दाउरेले हाँगा काट्यो रह्यो खाप मात्र यहाँ ||
बन्चरेले रुख ढाल्यो जंगल नै थर्काएर,
गोठालोले आगो बाल्यो आयो राप मात्र यहाँ ||
आशांक उपाध्याय – गज़ल – सम्झौता हो कि जीवन
सम्झौता हो कि जीवन लेखेर होला कि ?
तमासा हो कि जीवन देखेर होला कि ?
नपुग्ने रैछ रहर संसारै भेटे नि,
प्रहार हो कि जीवन छेकेर होला कि ?
बाध्यता मात्रै आउँदा लाचार हुन्छु म
आधार हो कि जीवन टेकेर होला कि ?
ब्रम्हाण्ड भरि प्रकाश छर्दैछ रवी यो
अँध्यारो हो कि जीवन मेटेर होला कि ?
बेदना बन्दै सागर भरिन्छ मुटुमा
आनन्द हो कि जीवन भेटेर होला कि ?
आशांक उपाध्याय – गज़ल – कस्तो होला तिमी छेउ
कस्तो होला तिमी छेउ पर्दाको त्यो दिन
हात थामी मिठा कुरा गर्दाको त्यो दिन
बशन्तको बहारमा मुहार चम्किंदा,
ओठबाट मुस्कान ती झर्दाको त्यों दिन
आँखा छोपी लुकामारी खेलेको सम्झिँदै,
थोरै लाज मानी पर सर्दाको त्यों दिन
बाबा आमा रिसाए’नी फरक पर्दैन,
मुटु साटी सातै खोली तर्दाको त्यो दिन
जन्ती बिनै रातो सारी चौबन्दी लगाई,
मन्दिरमा तिम्रो सिउँदो भर्दाको त्यो दिन
आशांक उपाध्याय – गज़ल – पिरती थुंगा दिएँ
पिरती थुंगा दिएँ साटोमा काँडा पाएँ
भरेर बस्दा माया लौ खाली भाँडा पाएँ
देखेंथें सपनीमा बैंशालु रुप तिम्रै
झस्केर आँखा खोलें उराठ डाँडा पाएँ
जीवन यात्रा गर्ने तयारी गर्न खोज्दा
एक्पान्ग्रो नभएको लंगडो गाडा पाएँ
सोचेर बसें सुर्य चन्द्रको साथ मेरै
लम्केर छुन खोजें कोशौं पो टाढा पाएँ
नजिक रहँदामा नाताको आशा गरें
दिएको साथ साटो किराया भाडा पाएँ
आशांक उपाध्याय – गज़ल – आए गए
सपनाका लहरमा, छाल कति आए, गए
आजसम्म जीवनमा, काल कति आए, गए
लेख्दा गीत पिरतीका, हृदयको माझबाट,
संगीतले सजाउन, ताल कति आए, गए
स्वप्न परि जस्तै लाग्ने, यौवनाको छेउ पर्दा,
बेचैनीमा हास्नु पर्ने, हाल कति आए, गए
जवानीले अंगालेर, अङ्ग अङ्ग पगालेको,
आशा गरि बिताएका, साल कति आए, गए
उत्तरको आशा गरि, प्रस्तावको दाउ थाप्दै,
समर्पित खेल खेल्ने, खाल कती आए गए
आशांक उपाध्याय – गज़ल – किन यस्तो कुरा हजुर
किन यस्तो कुरा हजुर म त सँधै साथैमा छु
नियालेर ऐना हेर्नुस गाजलु ति आँखैमा छु
चिन्ता हैन आशा बोक्नुस संसार यो जितिन्छ नै,
छाती माथि हात राख्नुस देब्रे पट्टि पाखैमा छु
अत्तालिन्छ मन बुझ्नुस आधारमा शंका गरे,
मनैदेखी छामी हेर्नुस रेशमी त्यो काखैमा छु
हार हैन जित खोज्नुस जिन्दगीको यात्रा भरि,
पुकारेर बोलाउनुस म त हरेक रातैमा छु
टाढा हुँदा यति सोच्नुस फेरी भेट हुने नै छ,
मिलनका गीत सुन्नुस सुरिला ति भाकैमा छु
आशांक उपाध्याय – गज़ल – याद आउँछ
जब हेर्छु झुल्के घाम तिम्रो याद आउँछ
लेख्न खोज्छु आफ्नै नाम तिम्रो याद आउँछ
परेलीको तीर सुक्यो तिमीलाई सम्झी
गर्न खोज्छु केहि काम तिम्रो याद आउँछ
न बिरानो हुन सके न आफन्त मान्छ्यौ
भुली सके आफ्नै गाम तिम्रो याद आउँछ
आँखा खोज्छ तिम्रो चित्र मन भन्छ अब
भुल्न गर्नु छल छाम तिम्रो याद आउँछ
छाती भित्र नदेखीने गरि बसी सक्यौ
मेट्न खोज्दा मनको डाम तिम्रो याद आउँछ
आशांक उपाध्याय – गज़ल – आशा बोकी धाएको छु
आशा बोकी धाएकोछु
लाग्छ साथ पाएकोछु
भावनाका बगैंचामा,
लहरिदैं आएकोछु
सपनीमा बोलाएर,
ढकमक्क छाएकोछु
तस्विर यो साक्षी राखी,
धेरै बाचा खाएकोछु
गज़लका शेर भरि,
तिम्रै भाका गाएकोछु