चटट्यां झैं बज्रेर टुटेको मनलाई अब,गाँसु कसरी
अतित घाउ भुली, ओठ-ओठ ढप्काएर हाँसु कसरी
तिम्ले आऊ भनि बोलाई, ठाडा पुराई छाडी दियौ
भुइँको पलाँस सिरमा फेरी,मैले आब टासुँ कसरी
जहिले देखि बसाईं सर्योउ तिमी, अन्तै शहर तिर
तिमीले दिएको उपहार, घाउलाई फेरी माँसु कसरी
हाँसी हाँसी थाहै नपाई,विष पिलाएर गयौ तिमी
अचानक बग्यो”मृदु”आँखाबाट आज आँसु कसरी
चटट्यां झैं बज्रेर टुटेको मनलाइ,अब गाँसु कसरी
अतित घाउ भुली,ओठ-ओठ ढप्काएर हाँसु कसरी