मोहन दुवाल – सर्पहरू
सर्पहरू
अभिनय गर्न माहिर छन्
सर्पहरू
विषले डस्न खप्पिस छन्
विषलाई आफ्नो आभूषण सम्झेर
गौरव गर्न रुचाउने यिनीहरू
गर्भमा विष राखेर
विष झार्न सिपालु छन् ।
विषालु सर्पहरूलाई
मान्छेहरूभित्र भएको सर्न्दर्भ थाहा छैन
छिर्न दिनु हुँदैन घरभित्र यिनीहरूलाई र्
धर्म र कर्म भनेको नै
अरूलाई विषले डस्नु हो भन्छन् यिनीहरू ।
निमिट्यान्न पार्नर्ुपर्छ
विषालु सर्पहरूलाई बस्ती-बस्तीबाट
लठ्ठीले पिटेर तह लाग्दैनन् यिनीहरू
लठ्ठीले जति ठोक्नुस् यिनीहरूलाई तपाईं
आँखा चिम्लेर मरेकै जस्तो अभिनय गर्छन्
टुक्रा टुक्रा पारिदिनुपर्छ यिनीहरूको अस्तित्वलाई
नत्र यिनीहरू फेरि-फेरि पनि ज्यूँदो हुन खोज्छन् ।
र्सपहरू भनेको र्
र्सपहरू नै हुन्
विष बोक्न माहिर र्सपहरू
मान्छेको बस्ती बस्तीबाट लघारी दिनर्ुपर्छ र्
र्सपहरूलाई कदापि माया नगर मित्रहरू !
विषका थैली बोक्ने यी विषालु सम्राटहरू
मान्छेका प्रिय मित्रहरू हुनै सक्दैनन् ।
(साभार: जनमत कविता खण्ड १ २०६४)