रातो किरण टलक्क टल्किन्छ
चन्द्रागिरीको टुप्पोमा
झ्यालबाट बाहिर चियाउँछु
घरअगाडिको सडकमा
एउटा मान्छे रक्ताम्य ढलिरहेछ
चिनेकैजस्तो लागिरहेछ
अनुहार ओझेल पर्छ
आँखा मिच्छु
डाँडाको टुप्पो पनि रक्ताम्य हुन्छ
खोलामा आँखा ओर्लन्छ
पानी पनि रातै हुन्छ
बिहानीको चियाको चुस्कीसँगै
अखबार पल्टाउँछु
अखबारको हेडलाइन
‘यातनागृहमा कलमजीवीको मृत्यु’
रन्थनिन्छु
मनभित्र कताकता सियोको टुप्पोले च्वास्स घोच्छ
अनायास आँखा चिम्लन्छु
र मनमनै भन्छु
कतै भ्रम त होइन ?