हरि घिमिरे – स्वाधीनता
मनुष्यको स्वाधिनताको महान सपना हुन्छ
बिहान फक्रेर बेलुका ओइलिने
एउटा फुल फुले जस्तो होइन
पत्थरका कुना-कुनामा किराहरु
आफ्नो साम्राज्य फैलाएर
स्वाधीनताको गीत गाइरहेका हुन्छन्
आकाससँग उन्मुक्तिको साइनो गाँसेर
म कठघरामा उभिएर भए पनि
तिमीसँग स्वर मिलाउँन चाहन्छु
एक दिनका लागि होइन
एक छिनका लागि होइन
तिम्रा-उसका रगतका थोपाले
सिञ्चिएको हरियो दुबोको चौरमा
गाउँका बच्चा खेल्न पाउँन्
बेरोकटोक हाँस्न पाउँन्
मुजा परेका जेष्ठनागरिकले आफ्नो लठ्ठी दह्रोसँग टेक्न पाउँन् ।
धृतराष्ट्रले धर्तीलाई चिन्न सक्तैनन्
केवल अगाडि दुर्योधन हुन्छन्
फलामको मूर्तिलाई चकनाचूर पार्नेले
मान्छेको स्वतन्त्रताको गीत गाउँनेको गला निमोठ्न
मान्छेको भविष्य हेर्दैनन्
तैपनि स्वाधीनताको सङ्लो सपनामा
सपूतहरु निरासाको कथा भन्दैनन् ।
भर्जिनिया, अमेरिका