कृष्ण अधिकारी ‘चिन्तित’ – प्रेमपत्र
आदरणीय पाठकवृन्द
मेरा हरेक गीत र कविताहरु
किन प्रेमपत्र बनिदिन्छन्?
साँच्चै प्रेमपत्र बनेरै हो कि
मान्छेहरु त्यसै भनिदिन्छन्?
विगतमा त्यसका लागि लेखें
त्यो त्यसका लागि मात्र भएछ
वर्तमानमा यसका लागि लेखिरहेछु
यो यसका लागि मात्र भइरहेछ
भविष्यमा कसका लागि लेख्नुपर्ने हो?
त्यो पनि त्यसका लागि मात्र हुने होला?
म आफैं लेख्ने, मेरा लागि खै त?
आफूले आफैंका लागि लेख्न मिलेन
मेरा लागि अरुले लेख्नपर्ने रहेछ
विगतमा मलाई त्यसले केही लेखेन
वर्तमानमा पनि मलाई यसले केही लेखेको छैन
भविष्यमा पनि मलाई कसले के लेख्ला र?
विगतमा पनि मैले मात्र लेखेछु
वर्तमानमा पनि मैले मात्र लेखिरहेको छु
भविष्यमा पनि मैले मात्र लेख्नुपर्ने?
यो कस्तो खाले न्याय हो?
मैले मात्र एकोहोरो कति लेखौं?
एक मन त लेख्न छाडी दिऊँ कि जस्तो लाग्छ
तर भावनाका भेलहरु उर्लिएर
मेरा मनका बाँधहरु भत्काइदिन्छन्
केही न केही नलेखी सुखै पाउँदिनँ मैले
विगतमा मायामा बसेर लेखेको थिएँ
वर्तमानमा छायामा बसेर लेखिरहेछु
भविष्यमा कसरी लेख्नुपर्ने हो?
चिन्ताको विषय बनेको छ।
विगतमा सीमा तोकेर लेखिनँ
वर्तमानमा स्वार्थ बोकेर लेखेको छैन
भविष्यमा कुनै कुरा छोपेर लेख्न नपरोस्
विगतमा माया जोगाउनका लागि लेखें
वर्तमानमा माया जोगाउनका लागि लेखिरहेछु
भविष्यमा माया रोगाउनका लागि लेख्नुपर्ने होला
विगतमा जे भोग्नुपरेको थियो
वर्तमानमा त्यही भोग्नुपरेको छ
भविष्यमा पनि त्यही भोग्नुपर्ने?
यो कस्तो खाले बाध्यता हो?
आदरणीय पाठक वृन्द
आफैं मूल्याङ्कन गरिदिनुहोस्।