विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – कुम्भकर्ण हिमाल
मलाइ काट्टीकुट्टी
उ जस्तै उभ्याएर
कुम्भकर्ण हिमाल हिडेको धेरै भयो .
म टन्न अघाएको थिए
र स्थिर थिए
क्रमश बढ्दो थियो मेरो बैभबताको उचाई
क्रमश चुलिदो थियो मेरो अहम् .
तर
कुम्भकर्ण हिमाल भोको थियो
थुप्रै दिनदेखि खाना सम्म खाएको थिएन उसले
पानी समेत पिएको थिएन उसले .
शहरमा त उ नअडिन पनि सक्छ
फोहरदेखि सक्त एलर्जी थियो उसलाई
अधेरोमा उ नटिक्न पनि सक्छ
नराम्रो काममा दीलचश्बी थिएन उसलाई .
मन्दिरमा आउने जाने निस्छल अनुहारमा
तै कतै भेटियो भने अचम्म नमान्नु
कुनै असहायलाई हातले उठाउदै गरेको पाइयो भने
उसलाई पाएको सम्झनु .
थुप्रै दिनदेखि उसको अत्तोपत्तो छैन
र पनि सुन्छु
मैले गरेका गल्तीहरू पखाल्न उ श्रम गर्दै छ रे
र यो पनि सुन्छु
मान्छेमा असल सभ्यता सिकाउन
उ किताबहरूको अक्षरमै पढिने भएको छ रे .
अब महाशय ..!
मलाई नै आफूमा प्रक्षेपण गरेर
मेरै रूपमा हिडेको त्यो कुम्भकर्णलाइ
म बदलिएको खबर सुनाइ दिनु
म पहिले जस्तो इर्स्यालु ,विभेदकारी नरहेको कुरा बताई दिनु .
के थाहा यो सानो खुशीको कुराले उसको मन पग्लन्छ कि ?
किनभने –
मलाई काटिकुटी उ जस्तै उभ्याएर
कुम्भकर्ण हिमाल हिडेको धेरै भयो .
अस्तु :
दमक ,झापा
हाल :अबुधाबी ,यू ए ई .