रुपेश राई – अबोला छु
गाउँ छक्क पर्छ,
मेरो पढाइमा। यसो
टाउको निकाल्छु; यो
केही होइन।
यसैले ता अबोला छु
समाज र संस्कारभित्र
नियमित टकटक गरेर जाने मेरो आयु।
काम छैन
घरआँगनमा। गुल्चे गर्छ
नियतीले; हुरूक्क
पार्दै फेक मेलमा फ्रडहरू।
बायोडेटा/रिज्युमको
गन्ती छैन। अनलाइन जब, जब सिकर,
नौकरी.कम, शाइन.कम, रोजगार समचारमा
सब्सक्राइबको ता कुरै छैन।
छ, केश झरेको तालुमा साथीको
व्यङ्ग्य; भाग्यमानी पो हुनु हरे!
कामपछिको आवत-जावत
ट्रेनमा कति मिल्दा हुन्। बोलाई हाल्नु
चम्केको भन्ला; म कति संकुचित छु!
क्लकवाइज
आयुको टेनसनमा बल्ला
मिल्यो गुवाहाटी एक्सप्रेसको केबिनमा
एउटी तर भाग्यमानी तालुले गुल्चे खेल्यो।
यसैले ता म अबोला छु
प्रत्येक म्याउँ-म्याउँ र भौ-भौमाझ।