Nepali Kavi Krishna Bajagain

Krishna Bajagain – Akshar Ra Prem

कृष्ण बजगाईं – अक्षर र प्रेम

कलिला चिम्रा उसका आँखामा
तृष्णा देखे अक्षरहरुको
निरक्षर उसका आमा बुबाले
घोटी घोटी पिलाए
उनीहरुलाई कण्ठस्थ बाह्रखरी अक्षरहरु ।

झोलामा अक्षरको भारी बोकेर
हिँड्न सक्ने भयो ऊ
चपाएर निल्न सक्छ भन्ने ठाने सबैले
अनि कोच्याई कोच्याई खुवाए उसलाई
शिक्षकले कितावका अक्षरहरु ।

केही भन्नै परेन
अलि ठूलो भएपछि
आफै चाटन् थाल्यो
प्रोफेसरका पुराना नोटका अक्षरहरु ।

हेर्दा हेर्दै ऊ
अक्षरहरुसँगसँगै जवान हुँदै गयो
र अक्षरका छिप्पट शब्दहरुसँगै
दिनरात खेल्न थाल्यो ।

उसको दैनिकी–
रातभर
अक्षरका लिपिबद्ध ठेलीहरु
सिरानी लाएर सुत्नु
दिनभर
अक्षरकै रोहवरमा
अध्यन कक्ष र पुस्तकालयमा
आफूले आफैलाई
घण्टौ कैद गर्नु ।

अचानक एक दिन
अक्षरको अस्त्र चलाएको आरोपमा
फतवा जारी भयो उसको नाममा
अर्को दिन
पक्राउ पुर्जी जारी गरे अक्षरहरुले ।
तर,
केही दिनमै
अक्षरकै जुलुसहरुले नै मुक्त गर्यो उसलाई ।

फेरी एक दिन अक्षरहरुको बारेमा नै लेख्यो
थुप्रै लेख्यो
र अन्तिम वाक्य लेख्यो–
“म अक्षरहरुलाई माया गर्छु” – कवि ।

Krishna Bajagain – Sahar Ma Pasina

कृष्ण बजगाईं – सहरमा पसिना

मगमगाउँछ पसिनाको गन्ध
तिमीले रोपेको फसलबाट
किन ठस्स गन्हाउँछ हँ
सहरलाई तिम्रो पसिना ?

तिम्रो पसिनाको बिरुद्ध
पसल थापेको छ सहरले
बेच्दछ महँगोमा
पसिना भन्दा नमिठो परफ्यूम ।
पसिना भन्दा सुगन्धित
कुन सुगन्ध छ संसारमा ?
परिश्रम भन्दा मिठो
कुन फल छ संसारमा ?
छिनमै हावामा बिलाई जाने
परफ्युम भन्दा
जीवन जगतमा मगमगाई रहने
पसिनाको सुगन्ध सुँघी हेर ।

सहर, मान्छे भन्दा बाठो,
ब्यापार, मान्छे भन्दा चतुर
तिम्रै पसिना सस्तोमा किनेर
रंगीचंगी स्टिकर टाँसेर
महँगोमा बेच्दछ सहर ।
लाज पचेका सहरका मानिसहरु
पसिनाको मुल्य थाहा नपाए जस्तो गर्दछन् ।

सहरका मानिस
पसिनाले नै घाँटी रसाउँछन्
सहरको सबै झिलिमिली
पसिनाकै मोती दाना हुन् ।

पसिनाको स्वाद नूनिलो हुन्छ ।

‘नूनको भारा तिर्न गाह्रो हुन्छ’– परम्परा बोल्छ ।
कसरी बिर्सन सकेका हुन्
सहरका मानिसहरुले परम्परा ?

लन्डन, बेलायत

Krishna Bajagain – Dhaar

कृष्ण बजगाईं – धार

बैंशालु युवतीसँग छिल्लिएझैं
उत्ताउलिएर मान्छेहरु
समयको धारसँग खेल्छन्
धार एउटा लक्ष्मण रेखा हो
समयको कठघरामा उभिएको मान्छेहरु
त्यसमाथि टेकेर वारपार गर्दछन्
अर्जाप्छन् हतियारहरु
समयको Continue reading “Krishna Bajagain – Dhaar”

Krishna Bajagain – Ankha Ra Sapana

कृष्ण बजगाईं – आँखा र सपना

खुल्लै आँखाले पनि
कसरी देख्न नसकेको हँ ?

आँखा चिम्लेर महिर्षिले
संसार देख्थे
ध्यान मग्न बुद्धले
ज्ञानको गहिराई देखे
आँखै खोलेर पनि
नदेखे जस्तो किन गर्नु ?

आँखा चिम्लेर पनि ब्यूँझि राख्नु– बुद्ध
आँखा खोलेर पनि नदेख्नु– राजनीति

कसरी असरल्ल छाड्न सकेका
आँखाहरु सडकमा ?

जिन्स पाइन्टको पछिल्लो खल्तीमा
आँखा राखेर किन हिँड्छन तरुनीहरु ?
वक्षस्थलमा आँखा टाँसेर
कसरी हिँड्न सकेका लोग्ने मानिसहरु ?
कसले भन्यो
राजनेताहरुको आँखा घिच्चुकमा हुन्छ ?

हाम्रै आँखा अगाडि छट्टू राजनेताहरुले
कसरी झुक्यार लगेकाछन्
जनताको आँखाको नानी,
र टाँसी दिएकाछन् उनीहरुको आँखामा सपना ।

सपनाको आकार हुँदैन
सपना साकार हुँदैन
–भन्ने जब थाहा पाउँछन् एक दिन
माग्नेछन् उनीहरुले आआफ्ना आँखाका नानी ।
त्यसपछि हेर्नुपर्दछ
कसरी चलाउँछन् अन्धाहरुले शासन ?

ब्रसेल्स, बेल्जियम