छवि अनित्य – गुराँस र यौवना
भञ्ज्याङ्ग काटेर उकालो लाग्दै गर्दा
दुई थुँगा गुराँस बोकेकी
तिमीलाई देख्दा लाग्छ
मैलाई नै पर्खिरहेकीछ्यौ,
ति गुराँसका थुँगा
मेरा लागि सौगात हुन्,
अनि कुहिरोमाथिको त्यो देउराली
मेरै स्वागतको लागि हो
जहाँ तिमी उभिएकी छ्यौ
हातभरि गुराँस फुलाएर
जब हिमश्रृंखला झै दन्तलहर मुस्काउँछौं
पाइला टक्क अडिन्छ त्यहीँ—
ती दन्तलहरमा वा उसको हाँसोमा
बादल माथ गर्ने केश या उसको जञ्जीरमा
रित्तिँदै गरेको शिशिरले छोएको गाला
वा त्यसको लालीमा
त्यो गर्विलो छाती वा त्यसमा उठेका नितम्बमा
भलै तिमी गुराँस फूलले रोक
तर गुराँस बेच्ने केटी !
म तिम्रो गुराँस किन्दिन ।
अभ्यस्त बनाउँदिन तिमीलाई
गुराँस बेच्ने बहानामा
मादक हाँसो हाँस्न
अनि गर्विलो छाति फुकाउन ।
हो, म तिम्रो गुराँस पैसामा किन्दिन ।
तिम्रो गुराँस फूलको बदला
बरु तिमीलाई
पारिजातको शिरिषको फूल दिन्छु
अनिँदो पहाडदेखि नजन्माएको छोरो
अनि तसलिमाको लज्जा
र प्यासभित्रको बिद्रोहहरु दिन्छु,
तर गुराँस बेच्ने केटी,
म तिम्रो गुराँस किन्दिन ।
माटो बेच्नेहरुको देशमा आज फूल बेच्न अभ्यस्त तिमीले
भोलि फूलजस्तै यौवन
नबेचौला भन्न सकिन्न,
बरु फूल किन्नेहरु कुर्ने यो एकाध घण्टा
यौटा सुन्दर अक्षर पढ…
रेडियो थाहा संचार,एफ एम ९९.६, हेटौंडा