नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
शरण आँसु – मेरा अक्षर सारेर गए कति!
मेरा अक्षर सारेर गए कति
तिनै अक्षर मारेर गए कति !
उस्तै छु म, मेरो अक्षर उस्तै छ
यै अक्षरको चिट्ठा पारेर गए कति!
अक्षरको मर्म र अर्थै नबुझी
अक्षरदेखि हारेर गए कति!
अक्षरमा पो फुल्छ नयाँ जमाना
जमाना त्यसै टारेर गए कति !
बिर्से पाप लाग्दो हो त्यसैले
गालामा आँसु झारेर गए कति !
शरण आँसु – मनको दियो बालेर हेरे माटो चिनिन्छ
मनको दियो बालेर हेरे माटो चिनिन्छ
मनकै मैलो फालेर हेरे माटो चिनिन्छ !
कुतर्कहरुका तानाबाना बुन्न छाडेर
ससाना काम थालेर हेरे माटो चिनिन्छ !
माटो नै धरोहर हो सबै मनहरुको
मनमा मायाँ पालेर हेरे माटो चिनिन्छ !
इमानजमान, स्वाभिमान साक्षी राखेर
माटैमा हात ह़ालेर हेरे माटो चिनिन्छ !
यै माटोले बनेकी – नेपाल हाम्री आमा
आमाको चोली टालेर हेरे माटो चिनिन्छ !
कोमल भट्ट – कसरी ब्यक्त गरौँ
कसरी ब्यक्त गरौँ ? यहाँ अत्याचार भएको छ
कसैको स्वच्छ भावनामा बलात्कार भएको छ
विकृति र विसंगति,बढेका छन् दिन दिनै
पवित्र विचारधारा पनि, निराधार भएको छ
बदमाशहरु मस्त सँग घुम्दै छन् जताततै
सोझा र सज्जनमाथि,सधैँ तलवार भएको छ
बेसरम र नकच्चर्याइले पराकाष्ठा नाघ्दा
गहिरो मित्रतामा अब वारपार भएको छ
सिर्जनामा हस्तक्षेपले,प्रतिभाहरु सोच्दै छन्
“आफ्नो परिश्रममा अर्कैको फलाहार भएको छ”
कोमल भट्ट
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
शरण आँसु – मनमा छ खहरे, पानी छैन
मनमा छ खहरे, पानी छैन
जान्थें म बगेर, बानी छैन !
यहाँ मान्छे सबै ढुंगा भए कि
कसैभित्र मायाँको खानी छैन !
छन् फूल यहाँ सबै फुलेका
तर त्यो रातकी रानी छैन !
उस्तै छ जून, उस्तै जूनकिरी
तिनमा हिजोको जवानी छैन !
धेरै प्यार दिन्छे मेरी प्रकृति
अरु क्वै ऊ जस्तो दानी छैन !
शरण आँसु – मिल्यो आज भेट्ने बहना तिमीलाई
मिल्यो आज भेट्ने बहाना तिमीलाई
दिन्छु यो दिलको नजराना तिमीलाई!
प्रिय लाग्छ हाम्रो त्यो अतीत, त्यसैले
ल्याएको छु पुरानै जमाना तिमीलाई!
आँखाहरू छचल्किएर अविरल बर्संदा-
सुहाउँथे ती मोतीका दाना तिमीलाई!
यो साँझ सरगम, यो बिछोडपछिको
दिलाई दिन्छ आनन्द नाना तिमीलाई!
मनोहर यो शिशिर पछिको ऋतुमा
चराहरूको चिर्विर गाना तिमीलाई!
यो सन्सारभन्दा बाहिर
त्यो निलो आकासनिर
दिनहु दोउडिरहेछु म कि,
सागर र नदिकिनारतिर
यो सन्सारभन्दा बाहिर
जति नै आफ्नो अनुहार हेरे पनि,
फेरिन्न कैले निधारको तक्दिर
त्यो निलो आकासनिर
पिठ्युमा प्रहार के गछोउ यार तिमि,
चक्कुनै दिन्छु बरु यो छाती चिर
यो सन्सारभन्दा बाहिर
घरखेत बन्धकि राखेर जिन्दगी हैन,
बाचिरहेछन बाबु झन्झिर
त्यो निलो आकासनिर
आसु र पसिनाले भिजेको सरिरमा,
मैले कैले देखिन आमाको पिर
यो सन्सारभन्दा बाहिर
कुकुरलाइ घरभित्र सुताएर पुजारी,
भन्छ जानै दिन्न दलितलाइ मन्दिर”
त्यो निलो आकासनिर
हामी पानीको फोकालाइ छोएर सोद्छोउ
जिन्दगानि के नै पो रहेछ आखिर?
यो सन्सारभन्दा बाहिर:
त्यो निलो आकासनिर:
विज्ञान दर्शन – यसै गरी उसै गरी (गजल)
यसै गरी उसै गरी बाँच्नु छ
अझै कति मरी मरी बाँच्नु छ
सधैँ सुखै सुख कहाँ मिल्छ र,
कष्ट सही थरी थरी बाँच्नु छ
नजाने कहाँ टुंगिन्छ जिन्दगी,
हरिकै भरोसा परी Continue reading “Bigyan Darshan – Yesai Gari Usai Gari (Nepali Gajal)”
सुरेन उप्रेती – भुकम्पमा
भुकम्पमा करोड अरब ,सहयोग देशमा आयो भन्छन्
जनतालार्इ दिंए भन्दै , त्रिपाल कम्वल खायो भन्छन्
दाल चामल राख्दा राख्दै , गोदाममानै सड्यो अरे
पहुँच हुँदा कर्कटपाता, मन्त्रीले नै छायो भन्छन्
पानी झरी हिंउदे चिसो ,पालले कति छेग्न सक्छ
ओत छैन खान छैन फेरी, दसैं लायो भन्छन्
चिसो लाग्दै छोरी मरी , खोक्दा खोक्दै बावु विते
घर नढल्ने शाहुले मात्रै, सहयोग रकम पायो भन्छन्
कतै सरकार भेटभो भने, हाम्रो व्यथा सुनाइ दिनु
छोरा छोरी लुग्लुग काम्दै ,अर्को हिंउद आयो भन्छन्
ओत छैन खाने छैन ,महामारीमा दबाइ छैन
निर्माण झण्डै भ्याइयो भन्दै ,सरकार विदेश धायो भन्छन्
सामर्थ्य – अङ्गिकृत यो जमाना
अङ्गिकृत यो जमाना अजीब
हुदैछ,
प्रत्येक प्रहर कोही एक गरिब
हुदैछ,
दूर भास्सिदै छ विद्रोहको ओठ,
र त सामन्तलाई दावत नसीब
हुदै छ,
पर क्षितिजमा देखिने केवल
मृगतृष्णा हुन्छ,
मृगलाई त्यसै तृष्णा करिब हुदैछ,
प्रकाशको सामर्थ्य अब
रत्तिभर छैन,
आखालाई दीप तकलिफ हुदैछ….
-सामर्थ्य
गोपाल कवाली – यी बुढालाई यौटै कुरा
यी बुढालाई यौटै कुरा, कति चोटी रेट्नु पर्ने
कामै थेन डिट्ठालाई, एकान्तमा भेट्नु पर्ने
गोरु फुक्यो खलो पस्यो, हर्काई दिए भै त गयो
अर्मल तिराई दण्ड गराई, के को रिस मेट्नु पर्ने
छिमेकमा मिल्नु पर्छ,अर्म पर्म बराबरी
खुईलिएका कुरा झिकी,किन दाईं छिट्नु पर्ने
सुन काका फूल फुलेसी,भमरा त घुम्छ घुम्छ
यसमा के छ ईख राखी, डंका झ्याली पिट्नुपर्ने
घरमा छोरी तरुनी छे,लाउके आँखा लाउँदा होलान
सबै घर यस्तै हुन्छ, तिम्ले किन जित्नु पर्ने
सर्मिला नि कम्ति छैन,सोडा हाल्न सिपालु छे
बरु यसो कुरो बुझी,गाउँमा लमी फिट्नु पर्ने
अफगानिस्तान,२८/०१/२०१३
रवि प्राञ्जल – फूलझैं वासना (गजल)
(Source:मधुपर्क असार, २०६७)
फूलझैं वासना छर्नु पो जिन्दगी ।
गर्वले वन्दना गर्नु पो जिन्दगी ।
भोकमा, शोकमा, पर्छ जो कष्टमा
स्नेहले कष्ट त्यो हर्नु पो जिन्दगी ।
मातमा लटि्ँठदै मर्छ जो मूर्ख हो
होशमै शानले मर्नु पो जिन्दगी ।
खै कहाँ रोकियो आँसुको मूल यो ?
आँसुमै चढ्नु र झर्नु पो जिन्दगी ।
जिन्दगी भास हो, जिन्दगी धाप हो
यत्नले धाप त्यो तर्नु पो जिन्दगी ।
भाग्य नि यत्तिको हो र,ठाडो शिर तलै नुग्यो
चाईंदैन चेपारे बोलि, गालि खाएँ भयो पुग्यो
अक्षता पाती र चामल, फुकेँ फ्याकें नराम्रो भो
न गाडें शान्तिको झण्डा, डण्डा खाएँ भयो पुग्यो
बर्ष दिन शनिको चक्र,उल्का छ भामरि पनि
पर्दैन ग्रहको जाप,श्राप पाएँ भयो पुग्यो
हातका रेखा छन् उल्टा,चिना टिपन अकाट्य छ
परेन प्यारको ढर्रा,छर्रा खाएँ भयो पुग्यो
बर्तमान खोच्च्याई हिड्छ, बिगत रुन्छ धुरु धुरु
नगर भोलिका बात,बाँच्न पाएँ भयो पुग्यो!!!
अफगानिस्तान,३१/०१/२०१३
रीता खत्री – कहाँ हुन्छ आफ्नो माटो बिरानो (गजल)
कहाँ हुन्छ आफ्नो माटो बिरानो
आफू हिंडेको त्यो बाटो बिरानो ।
जति बिर्सूं भन्छु उति याद आउँछ
सुदूर सम्झनाको छ पाटो बिरानो ।
मेटेर कसले कहाँ मेट्न सक्छ
हुँदैन मायाको खाटो विरानो ।
खै कसरी रोपूँ म स्नेहको बिउ
छ आफ्नो मनको राटो बिरानो ।
सम्झनामा चसक्क सधैं देश दुख्छ
कहाँ हुन्छ गुन्द्रुक र आँटो बिरानो ?
राजकुमार कान्छा – प्रकृतिले धर्तिमा (गजल)
प्रकृतिले धर्तिमा एउटी परी बनाको छ
चञ्चले बतासले खबर यो जनाको छ
इन्द्रेणीका के कुरा, फूल पनि लजाउँछन्
सप्तरङ्ग छोडौं रङ्ग जति सब खनाको छ
निगाह नसालु, विषालु नजर, ओँठका के कुरा
चीज बाँकी छ र के ? सब थोक बनाको छ
लाखौं तारा थोरै हुन्छन् उनको चेहेरा सामू
जूनलाई नचम्किन उनकै खातिर मनाको छ
शरण आँसु – मनमा बेजोडले आको’छ तिम्रो सम्झना!
मनमा बेजोडले आको’छ तिम्रो सम्झना!
मुटुभरि लपक्क भाको’छ तिम्रो सम्झना!
तिरस्कारले भरिएका तीखा तीखा आँखा
सम्झेर बेकार लाको’ छ तिम्रो सम्झना !
तिमीलाई नै आफ्नो आकासको जून ठान्दा
भलभली खून बनेर गाको’ छ तिम्रो सम्झना!
कहिल्यै बुझिनौ तिम्ले मेरो मायाँलाई
त्यसैले पीर बनेर छाको’छ तिम्रो सम्झना!
कहिले तराई,कहिले लेक- हुन्न ठेगाना
जहाँ पुग्छु म त्यतै धाको’ छ तिम्रो सम्झना!
गोपाल कवाली – नगरकोट को रिसोर्ट भित्र
नगरकोट को रिसोर्ट भित्र, बन्द सेसन पुरा गर्यौ
भोलि पल्ट टुंडिखेलमा, क्यापे क्यापे कुरा गर्यौ
सहमति नजिक थियो, केहि बुँदा माझ्नु थिए
एकाबिहानै ‘सोल्टी’ भित्र, झ्यापे झ्यापे कुरा गर्यौ
देस हाम्रो मुद्दा हाम्रा, उत्तर-दक्षिण किन सोध्नु
अनि साँझ ‘डिस्को थेक’ मा, र्यापे र्यापे कुरा गर्यौ
गणतन्त्र नया नेपाल, जहाँ यूवा कुर्लंदै छन्
त्यहि भिड भित्र पसी,ट्यापे ट्यापे कुरा गर्यौ
कति गम्भीर कति नाजुक,संबेदनको प्रश्न थियो
खेलाँचीमै उडाएर,आँपे आँपे कुरा गर्यौ!!!
अफगानिस्तान,२९/०१/२०१३
गोपाल कवाली – लेख त पेम्बा आप्पालाई
लेख त पेम्बा आप्पालाई,यादले सार्हो पार्यो भन्दे
साँझै बिहान उलुक उलुक, बाडुलिले मार्यो भन्दे
जिम्बु सुठो बेच्न गाको, वर्ष दिन भो पत्तो छैन
मिङ्ग्माले नि भेड़ी गोठ,बेंसी तिर झार्यो भन्दे
स्याउका बोटमा दानै छैन, यार्सागुम्बा पाउनै छोड्यो
चौरी गोठको बिजोग भयो, लडेको छ गाह्रो भन्दे
दोर्जे, ध्वांगे घरै बसी, मार्फा आईरक बेच्ने गर्छन
ल्याप्चा भीरको हिम-पैरोले,धेरै गाउँले गाड्यो भन्दे
डोल्मा पनि बाउ नआए, गोले संग भाग्छु भन्छे
अकबिर ले बन्धकीको, फेरि भाका सार्यो भन्दे
आबो मैले यत्ति सम्झें,तेरो खबर थपथाप गरेस
ब्यबहारको चटारोले, तेरो आमा हार्यो भन्दे!!!
अफगानिस्तान,२९/०१/२०१३
विज्ञान दर्शन – सृजनाका थुङ्गाहरु
सृजनाका थुङ्गाहरु फुल्न थाल्छन बिहानीमा
भावनाका शब्दहरु खुल्न थाल्छन बिहानीमा
स्वप्नमा हराएका यी निन्द्रामय आँखाहरु,
उनको मुहार वरिपरि भुल्न थाल्छन बिहानीमा
आशाको Continue reading “Bigyan Darshan – Srijanaka Thunga Haru (Nepali Gajal)”
कैलाश शिखर – अख्तियार र भ्रष्टाचार (गजल)
अख्तियार र भ्रष्टाचार ,उस्तै उस्तै लाग्छ।
राजनीति र सरकार , उस्तै उस्तै लाग्छ।।
फरक निर्जिवता र विचारको न हो
क्रान्ति र हतियार ,उस्तै उस्तै लाग्छ।।
पुरानै Continue reading “Kailash Shikar – Akhtiyar ra Bhrastachar (Gajal)”
टिकाराम उदासी – उत्साहको गीत बन्नु
उत्साहको गीत बन्नु जाँगरको खानी
मान्छेजस्तो मान्छे बन्नु मेरो बाबु नानी
पढ्ने लेख्ने मात्र हैन, अरु काम पनि
गरे बन्छ यहाँ घर आफ्नो जिन्दगानी
रुनुहुन्न त्यसै Continue reading “Tikaram Udasi – Utsahako Geet Bannu (Nepali Bal Gajal)”
