उता बस्तिमा बाघ पसेर
धमाधम मान्छे खाइरहेको छ
हरेक दिन गाउँबाट कोही न कोही
हराएको खबर आइरहेको छ,
यता आपूmलाई जन्मजात
शिकारी ठान्ने केही महानुभावहरू
झि¨ा मार्ने आफ्नो सिद्धान्तको,
झि¨ा मार्नु पर्ने कारणको
बखान गर्नमा व्यस्त छन्
हैजाले लान नसकेकाहरू !
उता बाघले बस्तिमा पसेर
आतङ्क फैलाइरहेको छ
गाउँभित्र दिनप्रतिदिन
असुरक्षा मौलाइरहको छ
यता आपूmलाई उच्च कोटीको
शिकारी ठान्ने केही महानुभावहरू
फिस्टा मार्ने आफ्नो सिद्धान्त र नीति
कता हो कता बहादुरीपूर्ण भएको
दाबी गर्नमा व्यस्त छन्
हैजाले लान नसकेकाहरू !
आफ्ना गाउँले इष्ट–मित्रहरूलाई
बाघले मारेको समाचार आउँदा पनि
संगै खाईखेलेका दौंतरीहरूलाई
बेपत्ता पारेको खबर पाउँदा पनि
तिनका आँखामा बेदनाको नाम पनि छैन
मुखमा सहानुभूतिको ‘राम राम’ पनि छैन
“म बहादुर, तँ चाहिं काँतर” भनेर उनीहरू
आपसमा घाँटी कोराकोर गरिरहेका छन्
एक–अर्काको भूडी फोराफोर गरिरहेका छन्
हैजाले लान नसकेकाहरू !