Min Dwandi – Dhaulagiri Ko Manchitra

सदरमुकामको पगरी गुथेर
महान जुलूस र ¥यालीहरू झेल्दै
दूधको साक्षी बिरालो बनेर
जालसाजीका कागतहरूमा खेल्दै
टुकी बालेर बिजुली–घरतिर
ओहर–दोहर गरिहेको भेटिन्छ बाग्लु¨
चैतेदशैंको मेला, रे–रे, बाग्लु¨ बजार ।
जागिरेहरूको पोका–पन्तरा बोकेर
रात नपर्दै रक्सी धोकेर
“अब मोटर यै बाटो आउँछ” भनेर फतुराउँदै
आधा–रातमै “भाले बास्यो” भनेर बतुराउँदै
कुस्माबाट स्याङ्जाको छातीमा
अनुदानको पीठोमा चलेको पहिरो देखेर
तीनछक परेको छ पर्वत ।
दुर्गम हुनुको सुविधा खाएर
विदेशीहरूको जडौरी लाएर
स्याउको रक्सीमा मन भुलाउँदै
पर्यटकहरूलाई मुक्तिनाथ डुलाउँदै
आफ्नै बासिन्दाको लागि
बिदेश बनेको छ जोमसोम
अंग्रेजीमा पाहुनाहरूलाई स्वागत गर्दा–गर्दा
आफ्नै भाषा बोल्न बिर्सन्छ मुस्ता¨ ।
मंगला र कालीको साँध–सिमानाभित्र
आफ्नै प्रकृति र संस्कृतिको चित्र
“मुरी छरेर पाथी उब्जने” भूमि भएता पनि
जाँडको खोलो बगाउन छोड्दैन बेनी
हरेक पटक यहाँ चुनाब के आउँछ
पूरा महाभारतको युद्ध आउँछ
यो त म्याग्दी हो बाबै म्याग्दी !