डा. सूरज निरौला – मानव विकास
आफ्ना आफ्ना गन्तब्य,
आ-आफ्ना यात्रा ।
बढ्दो मानव भीड्मा पनि
एक्लिएको छ मानवता ।
सिद्धान्त पनि कस्तो उल्टो,
जता ततै जात्रा ।
आज,
हाँसहरुको बीचमा बकुल्ला,
किन भएको छ ईमानदारिता ?
ज्ञानको प्रतिस्प्रदामा यहाँ,
भुलिरहेछन् नैतिकता ।
कमाउने होडबाजीले
गिराइरहेछन् अाफ्नै मानसिकता ।
अचम्म लाग्छ कहिले काहि,
देखेर मानव विकासको रथयात्रा ।
जति विद्वान भयो, उति नै
किन उजाडिदै गा’को दरिद्रता ?
दूरगामी विकासको साथै
चुलिरहेको जनसंख्या बृद्धि ।
पैसाको लागि स्वचालित
यान्त्रिक मानवको हराउदै गएको सुद्धी ।
कहिले कहाँ के हुने होला,
सोच्ने गर्छु कतै,
पृथ्वी उल्टो घुम्ने पो हो कि ?
शकां लाग्छ कतै,
आधुनिक भूवैज्ञानिक युगबाट मानिस
जगंली युग तिर प्रवेशीएको पो हो कि ?
अरुलाई टेकेर आफु चढ्ने प्रवृति,
जुन थालमा खायो,
त्यहि थालमा अोकल्ने मनोवृति ।
डर लाग्छ कतै,
विकासक्रममा बिशिष्ट श्रेणीको मानिस
जनावारको पो हुने हो कि ?
अरुको पीडामा आफु रमाउने,
अरुको सुखमा मन खुम्चाउने ।
विकासको आँधिहुरीको हावासँगै
धुलो भित्रै रुमल्लिएको हाम्रो घनिष्टता ।
जति विकसित भएपनि,
झाङ्गीदैछ मानिस-मानिस बीच वैमनुष्यता ।
दिनानु दिन गुम्दै गएको छ सहिष्णुता,
जिउनै कठिन यो अराजकता,
बढदै गईरहेछ मानिस भित्र दानवता ।
अनि, झन् झन् टाढिदैछ किन
अाज हामी बीचको आत्मीयता ?
किन जगंलीदैछ मानवता ?
(वी.पी.को.स्वा.वि.प्र., धरान )