नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – तिम्रो सामुन्ने गरिबी (गजल)
तिम्रो सामुन्ने गरिबी आइ झुक्नेछ एकदिन
तिम्रो अघाउन्जेल नै धोको पुग्नेछ एकदिन
यो बेला नदी पहाड चढ़ला ,पहाड नदीमै डुब्ला
तिम्रो भित्रभित्रै Continue reading “Bibek Dulal Chhetri ‘Damak’ – Timro Samunne Garibi (Gajal)”
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – अक्षरहरूसितको लुकामारी
निद्रा खलबल्याई दिन आइ दिन्छन्
रातभरी
बेला ,कुबेला
अक्षरहरू
गर्दागर्दैको कामलाई ठप्प रोक्न आइ दिन्छन्
दिनभरी
जुनसुकै बखत
अक्षरहरू
कलिलो घामको निर्दोषितालाई गिज्याउदै
छूनुमुनू गर्दै आइ दिन्छन्
बिहानभरी
कुनै पनि पल
अक्षरहरू
गुलावको बैशालु यौबनलाई फिक्का पारी
बैशको तातो हावा बोकेर आइ दिन्छन्
ठण्डीको कुनै पनि क्षण
अक्षरहरू
जिज्ञाशा र सत्य बचन बोकेर आइ दिन्छन्
यादभरी
मुटूको कुना कुना
अक्षरहरू
दुखमा / सुखमा कुनै कुराको ख्यालै नगरी आइ दिन्छन्
दफ्तर /मेला /स्कुल /धारा /बजार
कुनै पनि बेला
अक्षरहरू
अब –
भन्न मन लाग्छ ;
नागबेली चुल्ठिमा सजाइएका फूलहरू हुन् – अक्षरहरू
निलो समुन्द्रमा दौडिरहेका जहाजहरू हुन् -अक्षरहरू
अन्धबिस्वास बिरुद्द उद्घोष गर्ने मुलमंत्रहरू हुन् -अक्षरहरू
हरेक मान्छे ,मान्छेका संग्ला मनहरू हुन् -अक्षरहरू
महाशय ;
यहाले पनि अक्षरहरू पक्कै पढ्नु भएको होला …
साच्ची मलाई
तिनै अक्षरहरूसित
खेल्नु थियो
एक पल्ट लुकामारी .
अस्तु :
(वास्तविक नाम ;भानुभक्त दुलाल )
दमक ,झापा
हाल :अबुधाबी ,यू ए ई .
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – गोरू र गाइ नारेको (गजल)
गोरू र गाइ नारेको लौ हेर
सत्य बसाइँ सारेको लौ हेर
खुशी कसैको सहन नसकी
चरा बटाई मारेको लौ हेर
पैसा सम्झदा जे गर्न तयार
घर सलाई पारेको लौ हेर
यता न उता डुलाएर खुट्टा
कतै नबसी टारेको लौ हेर
मूर्खको औषधि हुदैन भन्थे
बालुवालाई खारेको लौ हेर .
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – पर्खनु पर्छ भनेर पनि नपर्खेको क्षणमा मानिस
असहाय हुन्छ
निरूपाय हुन्छ
अपाहाज हुन्छ
फुर्ति सबै हराएको हुन्छ
निरह हुन्छ
पर्खनु पर्छ भनेर पनि नपर्खेको क्षणमा मानिस .
त्यो बेला उसको अनुहार हेर्न लायकको हुन्छ
जागर मरी सकेको हुन्छ
उससित आफैले आफैलाई तर्साएको क्षणको झल्को हुन्छ
उसका इच्छाहरूको मृत्यू हुन्छ
नेपथ्यमा खित्काको आवाजले उसालाई गिज्याउदै हुन्छ
निरह हुन्छ
पर्खनु पर्छ भनेर पनि नपर्खेको क्षणमा मानिस .
लाचार हुन्छ
छुब्द हुन्छ
बच्चा झैँ नाजुक हुन्छ
सुन्ने कुराहरू पनि हुदैनन् उससित
सुनाउने कुराहरू पनि हुदैनन् उससित
लक्ष्यमा हिड्न खोजेर पनि सक्दैन
एक ठाउमा स्थिर मन लिन पनि सक्दैन
निरह हुन्छ
पर्खनु पर्छ भनेर पनि नपर्खेको क्षणमा मानिस .
जसरी पुराना पातहरू झर्दै
नया पातहरू पलाउछन्
रुखमा ,विरुवामा
त्यसरी नै खराब बिचार उबाट खसेर
उसमा सज्जन बिचारहरूले हराभरा हुनु पर्ने हो ;
जसरी नदि अविचलित रूपमा
अविरल बगिरहेकै हुन्छ
त्यसरी नै उसले दृढ भै आफुलाई
आफ्नो सुदूर भबिश्यमा हिडाउनु पर्ने हो ;
तर उ सबै कर्मबाट चुके पछि निहत्था हुन्छ
उसको भाग्य बिचमै फुटेपछि उ फाल्टू हुन्छ
अनि त –
हावामा कावा खादै हिडिरहन्छ उ
अनि त –
मूलबाटो नै भुले जसरी डुलिरहन्छ उ .
यसरी –
निरह हुन्छ
पर्खनु पर्छ भनेर पनि नपर्खेको क्षणमा मानिस .
अस्तु :
दमक ,झापा
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – भोलिको सुन्दर भबिस्यको लागि
सस्ता सिरियलहरूमा
लगाएको उस्को समय
म चोर्नेछु कुनै दिन
र लगाउनेछु ढिलो नगरी
यो देशलाई उर्बर बनाउन ।
अरुको भजन गाउन प्रयोग हुने
उस्का शब्दहरू
म बटुल्नेछु कुनैदिन
र लेख्नेछु
एउटा स्वभिमान उमार्ने
उत्साही पुस्तक।
आँफै मात्र सही र अरु होचो देख्ने
उस्को दरिद्र सोचाइ
म बदल्नेछु कुनै दिन
र भर्नेछु सबैमा
एउटा समाबेसी मुस्कान।
अब ठान्नुहोस्
यो मेरो कार्यसूची हो
तर फेरि बदल गर्न नमिल्ने
र अन्तिम भने होइन
तसर्थ यहाँको सुझाबको
अपेक्षा गरिनेछ।
किनकि मेरो मान्यता छ
यहीँबाट भोलिको सुन्दर बिहानीको
जन्म हुँदैछ यसैले।
अस्तु:
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – भित्तो झैँ छाती (गजल)
भित्तो झैँ छाती चर्किरहेछ आज
मलाई छोडि खुशी फर्किरहेछ आज
सबै जना हासेरै बसेका छन्
उस्को आखामा झरी दर्किरहेछ आज
सानीले नजानेर यस्तो प्रेमी छानी
उस्लाई बेच्न सिमानामा पर्खिरहेछ आज
क्रुर ,स्वाठहरूको अन्धविस्वासको कारण
निर्दोषलाई मलमूत्र खुवाई बेथिती लर्किरहेछ आज .
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – म त सार्है बिग्रे
अहिलेसम्म
आफूमात्र अघाउने प्रपन्चमा छु
आजसम्म
आफैलाइ मात्र सोच्ने बिचारमा छु
ममाथि
अहमको पदार्पण भएको छ
म गजक्क परेर
अरूले गरेको नमस्कार
अरूले Continue reading “Bibek Dulal Chhetri ‘Damak’ – Ma Ta Sarhai Bigren”
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – कान्छी मलाइ कबिता लेख्नै आउदैन
कान्छी !
मलाइ त कविता लेख्नै आउदैन .
लेख्न त मन पर्छ
मेचीको पनि कालीको पनि
कोर्न त मनलाग्छ
कोशीको पनि ,कर्णालीको पनि
तर पनि काठमाण्डौमा पानीको हाहाकार देखेर
मलाइ त कविता लेख्नै आउदैन कान्छी .
मलाइ त नेपालीहरूको प्रगतीको कथा लेख्ने मन थियो
मलाइ त देशले बिकासमा फड्को मारेको कुरा उन्ने मन थियो
तर दाइ भाइ आफू आफू नै कुर्शिको लागी लडेको भेटेर
दिनै पिच्छे नेपालीको अकालमै मृत्यूको समाचार सुनेर
मलाइ त कविता लेख्नै आउदैन कान्छी .
के लेख्नु बिदेशमा उट चराएको ब्यथा
के सम्प्रेसण गर्नु अर्काको देशमा थुनिएको कुरा
के पाना भर्नु मालिकबाट यौन शोषण भएको तिक्तता
कुनै राम्रो खबर नै छैन
मलाइ त कबिता लेख्नै आउदैन कान्छी .
के गर्नु देश र जनताको दुखबाट बेखबरहरूको प्रसंशा
के गरी पुलकित गर्नु यी घुषपैठहरूको कालो करतुत
कान्छी म त तिमी र हामी जस्ताहरूको सपना तुहिन लाग्दा मर्माहत छु
ढिडो,मकै , कोदो र एक छाक चामलको लागी चाड बाड कुर्नु पर्ने सम्झेर आहत छु
मलाइ त कबिता लेख्नै आउदैन कान्छी.
अब कबिता लेखेन भनेर
पिर नगर
जून दिन तिमी जस्तालाइ बलात्कार गर्ने ,
बेच्ने ,बोक्शी भन्नेहरू माथी पूर्ण रूपमा कारबाही होला
जून दिन सबै दिन दुखीहरूको घरमा
समान शिक्षा ,उज्यालो र अवसरको ठाउ होला
जून दिन प्रत्येक नेपालीमा नेपाली हु भनी स्वाभिमान उम्रेला
जून दिन मेरो देशले दुनिया सामु सबै तबरले उन्नती गर्ला
तब म कबिता जरूर लेखौला कान्छी
अहिले –
मलाइ त कबिता लेख्नै आउदैन कान्छी .
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – म अनि यी कविताहरू
यी कविता रगत पच्छे छन्
यी कविताहरू दम र पक्षघातले पीडित छन्
यी कविताहरू अस्पतालको बेडमा भर्ना गरिएका छन्
तर डाक्टर छैनन्
डाक्टरहरू आन्दोलनमा छन् Continue reading “Bibek Dulal Chhetri ‘Damak’ – Ma Ani Yi Kabita Haru”
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – यथार्थ र नयाबर्ष
नयाँ केही छैन,
उस्तै छ जागर
उस्तै छ सपना
उस्तै छ बचाइको अर्थ ।
महंगी,
छलकपट
अहंकार
सबै उस्तै छ ।
सडकको पेटी उस्तै छ
सानीको भट्टी उस्तै छ
बिदेशिनेहरूको कलेटी अनुहार उस्तै छ
डलर कमाउनेहरूको अँध्यारो शहर उस्तै छ ।
चर्केको पार्टी जस्तै बिद्यालय जीर्ण छ
अस्पातलको पहुच बाहिरकी सुत्केरी झैँ अस्पताल बिरामी छ
आस्वासन मात्र बोकेको नेता झैँ सु ब्यबस्थाको पुरानै ताल छ
खेत बगाएको, आगोले घर जलेको, बबुरो जनताको बेहाल छ ।
नयाँ केही छैन, सबै उस्तै छ ।
यसैले :
यो नया बर्षले केही त नयाँ कुरा देओस्
क्यालेन्डर फेरिदैमा समय फेरिदैन भन्छन्
यस्तो धारणालाई केही गरेर बदलोस्
साच्चिकै नेपाल र नेपालीहरू सबैमा, खुशीको लहर ल्याओस्।
अस्तु :
बिबेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – तिमीप्रती
पानीको मूल जस्तै
कहिल्यै नसुक्ने भित्रैबाट
आइ रहने जल भएर
हरदम मेरो आखा अघि आइ रहेकि छौ तिमी
फूलको बास्ना जस्तै
बगैचा ,उद्दान ,आगन र करेसाबारीमा
फक्रिएका चमेली ,सयपत्री र पारीजातको
लोभलाग्दो महक लिएर
हर पल मेरो अघि धाइ रहेकी हुन्छौ तिमी
चुरे पहाड ,हिमचुलीको चिसो बतास जस्तै
भित्रै सम्म छुने
स्पर्शरूपी पवन भएर
मेरो अंग प्रत्यङ्गमा छोई रहेकि हुन्छौं तिमी
अब तिमी अबला , अलिच्छिना र अनौठी हुदै होइनौ
तिमीलाई सुन्दरता भन्दै ढोंगी सुन्दरी प्रतियोगिता गर्नै पर्दैन
तिमीलाई थाहा छ – सेतो या कालो छाला मात्र भएकै भरमा
कोहि यो धर्तीमा सर्बश्रेष्ठ हुदैन भन्ने कुरा
कतिपल्ट मुहारमा मानवताको सुन्दरता लिएर मेरो अघि उभिएकि छौ तिमी
मनको सुन्दरता मुटूमा हुन्छ
मुटुको सुन्दरता बोलीबचनमा हुन्छ
अनि त्यो बोली बचन ब्यबहारमा झल्किनु पर्छ
मेरा नबाटेका रहरहरुमा श्रमको पोयो लाउदै मेरो खुशी बाटिरहेकि छौ तिमी
अस्तु:
दमक , झापा
हाल :अबुधाबी ,यू ऐ इ
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – नियात्रासित
नियात्रा !
अहिले प्रत्येक पलमा
म तिमीलाई सम्झि रहेछु .
हो ;
तिमी नमान्न सक्छौ
यो एउटा सहयात्रा मात्र हो
सगै हिड्ने साथीको सम्बोधन मात्र हो
मेरो यो आशयलाई
तिमीले -“यो एउटा घटिया पुरुष शोच मात्र हो ..!”
भनेर थुक्न पनि सक्छौ .
नहोस् पनि कसरी
तिमीले नै शंकलन गरी तयार परेको अभिलेखमा
थुप्रै नियत्राहरूलाई आततायी पुरूषहरूबाट
बेचिएको ,बलात्कार गरिएको ,जलाइएको कथा
मैले नपढेको कहाँ हो र ..!
दाइजोको निहुमा ,सन्तान नपाएको मिथ्या आरोपमा
धेरै नियात्राहरूले चरम यातना भोग्दै
मृत्यू बरण गरेको दृश्य
मेरा यी आखामा नसल्बलाएको कहाँ छ र ..!
तर नियात्रा …!
लिंगकै आधारमा कोहि निच र कोहि प्रिय हुन सक्तैन
राम्रो काम गर्ने मान्छे ,पुरुष भए पनि राम्रो हुन्छ
नराम्रो काम गर्ने मान्छे नारी भए पनि नराम्रै ठहर्छे
यसैले अग्लो होचो कालो गोरो पढेको नपढेको हुने नहुने
भन्ने कुरामा अल्झेर लगाउने दोष पनि …
असलमा नियात्रा …!बेकार छ .
अनि त
उत्पीडनको बिरुद्दमा लड्नेहरू
अन्यायको खातिर अघि बढनेहरू
रास्ट्रियताको खातिर आवाज बुलन्द गर्नेहरू
शीपले जागरले देशको नाम रोसन छर्नेहरू
चाहे पुरुष हुन् या नारी
प्रत्येक नेपाली मुटूमा छाप छाडेकै हुन्छन्.
तर नियात्रा..!
भ्रष्ट भ्रष्ट नै हो
भलै उ आफ्नै कित्ताको किन नहोस्
फटाहा फटाहा नै हो भलै उ अगुवा किन नहोस्
यसर्थ पनि सम्झि रहेछु
नियात्रा ! यी सबै कुरा चिन्ने
तिम्रो आक्रोश कहिले नरोकियोस् भनेर .
हिड्दै गर्दा
ठेश लाग्दा पनि
सपनामा ऐठन हुदा पनि
स – साना कुराले मन
बोझिल हुदा पनि
मैले सम्झी हाले भने तिमीलाई
पितृसतात्मक शोच भनेर नदुत्कारे है ..!
सत्य त यो हो कि –
तिम्रो प्रखरताले यति लठ्याएछ कि मलाई
नियात्रा ..!
म अहिले प्रत्येक पलमा
तिमीलाई नै सम्झि रहेछु .
अस्तु :
@विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक ”
(वास्तविक नाम :भानुभक्त दुलाल )
दमक , झापा
हाल :अबुधाबी ,यू ए इ .
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – हार्दै गएको खेलाडीको (गजल)
हार्दै गएको खेलाडीको स्कोर थिए म
प्रियशीको हृदय लुट्ने चोर थिए म
थिए सबै राम्रा राम्रा सुकिला सुकिला
एकाबिहानै फ्यालेको फोहर थिए म
अरूकै उमंग धेरै हुन्थे जोड्दा खेरी
गहुँबारीमा उम्रिएको तोर थिए म
सफलताको चुचुरो बैरीले चढेका थे
हमेसा रुपैयाभन्दा मोहोर थिए म
कोहि आइ बिबेकको नाम लिएन छ
वर्तमानले बिर्सिएको पोहोर थिए म
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – एउटा निर्जन बस्तीमा
समयको कुनै एक भाग
रात ,दिन
घण्टा ,मिनेट
सेकेन्ड ,पल
बिहान , मिर्मिरे
मध्यान्ह ,साँझपख
एउटा निर्जन बस्तीमा
मान्छेहरू बस्थे.
त्यो वस्ती मान्छेकै लागि
उपयुक्त थियो
विस्वासका खम्बाहरुले
त्यो बस्ती मन मोहक लाग्थ्यो
विचारका छानाहरुले
बस्तीलाई
पानीबाट जोगिन ओत दिन्थ्यो
जागरका हातहरूले
त्यो बस्तीमा सबथोक सिर्जिन्थ्यो
र मान्छेहरू
निराजनातालाई भूलेर
एकतामै रमाएर
त्यो वस्तीमा ढुक्कसित बस्ने गर्थे .
मान्छेहरूको प्रवेश पछि
निर्जन बस्तीको
गुण गान पर पर
बाबरी फूलको बास्ना झैँ फैलिएको थ्यो
मान्छेहरूको प्रेमपछि
निर्जन बस्ती
मनमोहक दुबो झैँ मौलिएको थियो .
दिन नै लागेर होला
आज त्यो बस्ती फेरी शुनसान भएको छ
दशा नै लागेर होला
त्यो बस्ती पुन निर्जनतामा फैलिएको छ
मान्छेहरू बस्ने त्यो बस्ती
कठै ! आज शमसानमा परीणत भएको छ .
यसैले मलाई आज
त्यहि निर्जन वस्तीमा
मान्छेको वस्ती बसाउन मन लागेको छ
मलाइ त्यहाँ
बिस्वास भित्र्याउन जागर चलेको छ
मलाई त्यो मान्छे बेगरको बस्तीमा
पुन मान्छेको भाइ चारा र एकताको जग हाल्न
मनलागेको छ .
हो ;
समयको कुनै एक भाग
रात ,दिन
घण्टा ,मिनेट
सेकेन्ड ,पल
बिहान , मिर्मिरे
मध्यान्ह ,साँझपख
एउटा निर्जन बस्तीमा
मान्छेहरू बस्थे.
अस्तु :
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक “
दमक , झापा
हाल :अबुधाबी , यू ए इ .
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – “नरबहादुर….!” (कबिता)
चाक्लो गाडीको भीडबाट
नरबहादुर
नाम्लो ,ढाकर
र सुन्तलाको सट्टा
एक भारी
अत्यासलाग्दो मन बोकेर
मरुभूमिको घाम जस्तो
तातो पर पर सम्म
फैलिएको सडक
ए ….मानको
पार गर्दैछ .
शिग्नल्मा उभिएर
हरियो बती कुर्दै
उसको किचिंग मिचिंग् दिमागमा
उ बेला …….राजधानीको आकाशेपुलमा
फूलमाया सोल्तिनिसित
बदाम सगै
सगै मर्ने ,सगै बाच्ने
कसम खाएको सम्झेर
उ …
झल्यास्स हुन्छ .
“…गाठे …!
फेरी
रातो बत्ति बलि हालेछ
मेरो बुद्दी ..!”
र पुन कालो पत्रे सडकको
कालो भूमिमा
कहालिदै
नर बहादुर घरतिर फर्कन्छ ,
“पहाडको एशेलुबारी मुखिया बा कहाँ
बन्धकी राखेर आए “,
आमा बरै के गर्दै होलिन्,
मुजा परेको अनुहारमा
मुस्कान भर्दै -“नरे छोरा
पैसा कमाएर आएस्,र
यौटी मन भएकी बुहारी ल्याएर
मेरो काखमा यौटा नाती र यौटी नातिनी राखेस्..!”
यो समझदा सम्ममा निलो बती बल्यो
तर नर बहादुरले
तातो घाम पार नगरे पनि
अहिले लाइ
कालो सडक
पार गर्यो .
यसरी नर बहादुर
प्यारो बारी ,प्यारो माटो
प्यारो देश ,प्यारा प्रियजन
छाडेर मुग्लानमा
पशिना बगाउदैछ
खाडी र मध्यपूर्व
युरोप र अमेरिका
मलेशिया र जापान
कंगो र कोरिया या परदेशको
कुनै बिरानो शहरमा
यसै जिन्दगिको
उमेर काटी रहेछ
यसै आफैलाई ढाटे जसरी
क्षणिक खुशीलाई
स्थाई खुशी मानि रहेछ
तर थुप्रै
सत्यताहरू
जीवित छन्
किनभने-
हरेक नरबहादुरले
जहा रहे पनि
हिमालको चिसो स्पन्दन भुलेको छैन
पहाडको उच्छाबाश र उमंगलाई
आफैबाट लत्याएको छैन
तराइका समथल फाटलाइ
आफ्नो मुटु भित्र कोर्न बिर्सेको छैन
बल्कि मात्र बिर्सेको छ
बाहिर हासेर परदेसिनुको भित्री पिडा
मात्र बिर्सेको छ
खालि बोलीमा औपचारिकता देखाएर भए पनि
प्रत्येक पल आफन्त बिनाको शुक्कता .
अस्तु :
(वास्तविक नाम :भानु भक्त दुलाल )
दमक ,झापा
हाल : अबुधाबी ,यू ए इ .
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – गर्दिन भन्दै थियो (गजल)
गर्दिन भन्दै थियो, उ उक्साहट आयो
हेर्दा हेर्दै खुनी हातको फैलावट आयो
फूलहरू मुर्झाएका थिए ,बिश्वास ढलेका
दमित इच्छाहरूको सजावट आयो
लेखिनु Continue reading “Bibek Dulal Chhetri ‘Damak’ – Gardina Bhandai Thiyo (Gajal)”
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – जति मागे नि तिमीले (गजल)
जति मागे नि तिमीले रारा दिन सक्तिन
कहिले पुरा नहुने नारा दिन सक्तिन
झुटको खेति गरी के को लागि छली बस्नु
गगनभरी चम्कने तारा दिन सक्तिन
नदि Continue reading “Bibek Dulal Chhetri ‘Damak’ – Jati Mage Ni Timi Le (Gajal)”
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – कुम्भकर्ण हिमाल
मलाइ काट्टीकुट्टी
उ जस्तै उभ्याएर
कुम्भकर्ण हिमाल हिडेको धेरै भयो .
म टन्न अघाएको थिए
र स्थिर थिए
क्रमश बढ्दो थियो मेरो बैभबताको उचाई
क्रमश चुलिदो थियो मेरो अहम् .
तर
कुम्भकर्ण हिमाल भोको थियो
थुप्रै दिनदेखि खाना सम्म खाएको थिएन उसले
पानी समेत पिएको थिएन उसले .
शहरमा त उ नअडिन पनि सक्छ
फोहरदेखि सक्त एलर्जी थियो उसलाई
अधेरोमा उ नटिक्न पनि सक्छ
नराम्रो काममा दीलचश्बी थिएन उसलाई .
मन्दिरमा आउने जाने निस्छल अनुहारमा
तै कतै भेटियो भने अचम्म नमान्नु
कुनै असहायलाई हातले उठाउदै गरेको पाइयो भने
उसलाई पाएको सम्झनु .
थुप्रै दिनदेखि उसको अत्तोपत्तो छैन
र पनि सुन्छु
मैले गरेका गल्तीहरू पखाल्न उ श्रम गर्दै छ रे
र यो पनि सुन्छु
मान्छेमा असल सभ्यता सिकाउन
उ किताबहरूको अक्षरमै पढिने भएको छ रे .
अब महाशय ..!
मलाई नै आफूमा प्रक्षेपण गरेर
मेरै रूपमा हिडेको त्यो कुम्भकर्णलाइ
म बदलिएको खबर सुनाइ दिनु
म पहिले जस्तो इर्स्यालु ,विभेदकारी नरहेको कुरा बताई दिनु .
के थाहा यो सानो खुशीको कुराले उसको मन पग्लन्छ कि ?
किनभने –
मलाई काटिकुटी उ जस्तै उभ्याएर
कुम्भकर्ण हिमाल हिडेको धेरै भयो .
अस्तु :
दमक ,झापा
हाल :अबुधाबी ,यू ए ई .
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – रहरको लागि रहर (गजल)
रहरको लागि रहर पालेर के काम
आफूसग भएको खुशी बालेर के काम
प्रपंचको आवरणमा लुट छ सर्वत्र
जो देखियो एक एक गरी टालेर के काम
जो कोहीलाई कहा मिल्छ र प्रेम विरासत
विछिप्त सिउदोमा सिन्दुर गालेर के काम
पैसा कमाउन रहर कस्लाइ हुन्न र
तर कालो धन अगालो हालेर के काम
उस्को हत्या भो -”स्कुल सट्टा मन्दिर बनाएँन रे ”
अब हर आस्थाको धरोहर ढालेर के काम
नहिडेको बाटो हिड्न मन लागेको छ मलाइ
विवेकले अमुल्य समय फालेर के काम.
अस्तु
दमक ,झापा
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – कोहि भन्छन् उ (गजल)
कोहि भन्छन् उ हट्टाकट्टा जवान् हो
कोहि भन्छन् उ गरिबको भगवान् हो
साच्ची उसले नगरेको केहि रहेनछ
यसर्थ उ दुइ होइन सबैको वान् हो
देख्यौ माथि गाको केकेमा अल्झ्यो केकेमा
गणतन्त्र नलेखि मानिस उ महान् हो
लर्तरो छ सबै चिज आफ्नो होस् भन्छ
मरे पनि उ सातपुस्ता बोक्ने बहान् हो
रिस या खुशीले सबै उहि मन पराउछन्
काम नगर्ने अल्क्षिको उ बडेमाको शान् हो
कसैले सुनाइ दियो “विवेक “लाई यो कुरा
कर्म गर्ने मान्छेको लागि श्रम नै बलवान् हो .
अस्तु :
दमक ,झापा
