नेपाली कविता को बिशाल संग्रह
ज्ञानुवाकर पौडेल – काँडा बनेर आज (गजल)
काँडा बनेर आज पाइतालामा बिझयो यो देश
आँसु बनेर आज परेलीमा रुझयो यो देश
किन बिउँझेन यो देश, कति निदाउँछ यो देश
आतंक बनेर आज मनमा बिझयो यो देश
कल्ले के गरे यो देशलाई कल्ले बर्बाद तुल्याए ?
छलकपट र जालझेल मै अल्झयो यो देश ।
महँगी, अभाव, दुःख र यातनाका यी तीस वर्षा
सारा देशवासीका रगत र आँसुले भिज्यो यो देश ।
ज्ञानुवाकर पौडेल – जारी छ अझै सफर आफ्नो (गजल)
(मधुपर्क माघ, २०६७)
जारी छ अझै सफर आफ्नो
भएर पनि छैन घर आफ्नो
आफैसित आफू टाढा किन ?
सोद्ध छ यो मन अक्सर आफ्नो
ठानेथे आत्मीय जसलाई सधैँ
उसैसित पर्यो टक्कर आफ्नो
खेल्दा खेल्दै बैँसको यो खेल
बिटुलो पो भएछु अघर आफ्नो
रूप त के धन दौलतमा पनि
रहेन मोह जीवनभर आफ्नो
सकिने रहेछ जिउन यहाँ सजिलै
बनाएर दिललाई पत्थर आफ्नो
जमेन खोई आज यो महाफिल
उठौँ अब गरौँ तरखर आफ्नो
धेरै भो ‘ज्ञानु’ नफर्केको गाउँ
चिन्न सकुँला के त्यो घर आफ्नो ।
ज्ञानुवाकर पौडेल – कस्तो रहेछ त सहर था भो (गजल)
कस्तो रहेछ त सहर था भो
मान्छे हुन् कि प्रस्तर था भो
हाँस्ता पनि दुख्यो जब यो मन
दिवा-स्वप्नको असर था भो
सुरक्षार्थ खटिएका माली नै यहाँ
किन चोर्छ फूल अक्सर था भो
नजान्दा बोल्न यहाँ चाकडीको भाषा
गुम्ने रैछ कसरी अवसर था भो
सुकिला पहिरनका कुटिल मनहरूले
काँ-किन लुकाउँछन् खञ्जर था भो
छाडेर आफ्नो रमाइलो त्यो गाउँ
आउन नहुने यो सहर था भो।