कोमल श्रेष्ठ मल्ल – रोजाई
सडकमा
सचेत वा अचेत पदचालहरु
अनि
धर्ती प्रलयका भावना
देखेर ताराहरु जुन संग जिस्किँदै
अन्धकार धावा गर्जन्छन
र
बादलको तँछाड मछाडमा
बर्षा पन्छिएर
पवन जुहारी खेल्दै
नतमस्तक भैरहन्छ
बेदनाको बाढी पहिरो
पहाड भोगेर
किरण ?
समथर फाँटहरु
चिच्याउदै चिच्याउदै
कुस्तीमा हिमाल छेक्न
नटुङ्गीने फन्को मार्दैछ ??
जलनका विश्वास
आ आफ्नै परिधी बिर्षेर
टुक्कीमा धिप धिप गर्दै
बिभत्स ..
हारमा
छलाङ मार्दै
विजय उत्सब
कल्पनामा दौडाउदै
मात्र बतासे सपना भोगी रहेछ
बन्द गतीको मती
अन्त्यको ज्योति
हात काटेर
काध भाचेर
अनादरका लाचार भारमा
मात्र मृत्युको यात्रा
रोजी रहेछ ?