कोमल श्रेष्ठ मल्ल – बिजुली दौडमा खै किन ?
ओठले कुन थुङ्गा चुमेर
हार लगाउने
म मेरो भनेर ?
मान सान स्वाभीामानका ?
पात झरि रहेछ
हाङ्गा भाच्चि रहेछ
र बतासले उडाइ रहेछ जीवन
िबना आधिहुरि
म भने छद्म बादलको भरमा
सूर्य छेक्दैछु
झुण्ड झुण्ड मुण्ड मुण्ड
बस्ती बस्तीमा खुसीहरु भर्न मन
उदाउला भनेर ?
नबुझीने संप्रेषण
बुझपचाईएका कर्तलध्वनीहरु
अधरका सिमा नाघेर तरंगका
ईन्द्रधनु फलाक्दै
स्वर्ग निर्माण हुन्छ भनेर
प्राण बिनाका मुस्कान
आखा नानीमा राखेर
हरियालीको लोभमा … ??
अनी
पात भूल्दैछन
भोली खंंग्रीएर उडनु पर्ने
कसरी सोच्दैछन ?
कोरिन्छन सुन्दर भाग्यरेखाहरु
बालुवामा ????
बतासले सारगर्भीत ढुकढुकी
बिमोचन गर्छ भनेर
म अबुझ
होस्टे हैसेमा
टुक्रा टुक्रा मुटु खोज्दै
जात जातका डुङ्गामा
िशर निहुरि रहने
िशर निहुरि रहने
बिजुली दौडमा खै किन ?