कोमल श्रेष्ठ मल्ल – नवदुर्गा भवानीले !!
हर्ष
वा बिस्मात ?
रातो िटका िनधारमा
पहेलो जमरा शिरमा
सगुन, प्रसाद र आशिर्बाद…
नहुनु यो प्रदेसमा
म आफै यतिका बर्ष भोगी रहेछु !!!
हिसाबमा
म
र मेरो कर्तब्य
अनी धर्म र संंस्कृती
स्वाभीमान ?
आसु र हासोमा
यसरि नै फल्छन फूल्छन झर्छन
र पात झै उडछन पनी
मात्र याद कल्पना
अनी मायाको िबछोडमा … कठै ?
प्राण हाली दिय हुन्थ्यो नी
त्यो चादनी किरणको बिदेसीनु नपर्ने गरि
आर्षिकबादमा आर्षिकबादमा …
र
छरिदिए हुन्थ्यो नी
रंगीन फूल जमरा अक्षता
र प्रसादहरु !!!
मन सुधारिन,
सुन्दर दृृष्टिका चक्षु
र कर्णमा
प्रगतीका
उमंगका बाणी तरंग्याउदै
नसा नसामा भक्तिका उर्जाहरु
उमार्दै उमार्दै उमार्दै ….
िबजुली दौडेर
लक्ष्यका आकास छुने
छाती मै सगरमाथा राखि िदय हुन्थ्यो नी !
मात्र अमर चन्द्र सूर्य फर फर गर्ने
र िबजयको िबगुलमा
मात्र देश बोक्ने
नवदुर्गा भवानीले !!