होमनाथ पाठक – शिक्षा
पखालेर हिलो मैलो सफा वनाएर
शिक्षा दिन्छन् गुरुहरू पसिना बगाएर
तर ठान्छन् आज शिष्य धनले किनेको
मूल्य छैन गुरुहरूले बाटो देखाएको
शिकार आफै गर्न‘पर्छ गुरु सिकाउँछन्
अर्कैको आहारा खोस्न बरु रमाउँछन्
शिक्षकलाई छैन आदर मुन्टो बटार्दछन्
खुट्टो तानी सहकर्मीलाई त्यसै पछार्दछन्
जबसम्म पैसाको रवाफ रहने छ यहाँ
आमा बाबु गुरुहरू सम्मानित हुने कहाँ