Tag: desh

बिकल्प श्रेस्ठ “रसिम” – म त्यही देशको नागरिक

म त्यो देशको नागरिक
जहाँ गरिबहरु कानुन मुनि दबिएका छन
अनि त्यही कानुन दबाएका छन यहाका धनिहरु

म त्यो देशको नागरिक
म त्यो देश्को नागरिक
जहाँ शिकारी बगलमा छ
अनि स्याललाइ कुटि कुटि
सिकारी बन्न बाध्य बनाइन्छ
जहाँ बुद्धका आखाहरु
बलतकार नियाल्नमा व्यस्त छन
जहाँ कोशीको वेगले
अपराधी बगाई बगाइ
पारी पुर्याइराको छ

म त्यो देशको नागरिक
म त्यो देशको नागरिक
जहाँ सुनलाइ हातको मैलो
सिर्फ कवितामा भनिन्छ
नत्र नसुनेको को छ र
कानुन प्रमुख नै तस्कर बनेको
जहाँ आफ्नो घरको खम्बा अड्याउन
अर्काको घरमा जिब्रोले चाटिन्छ
हो म त्यही देशको नागरिक
निसन्कोच त्यही देशको नागरिक

पत्रीका नियाल्दा आँखा डराउन थालेका छन
रेडियो सुन्दा कान धक्धकिन थालेका छन
कतै छ बर्षको नानिको पीडा
आखामा झल्किने पो हो कि
कतै बच्चिको रुवाइ
कानमा गुन्जिने पो हो कि
हो म त्यही देशको नागरिक
सत प्रतिशत म त्यही देशको नागरिक
जहाँ सानी बच्ची देखि लिएर
लौरा टेक्ने आमा समेत सुरक्षित छैनन््
जो हमेशा थिचिदै मिचिनै रहेका छन
हो म त्यही देशको नागरिक
बेसक त्यही देशको नागरिक

जहाँ राम साह को देशमा
न्यायकै अनिकाल छ
गौतम बुद्धको देशमा शान्तिकै अभाव छ
हो म त्यही देशको
जहा शान्ती न्याय पाइने हैन
किन्नु परेको अवस्था छ
जहाँ आफ्नो अधिकार पाउन
आफैले आफुलाइ बिकाउनु परेको अवस्था छ
हो म त्यही देशको नागरिक
निसन्कोच त्यही देशको नागरिक

जहाँ स्वयम्बुको न्याय नियाल्ने आखाहरु
बहत्तर साल सङ्गै फुटेर गए
जहाको राजनिती बाग्मती झै
अझै फोहोर फोहोर बन्दै गए
हो म त्यही देशको नागरिक
जहाँ राजा सिहँहरु लोप हुँदै छन
अनि चुतिया स्यालको राज छ
हो म त्यही देशको नागरिक
जहाँ को प्रधानमन्त्री देश हैन
कमेडी सो चलाउन काबिल छ
जहाको राष्ट्रपती सांसद हैन
आफ्नै रहर अघि बढाउन रुचि राख्छ
म त्यो देशको नागरिक
जहा को प्रधानमन्त्री र राष्ट्रपती मिलेमा
शरकार हैन,
घरबार जरुर बन्छ
हो म त्यहि देशको नागरिक