राजु “हिमांशु” – वाद, विवाद र पाठक
अचेल म
मार्जिनलाइजेसनको आगोले जल्दैछु
साबल्टर्न सोचको एसिडले भित्रभित्रै गल्दैछु
डायोस्पराको रुख भएर चुपचाप ढल्दैछु
अचम्म !
राम्ररी निर्मित हुन नसकेको मेरो अस्मितालाई
विनिर्मित पार्न खोज़्छन्
माकुरे षड्यन्त्रहरु ।
राम्ररी कन्स्ट्रक्सन हुन नसकेको अस्मिता
कसरी डिकन्स्ट्रक्सन हुन्छ ह ?
त्यति लामो रात परेपछि पनि विहान नहुनु
उन्मुक्ति खोज्ने सोच लास भएपछि पनि
चुपचाप सुत्नुलाई चिहान धरि नहुनु
कस्तो प्रारब्ध हो यो कालको ?
कस्तो उपहास हो यो अकालको ?
मगजको कानमा प्रश्नहरू तिखो तीर बनेर पस्दै छन्
ग्वार्लम्म ढल्दै छ अपाहिज विचार
सिद्धान्त र वादको विवादमा परेर ।
बन्दको दिनमा कमाइ नभएर
निस्तो भात चियामा भिजाएर
भोकको राक्षसलाई मार्ने पाठक भने
अरकच्च परेको छ असुरक्षित भविष्य पालेर
निल्दै छ उसलाई भयवादले ख्वाप्पै
निल्दै छ उसलाई भोकवादले ख्वाप्पै
समाधान लुकिरहेछ
समस्या चुहिरहेछ
वाद भने फेरि लड़िरहेछ चम्कँदै
विवाद भने फेरि अघि बड़िरहेछ लम्कँदै
ट्वा पर्दैछ छ त केवल पाठक ।
डाउहिल
– सोमबार, 19 श्रावण, 2071