विश्व सिग्देल – रुझेको मझेरी
टाढा यात्रामा गएका
एकजोडी गौंथली
हिजै राती दलिनमा
वास बस्न आइपुगे
मैले चुलो लोटाउँदा
गग्रेटोमा बसे
बत्ती कात्न लाग्दा
मूलथाम वरिपरि घुमिरहे
म तिम्रो यादमा रमाइरहेथें
गौंथलीले दियो घरमा बसेर
साउतीको स्वरमा खै के–के भने
लाग्यो
तिमीलाई सोधिरहेछन् !
अघिल्लो हिउँदमा
हामी
यही अगेनाका छेउमा
सुत्थ्यौं नि हो गि ?
कटुसका काँढा त
खुट्टामा मात्र बिझ्छन्
ऐसेलुका काँढा त
हात मात्र कोपर्दछन्
हाल: बार्लोगञ्ज,मसुरी