विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक” – एउटा निर्जन बस्तीमा
समयको कुनै एक भाग
रात ,दिन
घण्टा ,मिनेट
सेकेन्ड ,पल
बिहान , मिर्मिरे
मध्यान्ह ,साँझपख
एउटा निर्जन बस्तीमा
मान्छेहरू बस्थे.
त्यो वस्ती मान्छेकै लागि
उपयुक्त थियो
विस्वासका खम्बाहरुले
त्यो बस्ती मन मोहक लाग्थ्यो
विचारका छानाहरुले
बस्तीलाई
पानीबाट जोगिन ओत दिन्थ्यो
जागरका हातहरूले
त्यो बस्तीमा सबथोक सिर्जिन्थ्यो
र मान्छेहरू
निराजनातालाई भूलेर
एकतामै रमाएर
त्यो वस्तीमा ढुक्कसित बस्ने गर्थे .
मान्छेहरूको प्रवेश पछि
निर्जन बस्तीको
गुण गान पर पर
बाबरी फूलको बास्ना झैँ फैलिएको थ्यो
मान्छेहरूको प्रेमपछि
निर्जन बस्ती
मनमोहक दुबो झैँ मौलिएको थियो .
दिन नै लागेर होला
आज त्यो बस्ती फेरी शुनसान भएको छ
दशा नै लागेर होला
त्यो बस्ती पुन निर्जनतामा फैलिएको छ
मान्छेहरू बस्ने त्यो बस्ती
कठै ! आज शमसानमा परीणत भएको छ .
यसैले मलाई आज
त्यहि निर्जन वस्तीमा
मान्छेको वस्ती बसाउन मन लागेको छ
मलाइ त्यहाँ
बिस्वास भित्र्याउन जागर चलेको छ
मलाई त्यो मान्छे बेगरको बस्तीमा
पुन मान्छेको भाइ चारा र एकताको जग हाल्न
मनलागेको छ .
हो ;
समयको कुनै एक भाग
रात ,दिन
घण्टा ,मिनेट
सेकेन्ड ,पल
बिहान , मिर्मिरे
मध्यान्ह ,साँझपख
एउटा निर्जन बस्तीमा
मान्छेहरू बस्थे.
अस्तु :
विवेक दुलाल क्षेत्री “दमक “
दमक , झापा
हाल :अबुधाबी , यू ए इ .